The Analogues treden op voor het kantoor van War Child Duitsland.
Noodweer heeft Hamburg bereikt vandaag en het is een flink stuk koeler. Om 12 uur een showtje met z’n drieën in het Hard Rock Café.
Ook daar weer een praatje voor de camera van omroep NDR, als onderdeel van het journaal. Vanavond spelen we in Nochtspeicher, een club in een Kreuzberg-achtige buurt: veel kraakpanden, graffiti en lekkere eettentjes.
De Nochtspeicher is eigenlijk een oud pakhuis met een hoog balkenplafond en houten pilaren. De zaal klinkt - naar later zal blijken - zeer goed. Na een etentje bij de Mexicaan in de straat spelen we onze beste gig tot nu toe in een stampvolle en meezingende zaal. Het publiek geniet volop, net als de band.
Ticket to Ride
Felix Maginn en Diederik Nomden fietsen met hun band The Analogues van Amsterdam naar Lviv. Twee keer per week doen ze in deze column verslag van hun tocht, die aandacht en steun vraagt voor het werk van War Child. Vandaag aflevering 4.
De volgende ochtend een bezoekje aan het hoofdkantoor van War Child Duitsland. Daarna gaan we richting Schwerin, WDR-verslaggever Tom Petersen rijdt mee en weet een mooie route. Mooi zeker, maar ook rough. Zijn gravel-banden hebben daar geen moeite mee, maar Jac rijdt lek na pakweg 25 km.
Gelukkig vinden we het gaatje, maar Jacs reparatiekit is zeker 10 jaar onaangeroerd geweest, dus de lijm en de plakkers zijn verdroogd. Gelukkig hebben we een reserveband en die leggen we erop. En door.
Glooiende heuvels
Kaffee und Kuchen bij een bakker en Tom sluit weer aan, want die was zijn iPhone onderweg verloren in het bos maar met wat digitale hulp heeft hij hem toch kunnen opsporen.
Het weer is overigens aan het omslaan: de hele dag zwaarbewolkt en frisjes. Af en toe een druppel en harde wind. We krijgen met een veranderend landschap te maken: glooiende heuvels en dito fietspaden, dus af en toe moeten we al klimmen. De laatste 20 km zijn, eh ... pittig. Dus vroeg naar bed.
Een nieuwe dag aangebroken en we vertrekken dit keer met Bart erbij. Diederik rijdt de bus. Aanzienlijk meer heuvels nu en het doel is Lellichow (spreek uit Lulezjoe of zoiets), 115 kilometer verderop.
De ingewanden testen
We rijden op google maps, ingesteld op fiets, en moeten telkens als we lekker op tempo zijn ineens afslaan naar een gravel/zandpad, dat even later overgaat in een hobbelig bospad waar de ingewanden en buitenbanden getest worden.
Bart houdt het voor gezien wegens enkelproblemen en belt Diederik om hem op te halen. Wij rijden met zijn drieën verder tot we weer het bos ingestuurd worden, maar nu écht. Het pad wordt steeds onherkenbaarder en het gras steeds hoger, tot we er nauwelijks nog een weg in herkennen.
Het gaat door diepe kuilen en over dikke takken en stenen. Hier zijn onze sjieke fietsen niet voor gemaakt. Ik sla bij een diepe kuil met mul zand nog over de kop - gelukkig geen schade of letsel - voordat we het bevrijdende asfalt weer zien.
Nu nog 35 kilometer totdat we bij ons hotel aankomen na zeven uur op de fiets. Tijd voor een biertje!
Doneren aan de actie The Analogues Light: Ticket to Ride kan via theanalogues.net.
