Schaatsfeestje in Noordlaren met Evert Hoolwerf als stralend middelpunt. 'Het was een geweldige avond'

Was het toch Noordlaren dat met de eer streek. Dinsdagavond in Winterswijk, waar de eerste wedstrijd werd gehouden, was het vizier nog gericht op Haaksbergen voor het volgende marathonspektakel van deze winter, maar de Haaksbergers hadden de zaken op het laatste moment toch niet goed genoeg voor elkaar. De baan was te zwaar aangetast door de kinderen en recreanten die er massaal gebruik van maakten.

,,Dus kregen wij dinsdagavond een telefoontje van natuurijscoördinator Geert-Jan Muskens wat wij konden betekenen’’, blikte voorzitter Jan-Geert Veldman van ijsvereniging De Hondsrug in Noordlaren terug op de hectische 24 uur die hij en zijn leger vrijwilligers achter de rug hadden. In het beroemde schaatsdorpje op de grens van Drenthe en Groningen gingen ze voortvarend aan de slag met het opdikken van de ijsbaan. ,,We zijn de hele nacht in de weer geweest’’, beaamde Veldman. Met alle ervaring die in Noordlaren voorhanden is, was er woensdagochtend loon naar werken.

Het eindresultaat was een spiegeltje van een ijsvloer die bij de officiële meting ruim 3,5 centimeter dik bleek te zijn. Meer dan genoeg volgens de richtlijn van de KNSB om het licht op groen te zetten. Vanaf 13.00 uur ging de schaatsbaan voor het gewone publiek op slot om het ijs te sparen voor de wedstrijdschaatsers, die zich in de avonduren voor de tweede dag op rij heerlijk konden uitleven op écht ijs.

Bij de mannen was de concurrentie in Noordlaren een stuk groter dan de avond ervoor in Winterswijk, waar de Friese veelvraat van dit seizoen, Harm Visser, de overwinning voor zich opeiste. Dat er woensdag meer grote namen aan de start stonden dan de avond ervoor had alles te maken met de terugkeer van de ploeg van coach Jillert Anema, die zich in de dagen ervoor onder het aangename zonnetje van Tenerife voorbereidde op de alternatieve Elfstedentocht en het open NK die binnenkort op de Weissensee in Oostenrijk worden verreden.

Tandenknarsend moest een Groningse vedette als Daan Gelling dinsdagavond toezien hoe zijn collega’s in Winterswijk de wedstrijd reden waar iedere liefhebber in het marathonpeloton iedere winter weer reikhalzend naar uitkijkt, terwijl hij ergens hoog in de lucht in een zilveren vogel zat. Maar in Noordlaren, zijn thuisbaan, kon hij alsnog zijn hart ophalen.

Dat deed Gelling. Hij reed de finale, samen met de andere Groninger in het peloton Robert Post en nog twaalf anderen. In de kopgroep zat ook weer Harm Visser en andere goede namen als Luc ter Haar, Evert Hoolwerf en Jordy Harink. De mannen moesten in de laatste tien ronden uitmaken wie op de palmares van Noordlaren bijgeschreven zou worden.

De jonge Lars Woelders uit Gramsbergen kleurde de finale. Met zijn beennummer 31 ging hij er in zijn eentje vandoor. Het was een gewaagde poging waar hij respect mee oogstte bij het juichende publiek en de speaker, die vol enthousiasme riep dat Woelders vooral vol moest houden. Het lukte hem niet. Drie ronden voor tijd werd de Overijsselse durfal ingerekend door de jagende concurrentie.

In de laatste ronden op weg naar de eindstreep bleven de toppers maar net overeind en werd Visser eindelijk eens van de winst afgehouden door winnaar Hoolwerf en de nummer twee Harink. Visser werd derde in Noordlaren. De Groningers Gelling en Post (die de sprint moest aantrekken voor Visser) moesten hun droom om te schitteren voor eigen publiek opgeven en werden respectievelijk vijfde en veertiende. ,,Ik ging nog bijna op mijn snufferd’’, blikte Post terug op de laatste ronden. ,,We hebben er voor gereden, maar het was deze keer net niet. Door de ontsnapping van Woelders moest ik aan de bak en konden we het spelletje niet zo spelen als we wilden. Anders had het voor ons beiden kansen geboden. Dat was jammer.’’

Bij Daan Gelling zat het weekje Tenerife nog in de benen, waar heel wat trainingskilometers op de fiets werden afgelegd. ,,Ik merkte het toch nog wel een beetje, er zat behoorlijk wat druk op mijn benen. Maar dat is geen excuus hoor. We zijn allemaal topfit, dus dat was het probleem niet. Het ging verder ook hartstikke goed. Het ijs gleed lekker door, er waren nauwelijks scheuren. Dat is wel eens anders geweest.’’

De positieve recensie van zijn ijsvloer klonk voorzitter Veldman als muziek in de oren. ,,Het was een geweldige avond’’, blikte de preses van ijsvereniging De Hondsrug terug. Hij was verguld met de grote schare toeschouwers die zich langs de dranghekken verzamelde. ,,We hebben bij de kassa meer dan duizend mutsen uitgegeven. In de praktijk betekent dat we zo’n tweeduizend man publiek binnen hadden. Dat is natuurlijk geweldig. Het leeft. Sportief was het ook genieten van de wedstrijden. Als voorzitter kan je je niet meer wensen.’’