‘Korfballen verenigt ons, maar Nic. is veel meer dan dat’ | Club van de Week

„Iedereen hoor je erover dat wij met z’n allen in het eerste zitten”, lacht Kylie Wetsema (30), de oudste van de vier korfballende zussen, vlak voor het competitieduel met De Meeuwen uit Putten. „We komen uit een echt korfbalgezin, de velden van Nic. zijn onze achtertuin.”

Samen met Demi (27) en de tweeling Britt (22) en Chiara (22) vormt Kylie een bijzonder kwartet, dat met Nic. 1 in de zaal uitkomt op het tweede niveau van Nederland. „Het is leuk om samen in een team te spelen. Je weet wat je aan elkaar hebt, één oogopslag is genoeg”, zegt de aanvoerder. Dat kunnen overigens ook dodelijke blikken zijn; daarover later meer.

Tijdens een avondje Nic. zijn de familiebanden nooit ver weg, zo leert een rondgang onder leiding van Geke van Gosliga. „Broers, zussen, kleinkinderen, dat zie je bij ons heel veel”, zegt Van Gosliga, zelf de helft van een korfbalstel en moeder van de getalenteerde Julia (14).

Neem bijvoorbeeld erelid Ina Julsing (72). Zij is de zus van clubicoon Truus Vlietstra en werd in 1994 landskampioen in een team met haar neven Kees en Mike. Julsing: „Tante Ien, tante Ien, zeiden die jongens dan als ze me een beetje wilden pesten.”

Liefst 23 jaar lang was ze secretaris van de club; tegenwoordig is Julsing met onder anderen Van Gosliga druk in de weer met het grote 105-jarige jubileum. Komende zaterdag wordt in Huize Maas in Groningen de schade ingehaald van vijf jaar geleden, toen corona ruw een streep zette door het eeuwfeest.

„Ik heb er af en toe slapeloze nachten van, wil graag alles onder controle hebben”, zegt Julsing. „Naast alle mails en berichten op de socials heb ik 120 papieren brieven verstuurd. Als we iemand zijn vergeten uit te nodigen, dan moeten ze dat ons niet kwalijk nemen.”

Gloedvol verhaalt ze over de hoogtijdagen van haar Nic., de prachtige jaren waarin spelers als Michiel Gerritsen en Ricky Wu schitterden in de volgepakte Alfa-hal. „En Taco Poelstra natuurlijk, de Cruijff van het korfbal. Soms stonden we vol verbazing in het veld: wat doet ie nou? Dat was fantastisch.”

Aan coach Kees Vlietstra de zware taak om zijn team terug te brengen naar de landelijke top. „De ambitie is natuurlijk om weer naar het hoogste niveau te gaan, maar voor topspelers zijn we nu niet aantrekkelijk”, zegt hij op zijn 56ste verjaardag. „Ik ben blij dat we een selectie hebben met een goede drive en veel jonge mensen, zeker in het tweede. Er komen letterlijk en figuurlijk een paar grote talenten aan bij de jeugd. Het komt wel, maar je kunt er geen termijn op plakken.”

Vlietstra noemt het ‘heel bijzonder’ om liefst vier zussen in zijn team te coachen. „Met hun unieke kwaliteiten zijn ze allemaal belangrijk voor het eerste, maar er zit ook een enorme valkuil in: dat ze zoveel ruziën dat ze elkaar kapot maken. Er was vandaag een wissel waarbij ze elkaar het licht in de ogen niet leken te gunnen.”

„We spreken elkaar sneller aan”, zegt Kylie eerder op de avond. „Ook omdat je weet dat je het van elkaar kunt hebben”, vult Britt aan. „Ik kan verwachten dat ik van een van hen iets terugkrijg”, zegt Kylie lachend met een blik op haar zusjes. „Maar na het korfballen is het snel weer klaar”, besluit Chiara.

Die hechte banden vormen de kern van zijn Nic.-gevoel, beschrijft Vlietstra. „Korfballen verenigt ons, maar de club is veel meer dan dat. Mensen hebben alles met elkaar meegemaakt, met al die families in de grote Nic.-familie. Dat is heel warm, heel fijn.”

Ronduit indrukwekkend is de samenzang na afloop van de competitiewedstrijd, wanneer de spelers zich verzamelen voor de tribune en uit tientallen kelen vol overgave de Nic. Marsch klinkt:

En ze zullen er staan, komende zaterdag op het uitgestelde jubileumfeest, bezweren de vier zussen Wetsema. „Op feestjes zijn we altijd aanwezig”, zegt Britt. „Toen het vijf jaar geleden niet doorging, dacht ik: wat duurt dat nog lang. We wilden het zo graag met z’n allen vieren, maar de tijd is toch heel snel gegaan.”

Met het verstrijken van de jaren dient zich bij familieclub Nic. altijd een volgende generatie aan. Mocht een van de zussen zelf ooit moeder worden, dan ligt de sportieve toekomst van hun kroost al vast, klinkt het instemmend. „Ja, die kinderen gaan mooi eerst op korfbal.”