Door bos en hei met de Eko-Explorer: Een dikke plas? Gas bij!

Over onverharde paden rijden geeft een gevoel van vrijheid. Tegenwoordig mag dat alleen bijna nergens meer - en dat is in de meeste gevallen maar goed ook. Op één plek mag het wel: in de natuur rondom Exloo.

Het bedrijf Eko-Tours uit Exloo, dat zes jaar geleden werd opgericht door Ruud Haak, maakte goede afspraken met Staatsbosbeheer over het berijden van hun gebied. Met de zogeheten Eko-Explorer mag het bedrijf door de Staatsbossen rijden, over paden waar normaal niemand mag komen.

De Eko-Explorer is volgens de website een elektrische terreinwagen. Denk bij ‘terreinwagen’ niet aan een ronkend Amerikaans monster - u weet wel, van die anabolen op vier wielen - maar eerder aan een uit de kluiten gewassen golfkar, geëlektrificeerd, met achterin een laadbak waarin gebruikers kunnen staan om moois te spotten (ook handig voor de kinderen). Hij is stil, echt stil. Zo stil dat je zelf moet opletten of er niet een mountainbiker langs komt suizen. Niemand die je hoort aankomen.

Vriendin Sanne en ik boeken de zogeheten Ontdek Drenthe-excursie. Onder begeleiding van een gids ga je ongeveer drie uur de hort op, dwars door het Hondsruggebied, over bospaden, heidevelden, dan weer langs akkers met suikerbieten en aardappelen. Met de fluisterstille motor onder je kont smelt je samen met de natuur.

Het is geen uitje voor lange jurk en deftige punter. Je kunt vies worden. Of een kever in je gezicht krijgen. Of een kleine striem oplopen van overhangend struweel. Nait soez’n. Heurt erbie.

Een rijbewijs is verplicht om het elektrische bakkie te mogen besturen. Het is geen lastig apparaat. Gas geven, remmen en sturen. Een kind kan de was doen. Verwacht geen topsnelheden. De Eko-Explorer is begrensd op ongeveer 25 kilometer per uur. Maar hé, we zijn hier niet om te jagen. We zijn in Drenthe, een rijkelijk met natuurschoon gestoffeerde provincie. Er is veel te zien en dat willen we niet missen door, zoals mijn moeder altijd placht te zeggen, dom gejakker.

Na een korte uitleg in de gezellige ontvangstlocatie aan de Valtherweg gaan we op pad. Gids Maarten van der Voorde gaat mee. Enkele jaren geleden verkaste hij vanuit de zoemende omgeving bij Rotterdam naar de rust van Tweede Exloërmond. Als hij op de zandrug bij Exloo staat, kan hij de windmolens bij zijn woonplaats zien. Van der Voorde verpandde zijn hart aan de Hondsrug, verdiepte zich in het gebied en kan er inmiddels met smaak over vertellen.

Meteen gaat de route omhoog, het schitterende Molenveld op. Het beeld wordt gedomineerd door de paarse zweem van de heide met daartussen stoere eiken, die als gekromde wachters in het veld staan. Wat ook opvalt zijn de hoogteverschillen en kromme paden. Geen nood: de Eko-Explorer temt de glooiende paden zonder problemen. Het voertuig is lekker geveerd en dat zorgt ervoor dat je niet door elkaar wordt geschud als een lappenpop.

Wel zo handig voor Sanne. Ze is 25 weken in verwachting van ons tweede kindje en harde dreunen tegen haar buik kunnen we niet gebruiken. Maar ze zit er prinsheerlijk bij, de zwoele zomerlucht opsnuivend, af en toe duikend voor laaghangende eikentakken (die overigens tegengehouden worden door onze voorruit).

En dan, ineens, moeten we vol in de ankers. Schapen op het pad. De kudde van Exloo steekt over. Herder Cindy Strik sjokt er rustig erachteraan.

De dieren vinden de Eko-Explorer maar wat interessant en op een gegeven zitten we in het oog van de storm, met de schapen cirkelend rond onze wagen. Een kleine stofwolk ontstaat. De kudde bekleedt in Exloo twee functies: die van terreinbeheerder en die van toeristische publiekstrekker. Af en toe maakt Eko-Tours afspraken met één van de Exloër herders om elkaar te ontmoeten op het Molenveld. Idyllischer ga je het niet krijgen, met schapen op de heide.

Het Hondsruggebied is een labyrint van soms eeuwenoude karrensporen. Veel van die karrensporen mogen we berijden. Eko-Tours heeft door de goede samenwerking met Staatsbosbeheer toegang tot paden die normaal zijn afgesloten. Van der Voorde mag in principe bijna ieder hek openen. Van het Molenveld duiken we de boswachterij Exloo in, die naadloos overloopt in de boswachterij Borger-Odoorn. We rijden door het gebied, dat grofweg ligt ingeklemd tussen Exloo, Ees en Buinen.

We komen langs pingoruïnes, hunebedden en voormalige productiebossen waarvan het naaldhout gebruikt werd om de steenkoolmijnen in Limburg te stutten. Af en toe liggen dikke plassen in onze route. De eerste plas ontwijken we. Van der Voorde kijkt misprijzend, maar het is slechts schijn. Hij wil alleen maar zeggen: hup, vol gas door het water.

De eerste de beste plas erna nemen we op volle snelheid. Heerlijk. Dit is echt leuk. Niet onbelangrijk detail: de Eko-Explorer is zo in elkaar geknutseld dat je vrijwel niet nat wordt, ook al spat het water metershoog om je heen.

De kilometers schieten onder onze banden weg. Van der Voorde vertelt over van alles en nog wat. Op een gegeven moment leidt hij ons naar een smal pad, dat grotendeels is dichtgegroeid met jonge eiken. „Zo, succes dan maar”, zegt hij met een grijns.

Een dot gas en we scheuren door de rimboe. Takken vol bladeren tegen onze voorruit aan. Ondertussen vliegen tientallen wantsen, jonge krekels en snuitkevertjes door onze Eko-Explorer. Aan het eind van het pad zitten we onder de insecten.

We wilden de natuur toch beleven? Nou dan.