Opluchting maakt zich meester van Euroborg, eindelijk weer drie punten voor FC Groningen dankzij speciale matchwinner

Voor het eerst sinds jaren schalde zijn stem weer door Euroborg. Het klonk meteen weer vertrouwd. Jan Wildeman was decennialang de stadionomroeper van FC Groningen, totdat hij door ziekte afscheid moest nemen van zijn eervolle taak. Van een officieel vaarwel kwam het nooit, tot zaterdagmiddag toen hij tegen Sparta Rotterdam nog één keer de microfoon ter hand nam. Het vervulde de wat oudere supporters ondanks de lage temperatuur in de groene kathedraal ongetwijfeld met warme gevoelens van nostalgie.

Het was aan de spelers van FC Groningen om na zes nederlagen op rij de rest te doen voor de ruim 20.000 toeschouwers in Euroborg. Bij Sparta stond voor het eerst sinds zijn vertrek van het Kasteel Maurice Steyn weer aan het roer. De laatste wedstrijd die de trainer coachte voor de Spartanen was toevalligerwijs ook tegen FC Groningen. Toen werd het 0-5 voor de Rotterdammers in een inktzwart seizoen voor de noorderlingen.

Dick Lukkien was er uiteraard veel aan gelegen om het niet opnieuw zover te laten komen. Om zijn elftal weer in balans te brengen na de pijnlijke 6-0 nederlaag tegen NEC greep de Veendammer oefenmeester terug op oude waarden, toen het Groninger vlaggenschip nog succesvol presteerde. Het betekende dat Luciano Valente weer plaatsnam als aanvaller op de linkerflank, Jorg Schreuders verhuisde naar rechts en Johan Hove terugkeerde in de as van het veld om daar voor stabiliteit te zorgen, samen met Stije Resink.

In de punt van de aanval werd er als vanouds weer een plaats ingeruimd voor Romano Postema in plaats van targetman Brynjolfur Willumsson, die een week eerder tegen NEC nog de kans kreeg. De IJslander voegde niet veel toe en werd tegen Sparta weer bedankt voor bewezen diensten. Postema werd tijdens de desastreuze middag in de Goffert met name in verdedigend opzicht gemist en kon zich tegen Sparta weer uitleven in het intensief afjagen van de tegenstander.

,,Ik was niet ontevreden over de rol van Luciano Valente op het middenveld, maar we misten hem wel te veel voorin. Dat wilde ik in ere herstellen’’, verklaarde Lukkien zijn keuzes naderhand. ,,Verder wilde ik het spitsenkoppel Romano Postema-Thom van Bergen in ere herstellen, omdat een van onze krachten is dat wij met die twee zonder bal de druk goed op een tegenstander kunnen krijgen. Johan Hove wil ik altijd in de ploeg, omdat ik dat een uitstekende speler vind. En voor de andere middenveldpositie was het erg close tussen Stije Resink en Joey Pelupessy. Ik koos voor Resink omdat hij een goede trainingsweek draaide en iets meer stabiliteit en loopvermogen toe kan voegen.’’

De diepst gekoesterde wens van Postema was om na elf speelronden eindelijk eens verlost te worden van de hatelijke nul. Daar ging de rossige Groninger naar op zoek tegen Sparta, al deelden de Rotterdammers het eerste speldenprikje uit in de wedstrijd. Sparta kwam er in de openingsfase uit over de rechterflank van FC Groningen, waar Bacuna en Resink net een stap te laat waren. De voorzet van Camiel Neghli resulteerde in een kopbal van Tobias Lauritsen die net de juiste richting miste.

Het was niet bijzonder fraai wat beide elftallen de Euroborg voorschotelden. Sparta leek te zijn gekomen voor een punt en ook bij FC Groningen stond na de slechte reeks het resultaat duidelijk voorop. De wedstrijd ontwikkelde zich traag en rommelig en de kansen waren uiterst schaars. FC Groningen probeerde het halverwege de eerste helft een keer met Resink die de bal het strafschopgebied inpompte. Waar Postema tevergeefs ging voor de strafschop, probeerde Bacuna vanuit een moeilijke hoek raak te koppen. Het was te lastig.

Toch was het FC Groningen dat na ruim een half uur kon juichen. Er ging een situatie met een verre ingooi van Wouter Prins aan vooraf waar duidelijk op getraind was door Lukkien en zijn mannen. De Winschoter back gooide ver en probeerde de hoofden van de mee naar voren gekomen Peersman en Rente te bereiken. Er ontstond een scrimmage voor de goal, waarbij Romano Postema uiteindelijk het eindstation was en met de punt van de schoen de bal het laatste tikje gaf. Eindelijk was het raak voor de publiekslievelig, een echt spitsengoaltje.

Naarmate de wedstrijd vorderde werd het spelpeil er niet beter op. FC Groningen was nog een keer dichtbij toen Luciano Valente een aanval opzette, waarbij de bal voor het doel van Sparta kwam. Van Bergen kon zijn voet er net niet goed achter krijgen. De inzet ging voorlangs. Beide ploegen grossierden in de tweede helft vooral in veelvuldig balverlies op het middenveld en bleken nauwelijks nog in staat om tot uitgespeelde kansen te komen. De dadendrang bleef beperkt tot nog een voorzet van Valente, die daarmee net Postema niet bereikte. Sparta probeerde het met een kopbal van Arno Verschueren die op het dak van het Groninger doel belandde. Ook losten de gasten nog een schot van invaller Mohamed Nassoh en deed Charles-Andreas Brym een poging in de slotfase. Het was gelukkig voor FC Groningen allemaal vergeefse moeite.

In Euroborg brak ondanks de magere vertoning een bescheiden feestje los toen scheidsrechter Danny Makkelie voor het laatste fluitsignaal blies. Er stond na zes nederlagen op rij behoorlijk wat druk op de ketel. Heet doel heiligde even alle middelen, de opluchting was groot. De drie punten bleven in Euroborg en waren zo kort voor de interlandbreak meer dan welkom voor de equipe van Lukkien, die daardoor even weer lucht kreeg

Zo stond de trainer er zelf ook in. ,,Mooi dat Romano de winnende kon maken voor ons. Die heeft hij ook verdiend. Het is een beloning voor zijn arbeid en zijn ijver. Uiteindelijk ging het tegen Sparta maar om één ding en dat was winnen. Tegelijkertijd maak ik daarbij wel de aantekening dat, als wij vaker willen winnen, wij structureel beter moeten gaan voetballen.’’ De volgende afspraak is over twee weken bij PSV in het Philips Stadion.