The Analogues backstage op het Hurricane Festival in Scheessel.
Het begint nu menens te worden: vandaag (21 juni) mogen we spelen op het Hurricane Festival in Scheessel, en daarna fietsen we door naar Hamburg, waar we in de fanshop van cultclub St. Pauli nog een miniconcert verzorgen.
Even een recap: we zijn dus op de fiets onderweg naar Lviv om zoveel mogelijk aandacht (en geld!) te genereren voor War Child. Dit is de organisatie die programma’s ontwikkelt om de 473 miljoen (!) kinderen die opgroeien in oorlogsgebieden wereldwijd mentaal te ondersteunen, zodat ze enigszins kunnen omgaan met de verschrikkingen die ze hebben meegemaakt.
Ja, soms schrijnt er iets, soms slaap je niet omdat je kamer- (soms zelfs bed)genoot snurkt en/of scheten laat, maar we beuken door en gaan niet lopen janken om wat spierpijn en een rulle derrière. We worden geweldig ondersteund door de medewerkers van War Child en alle mensen die onze concerten bezoeken doneren gul.
Ticket to Ride
Felix Maginn en Diederik Nomden fietsen met hun band The Analogues van Amsterdam naar Lviv. Twee keer per week doen ze in deze column verslag van hun tocht, die aandacht en steun vraagt voor het werk van War Child. Vandaag aflevering 3.
Terug naar de orde van de dag: na weer een dikke vier uur in de bloedhitte te hebben gefietst komen we, plakkend en stinkend van het zweet op de beruchte Reeperbahn in Hamburg aan. Daar wacht Wolfgang, de uiterst gevaarlijk uitziende maar ongelofelijk zachtaardige bewaker van de fanshop van St. Pauli. Hij begroet ons vriendelijk.
Voor een dikke 50 man publiek spelen we een half uur Beatles-klassiekers, waarna we ons richting hotel begeven. Op zondag is er een bijeenkomst in de lobby, waar War Child onder andere een Oekraïense vrouw aan het woord laat. Zij vertelt hoe ze met haar twee kinderen dagenlang zonder eten en zonder schone kleren in een schuilkelder moest blijven voordat ze uiteindelijk samen naar Duitsland konden vluchten.
Dit verhaal komt bij mij hard binnen, omdat ik zelden iemand spreek die ‘echt’ uit een oorlogsgebied komt. Ik weet niet zo goed wat ik van dit besef moet vinden.
Het is natuurlijk mooi om empathie te voelen met mensen die leed hebben moeten doorstaan dat vele malen erger is dan wat ik zelf ooit hoop mee te maken. Aan de andere kant bekruipt je ook een soort schaamte dat zoveel vergelijkbaar leed op andere plekken in de wereld je veel minder ‘doet’, simpelweg omdat het je minder voorgeschoteld wordt. Hoe dan ook, dit komt extra binnen.
Na de bijeenkomst binnen spelen we vervolgens buiten op de stoep weer een concert en doen een interview met de omroep NDR. Daarna zijn we ‘vrij’. Eerlijk is eerlijk, een paar John Lemon-cocktails later vallen de oogjes al een beetje dicht van een zekere vermoeidheid die toch begint toe te slaan.
Alle rust is welkom, want morgen staan er weer twee concerten en een paar interviews op de lijst.
Week 1 zit er op, wordt vervolgd!
Doneren
Doneren aan de actie ‘The Analogues Light: Ticket to Ride’ kan via theanalogues.net
