The Analogues traden in Zwolle op met geleende gitaren. Foto: Peter van der Lingen fotografie
‘Ik zou je eigenlijk in elkaar moeten slaan, klootzak!’ ‘Blijf met je poten van me af!’ Aangesnelde politieagenten proberen een zwaar getatoeëerde man met de houding van een pitbull op steroïden te kalmeren.
Net voorbij Diemen wordt Robert Muda, grafisch vormgever bij The Analogues, verbaal gemolesteerd door een weliswaar geschrokken, maar veel te agressief van leer trekkende motorrijder.
Muda, de meest ervaren fietser van ons allen, tevens navigator en mecanicien, is zojuist, minder dan 2 kilometer van het startpunt, al in botsing gekomen met de motor van de vriendin van bovengenoemd heerschap.
Wat begon als een veelbelovende start van onze fietstocht naar Lviv, op een stralende ochtend vol goede zin en aanmoedigingen op het kantoor van War Child in Amsterdam-Oost, lijkt nauwelijks 10 minuten later al in gruzelementen te liggen.
De onderlinge sfeer slaat meteen om, van uitgelaten naar lamgeslagen. En dan moet de reis nog beginnen.
Snel wordt overlegd: moet Robert naar het ziekenhuis (nee), moeten wij snel door (ja, want in Zeewolde staat Bert Haandrikman van Radio 5 ons om 13.00 uur al met zijn microfoon op te wachten, waarna we in vliegende vaart door moeten naar Zwolle om op een besloten tuinfeest ons eerste optreden van de Ticket To Ride For War Child-tour te doen.)
De agressieve motorrijder is na de-escalatie van de politie inmiddels een beetje afgekoeld, maar heeft nog wel een wijze boodschap voor ons: ‘Ik heb vandaag een les geleerd, jullie waarschijnlijk ook.’
Zijn woorden glijden van ons af, al zijn we (Felix, Jac, Kees en Diederik) ondanks de gebrekkige nachtrust wel meteen wakker en alert.
Diederik Nomden en Felix Maginn.
Zonder verdere calamiteiten komen we, 4 uur later en na onze eerste 100 kilometer op de fiets ooit (!), moe maar enigszins trots in Zwolle aan. De bus met spullen is er al, en we moeten meteen uitladen en opbouwen, want we zijn al aan de late kant.
Gelukkig hebben we zondagavond alle gitaren, versterkers en drums in handige grote flightcases gedaan, zodat we niet met losse koffers hoeven te sjouwen. Binnen een kwartier stonden de spullen in de bus, super handig. Of toch niet?
Gitarist Jac, zondag niet aanwezig bij het laden, zoekt de flightcase met zijn instrumenten. Hij vindt ‘m achter in de bus.
Bij het openen van de kist ontdekken we een Hohner pianet. Maar dat is geen gitaar. En er staat ook een modulaire Moog synthesizer. Maar ook dat is geen gitaar…
Verkeerde kist in de bus gezet! En de tijd begint nu echt te dringen. Felix belt koortsig met Bart, Muzikaal Chef van The Analogues. ‘Mocht je denken dat je dag niet erger meer kan…’ – beetje die vibe.
Diederik heeft een idee: gelukkig wonen Bertolf Lentink en Dirk Schreuders in de buurt, en na een telefoontje kunnen we van hen gitaren en een ook niet aanwezige drumstandaard lenen.
Let wel, we gaan dus een maand op pad en dit is dag 1…
Na het optreden en het opruimen van de spullen (want dat moeten we nu ook ‘gewoon’ zelf doen) als er eindelijk een moment rust is, vinden de woorden van onze motorvriend ineens weerklank:
We hebben vandaag inderdaad een paar lessen geleerd.
Doneren
Doneren aan de actie ‘The Analogues Light: Ticket to Ride’ kan via theanalogues.net
Ticket to Ride
Felix Maginn en Diederik Nomden van band The Analogues fietsen van Amsterdam naar Lviv. Twee keer per week doen ze in deze column verslag van hun tocht, die aandacht en steun vraagt voor het werk van War Child. Vandaag aflevering 1.
