De bandleden Diederik Nomden, Jac Bico en Felix Maginn (vlnr) hebben Polen bereikt. Foto: The Analogues
Vanuit de oorverdovende rust rondom het landhuis in Lellichow vertrekt het peloton op 26 juni richting Berlijn. Na het slagveld van gisteren volgt er wederom een lange etappe (103 kilometer), die nu gelukkig wel vrij rimpelloos verloopt.
We blijken een redelijk gevoel voor timing te hebben (altijd handig als muzikant), want zowel bij de gebruikelijke Kaffee und Kuchen-stop, als later bij de aankomst in Berlijn zijn we precies binnen voor het moment dat het gaat regenen. In Berlijn barst er zelfs een heuse storm los, waarbij de parasols en takken door de straat vliegen.
Na een half uurtje doorwaaien gaat het wel weer, en we eten fenomenaal Zuid-Indiaas bij het pas geopende Benne Berlin, zó lekker dat ik het niet onvermeld kan laten in deze rubriek.
De volgende dag is de laatste clubshow van de tour, in de Frannz Club. Ook hier worden we weer warm onthaald en van alle gemakken en hulp voorzien door het personeel, zoals tot nu toe overal op onze tournee.
Ticket to Ride
Felix Maginn en Diederik Nomden fietsen met hun band The Analogues van Amsterdam naar Lviv. Twee keer per week doen ze in deze column verslag van hun tocht, die aandacht en steun vraagt voor het werk van War Child. Vandaag aflevering 5.
Traditiegetrouw opent Nienke (directeur War Child Duitsland) de avond. Deze keer is de Nederlandse ambassadeur op bezoek en ook zij vertelt nog het een en ander over de noodzaak en urgentie van onze samenwerking.
Ons optreden gaat lekker, we hebben inmiddels een strakke routine te pakken en mede dankzij de 400 uitzinnige aanwezigen is dit concert een waardige afsluiter van de ‘Analogues Light’-versie van deze reis.
The Analogues-Extra Light
Inderdaad, een afsluiter, want op zaterdag 28 juni reizen drummer Kees en bassist Bart voor andere verplichtingen terug naar Nederland, waarna Jac, Felix en ik, samen met de herstelde Robert (zie column 1) als ‘The Analogues-Extra Light’-versie de reis voortzetten.
Ik voel me alsof we al maanden onderweg zijn, maar we zijn nog niet eens op de helft! Na wederom 100 kilometer trappen rijden we Frankfurt aan de Oder binnen. Het fietsen gaat wel soepeler dan eerst, en we halen gemiddeld 28 kilometer per uur over dit soort afstanden. Niet gek voor een stel mannen van zekere leeftijd, vinden we zelf.
De prestatie van onze gitarist Jac Bico verdient hier een speciale vermelding, want hij gaat op z’n 68ste moeiteloos mee in het tempo van de rest van de mannen, die toch 15 tot 20 jaar jonger zijn dan hij. De leeftijd in combinatie met het onafgebroken geselen van onze lichamen heeft wel een bijkomend nadeel: zo rond een uur of 8 zitten we al knikkebollend boven ons bordje eten.
Felix en ik moeten nog even wakker blijven om live te bellen met Radio 1, waar we bij Met Het Oog Op Morgen nog maar eens de noodzaak benadrukken van de programma’s die War Child ontwikkelt om kinderen in oorlogsgebieden hun trauma’s te laten verwerken.
Ondertussen zijn we de grens met Polen gepasseerd, benieuwd wat ons daar te wachten staat.
Doneren aan de actie The Analogues Light: Ticket to Ride kan via theanalogues.net.
