Drentse tandem van Arianna Pruisscher en Maaike Verweij helpt Marijke Groenewoud aan zege tijdens schaatsmarathon in Noordlaren

In echt winterse omstandigheden maakte het peloton marathonschaatssters er in een snijdende kou een spannende wedstrijd van. Na afloop stond Marijke Groenewoud, die afgelopen weekeinde op de EK afstanden drie titels won, wederom op de hoogste trede van het podium. Ze werd geflankeerd door Lianne van Loon, de nummer twee, en Esther Kiel, die in de sprint als derde eindigde.

Groenewoud moest voor haar overwinning flink aan de bak. ,,Vanaf het begin zat de snelheid erin’’, zei de schaatsster uit Hallum. ,,Het werd geen moment superrustig. De toeschouwers hebben best een mooie wedstrijd gezien.’’ Die ging wat later van start dan de bedoeling was, omdat de lichtmasten naast de natuurijsbaan in Noordlaren het even lieten afweten.

Nadat de Groningse sportwethouder Inge Jongman de vrouwen had weggeschoten ontstond een spannende race, waarin twintig schaatssters al snel een voorsprong van een ronde op het peloton namen. ,,Daarna ontstond er nog even een kopgroep met mijn ploeggenote Arianna Pruisscher’’, zei Groenewoud. ,,Maar dat was voor ons team lastig uit te spelen, omdat ze alleen in die groep zat en niet de snelste was. Daarom besloten we om die groep terug te halen.’’

Het ploegenspel van AH Zaanlander betaalde zich onder de leiding van coach Jillert Anema uit met Groenewoud, die na Winterswijk haar tweede natuurwedstrijd binnen twee dagen won. Niemand was in de sprint tegen Friezin opgewassen, ondanks het feit dat ze zich minder sterk voelde dan anders.

,,Ik voelde me niet supergoed. Ik zat gisteravond nog bij Op1 en was pas ‘s nachts om half twee thuis. En ‘s ochtends vroeg was ik alweer op de radio. Ik was toch wat vermoeid. Er komt veel op mij af. Een kort nachtje. Plus dat ik een pittig EK heb gereden. Daarna schaatste ik één dag niet en vervolgens meteen de marathons. Ik kan niet altijd een zes gooien en had gewoon een mindere dag. Maar dankzij mijn ploeggenoten heb ik alsnog de winst kunnen pakken.’’

Het ijs was volgens Groenewoud van iets mindere kwaliteit in Noordlaren dan in Winterswijk. ,,Maar er was goed op te schaatsen’’, zei de rijdster van AH Zaanlander, die zich goed had vermaakt. ,,Rijden op natuurijs is supermooi. Erg koud, maar geweldig met al die honderden mensen langs de kant.’’ Haar ploeggenote Irene Schouten liet ook de tweede wedstrijd op natuurijs aan zich voorbij gaan. ,,Daardoor was ik de grote favoriet. Iedereen keek naar mij. Ik moest het afmaken. Jillert (Anema, red.) zei al dat het steeds moeilijker wordt om te winnen. Mijn ploeg heeft zeer goed voor mij gewerkt, waardoor ik redelijk fris de finale kon rijden.’’

Volgens Groenewoud had ze de zege aan haar teamgenoten Arianna Pruisscher (tiende) uit Nieuw-Dordrecht en Maaike Verweij (zeventiende) uit Veenhuizen te danken: ,,Die meiden offerden zich voor mij op en gooiden daardoor hun eigen glazen in. Dat neem ik ze in dank af.’’ Of ze met de invallende dooi deze week op het natuurijs nog in actie kan komen is de vraag. ,,Het waren in ieder geval twee mooie dagen, haha’’, zei de winnares.

Even verderop kon Verweij ondanks dat ze niet op het podium stond toch met een tevreden gevoel op de schaatsmarathon terugkijken. ,,Het teambelang ging boven het eigenbelang. Het was voor onze ploeg even alle hens aan dek, want we wilden Marijke er voorin bij hebben. Toen het gelukt was om de koplopers terug te halen, was bij mij de batterij leeg. Als Marijke niet wint is het balen, maar nu pakken we als ploeg de overwinning.’’

Verweij miste de wedstrijd in Winterswijk en daar baalde ze van. Maar dat kon niet anders: ,,We waren op trainingskamp in Tenerife en niet op tijd terug in Nederland. We vlogen te laat terug. Dat was gewoon jammer. Ik ben bang dat Noordlaren nu de laatste marathon op natuurijs is. Ik ben blij dat ik er in ieder geval één heb kunnen rijden. Nu gaat de focus weer op de Marathon Cups en straks de Weissensee.’’