Klaas van der Eerden na 10 jaar terug op podium: 'Weinig mooier dan een rollende lach in het theater'

Al van jongs af aan was Klaas van der Eerden (49) in gezelschap de entertainer. Hij maakte er zelfs zijn werk van, als cabaretier en radiomaker. Maar er is iets veranderd in de afgelopen jaren. „Ik ben ouder geworden, meer ervaren”, omschrijft Van der Eerden. En na een pauze: „En minder afhankelijk van de meningen van anderen. Ik dacht altijd aan wat men van mij vond. Maar wie was men dan? Het zat eigenlijk vooral in mijn eigen hoofd.”

Van der Eerden was een van de succesvolle ambassadeurs van het zapcabaret dat rond de eeuwwisseling populair was. Veel korte, vaak absurde sketches zonder veel samenhang. Hij won zowel de jury- als de publieksprijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival en maakte zeven avondvullende theaterprogramma’s.

Jarenlang stond Van der Eerden vier à vijf keer per week voor uitverkochte zalen. Maar opeens was de koek op en had hij er geen zin meer in. „Ik putte mijzelf vooral uit en maakte weinig meer mee”, stelt hij nu. „De inspiratie was ook op, ik had alles verteld dat ik in mij had. En ik had ook genoeg van het relatief eenzame leven van het toeren.”

De komiek koos voor een carrière in de mediawereld, hij werkte mee aan tv-programma’s als Foute vrienden, Cup cake cup
en Expeditie Robinson. Op Radio 538 begon hij als sidekick van Wietze de Jager in de avond en groeide door naar de dagelijkse ochtendshow die het duo 1,5 jaar lang maakte.

„Het was een warm bad”, omschrijft Van der Eerden. „Elke dag met zes mensen in de studio zitten en met ziel en zaligheid een programma maken: de presentatoren, een redacteur, een producer, een nieuwslezer. Maar Wietze ging stoppen. En ik had ook wel weer genoeg van het vroege opstaan. Dat is slopender dan de meeste mensen verwachten. Ik heb groot respect voor collega’s die dat jarenlang volhouden.”

Het podium begon weer te lonken. „De interactie met mensen in de zaal is nog directer dan met luisteraars op de radio”, legt de cabaretier uit. „Zo’n lach die begint te rollen – er is maar weinig in de wereld dat beter klinkt dan dat.”

Ook thematisch had Van der Eerden inmiddels weer wat meer te melden. De rode draad in zijn show Blijven drijven is een bootongeluk in Thailand dat hem meer leerde over zijn onbedwingbare behoefte om altijd maar te willen entertainen.

„Kunst wordt geboren uit boosheid, verwondering of soms negatieve ervaringen”, denkt Van der Eerden. „Maar ik voelde vooral weer de urgentie om mensen in het theater te gaan vermaken. Ik heb nu een kop en een staart, en ik weet dat het ergens op slaat wat ik vertel. Ik hoef niet meer élke minuut te hengelen naar een lach als de bevestiging dat ik goed bezig ben.”

En gelukkig bleek het publiek hem ook niet te zijn vergeten als podiumartiest. Vrijwel alle shows zijn dit seizoen al bijna uitverkocht, een nieuwe reeks in het seizoen daarna is geboekt.

„Mijn oude publiek is meegegroeid, maar de tv-programma’s en radioshows hebben vooral jongere mensen nieuwsgierig gemaakt”, constateert hij. „Ik voel me daar best trots over. Al zijn volle zalen nooit de belangrijkste reden geweest om op te treden. Als dat zo was, had ik 10 jaar geleden niet besloten om te stoppen.”