Met bescheiden middelen op tournee doet wonderen voor geest en lichaam | column The Analogues

Meppen is het doel en dit voelt als een zeer belangrijk moment in onze tocht, want we gaan Nederland uit en bereiken ons tweede land Duitsland al vrij snel na vertrek uit Amsterdam. Het weer is perfect en de wind gunstig, de stemming is nog positief en iedereen heeft zin om door te trappen op onze tweede 100-kilometerrit.

Geluk is aan onze kant, want we fietsen over paden met veel bomen dus de temperatuur valt reuze mee. Het eerste Duitse 0.0 procent-biertje onderweg smaakt heerlijk en blijkt volgens het etiket inderdaad een ‘zeer goede opfrisser voor tijdens het sporten’.

Na ruim 4 uur op de fiets bereiken we de buitenrand van Meppen en als we over de brug de stad inrijden, worden we opgevangen door een paar blije Analogues-fans en een tv-crew van de NDR. Ze willen alles weten over onze tocht en wat ze in Meppen kunnen verwachten van onze show. Jac en Diederik nemen het interview ‘auf Deutsch’ voor hun rekening, omdat mijn Duits niet verder gaat dan jaren 60- en 70-oorlogsfilms en ‘Papieren bitte’ niet echt voldoende is voor een gesprek.

Een volgepakt jongerencentrum (The Jam) wordt het vanavond, en al is het publiek van ‘oudere jongeren’-leeftijd, de stemming zit er goed in. We rocken ouderwets met The Beatles zonder orkest en koperwerk. Het gaat geweldig en de sfeer is los en grappig. Het publiek geniet volop en we kunnen op zoek gaan voor een afzakkertje na de show. Maar helaas is alles dicht, behalve een dart-café: dan maar pijlen gooien en een biertje drinken.

Kees had ’s middags al verteld dat hij onderweg naar Oldenburg bordjes langs de kant had zien staan met waarschuwingen voor de eikenprocessierups (Eichenprozessionsspinnerraupe). Hij en Jac blijken die avond goed onder de rode bultjes te zitten op benen en armen, met veel jeuk. Niet krabben, maar afspoelen en bestrijden met anti-hooikoortstabletten.

We laten Meppen achter ons en gaan richting Oldenburg, dag 3 en een rit van weer 100 kilometer. Het is bloedheet, maar veel horecagelegenheden blijken dicht. Via de app findmyschnitzelparadies.de vinden we toch een locatie waar we de broodnodige koolhydraten, vetten en eiwitten kunnen aanvullen.

Het is de eerste ‘vrije’ avond en ons hotel heeft een heuse spa, dus de avonduren brengen we bubbelend door in de jacuzzi.

Op donderdag fietsen we door naar Bremen, een ritje van pakweg 60 kilometer, dus daar draaien we als doorgewinterde wielerpro’s op leeftijd de hand niet voor om. We spelen in Lila Eule, een heerlijke punkkelder die ons doet denken aan de tachtiger en negentiger jaren, toen we als broekies onze eerste optredens deden.

Het publiek is te gek, de sfeer is uitzinnig en het geluid oorverdovend, net als we gewend waren in die vormende jaren.

Met bescheiden middelen op tournee doet wonderen voor geest en lichaam!