Hemmeltied-prissentatrice en juf Leonie van der Werf: 'Zuudoost-Drenthe is mien thuus' | Hier kom ik weg

„Bij oons thuus weur vrogger altied Drèents praot. En nog praot ik met mien olders, bruur en zus altied plat”, zeg Leonie van der Werf (37). ,,Ik kom van Zwartemeer en daor preut iederiene Drèents, de kinder ok. Toen ik hen de middelbare schoele in Emmen gung, kwam ik op het vwo bij veul kinder de klas die Nederlands opvoed waren. Ik mus eerst echt wennen an het Nederlands praoten, dat vuulde veur mij niet natuurlijk.”

Thuus schakelde ze weer um. Lachend: „As mien zus en ik in huus kwamen en nog in de Nederlandse ‘stand’ stunden, zee oes pa of ma: ‘Oh, gaan we hoog prieten?’”

As heur 2-jaorige dochter Maud tiedens het gesprek wat komp vraogen, giet Van der Werf Nederlands praoten. „Dat doe’k automatisch. Gek hè. Mien vriend en ik praoten altied Drèents tegen mekaar, maor tegen de kinder Nederlands. Toen ze nog baby’s waren kun ik dat niet trouwens. As ik ze bijveurbeeld troostte, zee ik dingen as: ‘Ach wichie, wat is der toch?’ Dan was het mien gevuul dat sprak.”

Nao het vwo op het KDC giet ze hen de pabo in Emmen. „Tiedens een Drèentse themaweek in het darde jaor, waorbij samenwarkt weur met het Huus van de Taol, was der veur mien gevuul veur het eerst positieve aandacht veur de streektaol. Ik vun het fantastisch”, zeg ze. ,,Daorveur miste ik de trots op het Drèents. Der weur op de middelbare schoele bijveurbeeld vaak lacherig over daon. Ok over Zwartemeer weur trouwens vaak negatief praot, maor ik heb het altied fijn vunden um der te wonen, net as hier op Barger-Compas. Zuudoost-Drenthe is mien thuus.”

Een diel van heur ofstudeerproject giet over muzieklessen in het Drèents veur basisschoelen. Later, as ze ontdekt dat ze schrieven mooi vindt, giet ze ok teksten schrieven veur Drèentse kinderliedties. Die wordt inzungen deur zangeres Martijje en opnummen in lespakketten van het Huus van de Taol.

Ok as juf - Van der Werf warkt nou acht jaor op obs de Bente op Emmer-Compas - besteedt ze geregeld aandacht an de streektaol. As ze zes jaor leden een vacature zöt veur prissentatrice van het streektaolprogramma Hemmeltied bij Radio Drenthe lek heur dat hiel mooi. ,,Ik har een hiel goed sollicitatiegesprek had, maor toen sleug de twiefel toe: ik durf dit hielemaol niet, dacht ik. En: ik kan dit niet, ik ben te impulsief west…”

Medeprissentator Harm Dijkstra, die ze al kent oet underwies, trekt heur over de streep. „Hij begreep mien angst en twiefel en gaf mij het vertrouwen dat het goed kommen zul.”

Spiet hef ze niet had. „De eerste keer heurde ik vlak veur de uutzending de jingle waorin mien naam zegd weur en toen dacht ik wel: Oh jee, nou is het echt! Maar het gung goed. Ik was tot in de punties veurbereid, har alle vraogen uutschreven. Dat doe’k nou niet meer.”

„Wat der zo mooi an is? Hemmeltied is altied gezellig en luchtig”, vertelt ze wieder. „Op schoele hej nog wel iens zwaordere gesprekken, met olders bijveurbeeld. Hemmeltied is altied vrolijk. De reacties van mèensen die mij op straote herkent bennen ok altied hiel enthousiast. ‘Wij kennen joe ja van de radio!’ giet het dan. Hiel mooi is dat.”