Amina’s docher wil niet worden als haar moeder, als ze op haar vijftiende ongewenst zwanger is. Maar een (verboden) abortus is duur, dus zoekt ze andere wegen.
Amina was pas vijftien toen zij moeder werd, haar geliefde haar liet zitten en haar familie haar verstootte. In Lingui, the sacred bonds van de uit Tsjaad afkomstige regisseur Mahamat-Saleh Haroun lijkt de geschiedenis zich vijftien jaar later te herhalen. Alleen is dit keer Amina’s dochter degene die ongewenst zwanger is.
„Ik wil niet worden zoals jij”, zegt Maria (Rihane Khalil Alio), verwijzend naar de respectloze manier waarop Amina (Achouackh Abakar Souleymane) als alleenstaand moeder wordt behandeld. Het meisje wil een abortus, maar dat is een ingreep die in hun islamitische gemeenschap eigenlijk onbespreekbaar is en in Tsjaad bij de wet verboden. Wat niet wil zeggen dat het niet gebeurt.
Stiekem alternatief
Via een welwillende dokter kunnen ze het laten doen voor een miljoen. Dat bedrag in CFA-frank is vrijwel onbetaalbaar, zeker als je ziet wat Maria verdient met de vuurkorven die zij vlecht van het ijzerdraad uit autobanden. Een minder dure – maar ook minder veilige – optie is een vrouw die vaker aborteert en daarnaast ook wel nepbesnijdingen doet, een stiekem alternatief voor genitale verminking.
Mahamat-Saleh Haroun maakt al sinds de jaren negentig naast documentaires ook speelfilms die stevig geworteld zijn in de realiteit. Ook in Lingui, the sacred bonds vangt hij die soms schrijnende werkelijkheid in krachtige beelden, het soms wat houterige acteerwerk ten spijt. Intussen wordt zijn portret van een patriarchale samenleving vol mannelijke hypocrisie vooral pakkend door de vrouwelijke solidariteit die daaraan tegenwicht biedt.
Film: Lingui, the sacred bonds Regie: Mahamat-Saleh Haroun Met: Achouackh Abakar Souleymane, Rihane Khalil Alio Te zien: Slieker, Leeuwarden; Groninger Forum
