Van rockers tot renners: The Analogues fietsen 2000 kilometer voor War Child. ‘Een logische vervolgstap’

Tussen glanzende fietsframes, peperdure wielsets en zorgvuldig afgestelde schakelsystemen worden in de Belgian Cycling Factory in Beringen vijf fonkelnieuwe Eddy Merckx-racefietsen klaargemaakt. Niet voor een profteam, maar voor een band: The Analogues, klaar voor hun meest ongewone tour ooit.

Dé Beatles-tributeband, die in december officieel zijn laatste concert gaf, verruilt deze zomer het podium voor het fietszadel. Onder de noemer The Analogues Light: Ticket To Ride vertrekken de muzikanten op maandag 16 juni vanuit Amsterdam voor een fietsrit van zo’n 2000 kilometer naar Oekraïne. Onderweg geven ze op strategische plaatsen in Duitsland en Polen kleinschalige shows waarvan de opbrengst bestemd is voor War Child.

Het begon als een vrijblijvend idee, vertelt zanger/gitarist Felix Maginn (56) na afloop van de rondleiding door de fietsfabriek. „We dachten eerst aan een weekendje Ardennen. Beetje fietsen, biertje erbij. Maar al snel beseften we dat het wel eens iets groters kon worden.”

Dat blijkt niet overdreven. Even hiervoor hebben de mannen het volledige productieproces van hun racefietsen te zien gekregen – van kaal carbon frame tot volledig afgemonteerd racemonster. Maginn lacht: „Ik heb er steeds meer vertrouwen in. Omdat we tien jaar lang met War Child hebben samengewerkt via optredens en merchandise, voelt het als een logische vervolgstap om nu voor hén te gaan fietsen.”

De beoogde eindbestemming is de West-Oekraïense stad Lviv, nabij de Poolse grens. De exacte locatie is afhankelijk van de situatie op dat moment. „Uiteindelijk gaat het om het symbool”, zegt Maginn. „Gaza is voor ons qua afstand geen optie, om nog maar te zwijgen van Soedan. Maar met deze tocht willen we aandacht vragen voor álle kinderen die opgroeien in of met de gevolgen van oorlog.”

Dat zijn er wereldwijd naar schatting zo’n 473 miljoen, weet Koen Steijn van War Child, ook aanwezig in Beringen. „Aantallen waarbij je je nauwelijks iets kunt voorstellen. Juist daarom waarderen we het enorm dat The Analogues, die eigenlijk al gestopt waren, toch een manier hebben gevonden om ons te blijven steunen.”

Of ze eigenlijk geoefende fietsers zijn? Gitarist Jac Bico (68) schiet in de lach. „Ik ben vooral een mooiweerfietser.” Toch trapte hij ooit al eens de Mont Ventoux omhoog.

Diederik Nomden (49) maakte zijn fietskilometers vooral als scholier: „Elke dag van Nieuwolda naar Winschoten en terug. Door weer en wind, 17 kilometer enkele reis. Dat vormt je wel”, zegt de zanger/toetsenist. „Maar langer dan 3 uur achter elkaar heb ik nooit gefietst. En nu doen we dat een maand lang, 100 kilometer per dag. Af en toe zullen we er flink doorheen zitten.”

Ook Felix Maginn kent het befaamde ‘altijd wind tegen’ van het Groninger platteland; zo’n 15 jaar geleden bewoonde hij een oud herenhuis in Garsthuizen. Voor Fred Gehring (70), initiator en originele drummer van The Analogues, is drummen door een blessure al een jaar lang geen optie. Ook tijdens deze benefiettour wordt zijn plaats ingenomen door vaste vervanger Kees Schaper (33). 

Een simpele rekensom leert dat bassist Bart van Poppel, medeoprichter van The Analogues, met zijn 69 jaar ruim drie decennia langer heeft kunnen trainen dan Schaper – en dat heeft hij dan ook volop gedaan. Van Poppel geldt vermoedelijk als de meest ervaren fietser van het gezelschap, tenzij grafisch vormgever Robert Muda hem daarin overtreft. Die haakt aan als medefietser en mecanicien.

Fietsen is één ding – er moet onderweg ook nog worden opgetreden. Zonder orkest, zonder uitgebreide crew, en met slechts een kleine selectie uit hun indrukwekkende instrumentenarsenaal. De imposante trucks blijven thuis; dit keer volstaat een bescheiden volgbusje. Vandaar: The Analogues Light.

De band speelt in kleine, intieme zalen en op festivals, met de nadruk op de ‘bandtracks’ uit de studiojaren van The Beatles. „Nummers als Day Tripper en While My Guitar Gently Weeps”, zegt Nomden. „Volgens mij hebben we zo’n 42 songs uit de latere periode waaruit we kunnen kiezen. En misschien grijpen we af en toe terug naar een oudje dat we normaal nooit spelen.”

Tot nu toe staan zes optredens gepland in onder meer Meppen, Bremen, Hamburg en Berlijn. En soms wordt het écht kleinschalig. Nomden: „Een optreden in een hotelbar of in een ambassade.”

Overigens zijn in de grote steden af en toe ook rustdagen ingeroosterd. „Aan de andere kant komen er misschien nog optredens bij”, zegt Maginn. „In Polen proberen we nog dingen te regelen”, vult Nomden aan. In Nederland staat nog geen show gepland. Maginn: „Maar de publiciteit moet natuurlijk ook nog op gang komen.”

De hele onderneming is gebouwd op steun van buitenaf. Maginn: „Pieter Smit regelt het transport, Peak Audio doet het geluid. Hotels bieden kamers aan.” En ook de Eddy Merckx-fietsen komen dus binnen afzienbare tijd gloednieuw uit de fabriek gerold.

„Alles draait op goodwill. We hebben mensen gebeld met wie we al jaren samenwerken en die waren meteen enthousiast. Ze sponsoren hun bijdrage, gewoon omdat ze het een mooie actie vinden.” Ook crewleden sluiten zich aan om belangeloos te helpen en Overeasy, de producent van The Analogues, draagt substantieel bij. 

Uiteraard hopen de muzikanten tevens op donaties van het publiek. „We zijn geen professionele sporters”, zegt Nomden. „Maar we weten waarvoor we het doen. Dus we bijten wel even door als we op een dag denken: dít is afzien.”