Leden van GHBS kijken geboeid naar een duel van Heren 1. Op de achtergrond het nieuwe clubhuis dat binnenkort geopend wordt. Foto: Huisman Media
Op Sportpark Corpus den Hoorn in Groningen bouwt hockeybolwerk GHBS aan de toekomst. Met liefst 1800 leden en een clubhuis, blaashal en ‘droogwaterveld’ in aanbouw. „Het is soms bijna een bedrijf.”
Voor vaste bezoekers van GHBS is het inplannen van wat extra reistijd een automatisme. Zij weten: wie op tijd het clubhuis achter op Sportpark Corpus den Hoorn wil bereiken, gaat maar beter vroeg van huis. Parkeren is geen sinecure op het half beschikbare parkeerterrein naast het Topsportzorgcentrum, zeker niet als de jeugdteams van FC Groningen aansprekende tegenstanders ontvangen. En daarna wacht het nog een hele tippel naar de hockeyvelden.
„Sommige mensen vinden dat al ver lopen”, lacht voorzitter Erik Mulder (54), „maar op drukke dagen verwijzen we onze gasten zelfs door naar het parkeerterrein van het Martiniziekenhuis.”
Bestuursleden Erik Mulder en Gertjan Komduur van GHBS, dat liefst 1800 leden heeft. Foto: Huisman Media
Ook fietsers doen er goed aan vroegtijdig af te reizen. Hen wacht na het passeren van de wielerbaan een wiebelig ritje over roestbruine rijplaten, langs de kantine van voetbalvereniging Groen Geel en de honk- en softballers van B.S.C. Caribe. De stalen wegbeschermers hebben alles te maken met het lonkende groen-witte paradijs: het indrukwekkende nieuwe clubhuis in aanbouw.
Dat prijkt nu nog achter ijzeren hekken, stapels pallets, bouwwerktuig en een oranje mobiel toilet. Geplastificeerde vellen met pijlen in de clubkleuren dirigeren leden en bezoekers in de juiste richting: ‘Looproute. Tussen veld 1 en 2 naar clubtent.’
Juiste pad
„Je wilt niet weten hoeveel moeite het kost om mensen op het juiste pad te houden”, zegt Gertjan Komduur (59), bestuurslid jeugd bij de hockeyclub. Hij heeft die woorden nog niet uitgesproken of een stel senioren slingert zich tegendraads over de omheining van veld 3 om toch vooral de kortste route te kunnen bewandelen.
Zij overtreden niet alleen de clubregels maar missen daardoor ook een schitterend schouwspel rond het hoofdveld. Daar straalt ineens de regenboog, nu de sproeiers van het waterveld zijn aan gesprongen en de stevige wind voor een kleurrijk druppelgordijn zorgt. De net gehuldigde hoofdsponsors moeten rennen om hun kleding en bloemen droog te houden.
Op rapport
Bereikbaarheid: 5. Parkeren op Corpus den Hoorn is vaak een crime. Tegenstanders moeten geregeld uitwijken naar het Martiniziekenhuis, zeker sinds de komst van het Topsportzorgcentrum.
Sfeer: 8. Hockey is een typische studentensport en de ongedwongen sfeer die daarmee gepaard gaat, proef je ook bij GHBS. Sleep de picknicktafels langs de lijn, bestel een dienblad bier en geniet met je maten. Spring wel op tijd aan de kant voor de watersproeiers.
Koffie: 7,5. Cappucino, espresso, café au lait, latte machiato: het kan allemaal bij GHBS. Zelfs in de tijdelijke kantinetent is de keuze reuze.
Accommodatie: nu een 6, straks een 9. Het is nog even behelpen, maar straks gaat het langverwachte nieuwe clubhuis open. Wanneer precies? Daar durven de bestuurders allang geen voorspelling meer op los te laten. Maar het komt goed, echt.
Assortiment: 6. In het tijdelijke onderkomen zijn de snacks beperkt tot tosti’s en bitterballen, al schaart GHBS een zakje chips ook onder die categorie. Pluspunt: bitjes, snoep en candy zijn verkrijgbaar uit de automaat.
Ook Nina Omloo zoekt met haar ouders een veilig heenkomen. De 10-jarige ‘mini van de week’ draagt een blauw shirt met Unicef-opdruk, waar de speelsters van Dames 1 allemaal hun naam en rugnummer op hebben geschreven. „Ik heb vandaag de afslag gedaan en een doelpunt gemaakt na een dribbel, terwijl alle speelsters klaarstonden voor hun eerste competitiewedstrijd”, vertelt Nina. „En ik kreeg snoep.”
Alle niveaus
De talentvolle hockeyster is vervroegd doorgeschoven naar GHBS Onder 12, vertelt moeder Carin Omloo-Fokkinga. Mediatraining heeft haar spruit niet nodig. Of Nina later zelf ook in Dames 1 wil spelen? „Dat is wel mijn doel”, luidt het keurige antwoord.
Het zal bestuursleden Mulder en Komduur als muziek in de oren klinken. „Wij bieden hockey op alle niveaus”, zegt Komduur over het noordelijke hockeybolwerk met liefst 1800 leden. „Van breedtesport tot een opleiding richting de overgangsklasse bij de senioren. Om de aanwas bij de jeugd op peil te houden verkennen we de samenwerking met andere clubs.”
De tijdelijke kantine van GHBS. Foto: Huisman Media
Jarenlang was voorzitter Mulder, in het dagelijks leven kinderpsychiater, zelf jeugdcoach bij de groenwitten. „Ik ben geen hockeyer, maar focuste altijd op gedrag, plezier en doorzettingsvermogen. Ik vertrouwde op de kennis uit mijn vak, uitgangspunten die bij sommige senioren ook goed van pas zouden komen trouwens.”
Droogwaterveld
Nu staat Mulder aan het hoofd van een bevlogen bestuur dat de wind er goed onder heeft. Naast het nieuwe clubhuis werkt GHBS aan een modern ‘droogwaterveld’, een duurzaam watervrijveld, met de eigenschappen van een natte kunstgrasmat. Bovendien verrijst op Corpus binnenkort een blaashal, zodat de trainingen in de wintermaanden straks op het eigen complex kunnen plaatsvinden, in plaats van in sporthallen te Leek of Zuidbroek.
Onderdeel van het serieuze clubbeleid is een interne enquête als input voor de nieuwe ledenvisie, legt Komduur uit. De hockeyclub kenmerkt zich door de mix van oer-GHBS’ers en een enorme toestroom aan (oud-)studenten, onder wie het verloop veel groter is. „Dat is best wel zoeken. Waar staan wij voor en waar committeer je je dan aan? Een kleine club vrijwilligers doet nu heel veel. Dat is mooi, maar ook kwetsbaar.”
Noor Tönis is lid van verdienste van GHBS. Foto: Huisman Media
Een van die trouwe leden is Noor Tönis (34), die acht maanden geleden beviel en verhuisde naar Leeuwarden. Ondanks de uitdagingen van het moederschap en de reisafstand tot GHBS blijft het lid van verdienste spelen in haar vriendinnenteam „Lekker hockeyen zonder gedoe”, noemt ze dat.
Een verademing, zegt ze eerlijk. „Ik heb vijf bestuursjaren gedaan, sprong van het ene gat in het andere. Dat ging van ‘Noor, kun je de lampen aan doen?’ tot vergaderingen over de teruglopende jeugd. Ik zat in het campagneteam dat voor 250.000 euro obligaties binnenhaalde voor het nieuwe clubhuis, daar ben ik trots op. Maar mijn vriend is blij dat ik even geen vrijwilligerswerk meer doe.”
Genieten bij GHBS: drink een biertje aan de picknicktafel in de zon. Foto: Huisman Media
Maar haar cluppie, in al zijn verscheidenheid, dat kan clubvrouw Tönis echt niet missen. Op zaterdag, wanneer de jeugd speelt, is GHBS een burgerclub. Zondags, als de senioren in actie komen, overheersen de studentikoze kenmerken. Witte bloesjes, linnen broeken, de Gooise r. Een stellingkast vol verloren voorwerpen, picknicktafels langs de lijn, de oranje dienbladen vol plasticbekers bier.
Dat het clubgebouw tijdelijk is ondergebracht in een witte tent doet de rest. Daar draaien vier jongedames in sporttenue onwennig hun bardienst, waarbij het even afwachten is wie de tweede bestelde bonenkoffie daadwerkelijk uitserveert. „We hebben hier van alles en nog wat”, zegt Tönis terwijl ze genietend om zich heen kijkt. „Met ontzettend veel hechte teams, die maken de club. Al lijkt het soms bijna een bedrijf.”
Het lange wachten wordt beloond
Het heeft ruim tien jaar geduurd, maar nu nadert de voltooiing van het nieuwe clubhuis van GHBS. „Mijn voorganger heeft er ontzettend veel tijd in gestoken”, zegt voorzitter Erik Mulder. „In eerdere ontwerpen waren ook kleedruimtes opgenomen. En men heeft nog overwogen om rondom deze oude boom te bouwen. Die opties werden allemaal te duur, ook door de gestegen bouwkosten.”
Nu is achter de hekken de vierkante bar met glanzende taps al zichtbaar. De „afgiftepunten”, zoals bestuurslid Gertjan Komduur ze noemt, moeten met behulp van de inzichten van een grote Nederlandse bierbrouwer straks veel „traffic genereren”. Daarnaast biedt het nieuwe onderkomen straks alle ruimte om het kantineaanbod gezonder te maken, met de mogelijkheid voor gezamenlijke lunches van gastploegen en de teams van GHBS. Wat uiteraard niet van de kaart zal verdwijnen: de karakteriserende bitterbal.
