Leandro Bacuna terug naar FC Groningen: een bijzonder tweetal trok hem over de streep

Met een grijns van oor tot oor kijkt Leandro Bacuna toe hoe zijn kroost door het brede gangpad van de businessclub in de Euroborg stuitert. Terwijl papa alle plichtplegingen volbrengt die horen bij het tekenen van een nieuw contract, worden Leandro (5), Lexandro (3) en Leandrinho (4 maanden) flink verwend door FC Groningen. Een shirtje, een knuffel. Ze gaan niet met lege handen terug naar Harkstede, waar het gezin Bacuna zich definitief settelt, tot grote vreugde van oma Lucille die er ook bij is.

De tijd heeft niet stilgestaan. Toen Leandro Bacuna in 2013 de deur van de groene kathedraal achter zich dichttrok om zijn carrière voort te zetten bij Aston Villa in de Premier League was de middenvelder nog kinderloos. Hij kreeg er drie bij zijn eerste vrouw: naast de in Cardiff geboren Leandro jr. en Lexandro dochter Lavynsia van 9, die in Birmingham het levenslicht zag. De jongste zette Bacuna eerder dit jaar samen met zijn huidige partner Xafira op de wereld.

Ze zullen, als het even kan, bij alle wedstrijden aanwezig zijn, net als trotse vader en opa John natuurlijk, die deze middag aan het werk is. Bacuna had nog een weekje bedenktijd nodig voor hij definitief de knoop doorhakte, maar uiteindelijk was de keuze helemaal niet moeilijk. ,,Er waren nog wel wat andere aanbiedingen vanuit het buitenland die ik mee heb laten wegen, maar uiteindelijk heeft vooral het feit dat ik een familieman ben de doorslag gegeven’’, vertelt de nieuwe nummer acht van FC Groningen.

Hij sprak met al zijn naasten over de toekomst. ,,Met mijn moeder, die heel belangrijk voor me is. Ze vindt het helemaal super dat we terugkomen. Tijdens de eerste week, toen ik alleen nog maar mee trainde, zat ze al enorm te pushen dat ik moest tekenen. Verder heb ik een weekend met mijn gezin gezeten. Dat gaf me ook belangrijke inzichten. Het is niet fijn je kinderen telkens over de hele wereld mee te slepen. Steeds weer naar een andere school. Het gaat niet alleen om mezelf, het gaat ook om hen. Dat speelde allemaal in mijn hoofd. Ook zij zijn nu thuis. En voor mezelf, ja, hoe mooi is het om terug te keren op de plek waar het allemaal begon? Ergens anders op de wereld nog een leuk bedrag verdienen is mooi, maar ik kwam tot de conclusie dat één plus één in dit geval drie is. Er was niets meer dat me tegenhield.’’

Of misschien toch nog één dingetje. Die degradatie. Nooit had Bacuna kunnen bevroeden dat hij nog eens in de Nederlandse eerste divisie zou voetballen. ,,Maar hoe langer ik daarover nadacht, hoe meer ik tot de conclusie kwam dat daarin juist een hele mooie uitdaging schuilt. Wat is er leuker dan mijn steentje bij te kunnen dragen aan de missie om de club, die me het meest na aan mijn hart ligt, terug te brengen naar het niveau waar FC Groningen thuishoort. Daar wil ik onderdeel van zijn met mijn ervaring en de kwaliteiten die ik kan toevoegen. Ik zie me over anderhalve week al uit de spelerstunnel komen, dat volle stadion in. Ik krijg er nu al kippenvel van.’’

Bacuna was er bijna uit, toen nog één speciaal tweetal de definitieve klap op zijn beslissing moest geven. Broers Johnsen en Juninho, de laatste speelt zelf bij Birmingham City, kregen het laatste woord. ,,Ik heb een groepsappje aangemaakt met ze en we hebben er lang over gesproken. Zij wisten dat er ook belangstelling was uit andere landen waar je veel geld kunt verdienen. Zij hebben heel duidelijk hun mening gegeven en stelden me de belangrijkste vraag: wil je je familie achterlaten of ze nog een keer meenemen? Heb je dat er nog een keer voor over?’’

Ze wezen Bacuna ook nog op iets anders. Vorig jaar rond deze tijd zat hij in de situatie dat hij vier maanden moest wachten op een nieuwe club. ,,Dat maakte me niet gelukkig, zo lang kan ik niet zonder voetbal. Het besef kwam binnen hoe gezegend ik eigenlijk ben met het leven dat ik leid, met alles wat ik mee heb mogen maken tijdens mijn carrière. Nee, ik wilde sowieso niet meer zo lang clubloos zijn. Tenslotte hebben mijn broers me erop gewezen hoe fantastisch het eigenlijk is om een rijke carrière, waarin ik alles heb meegemaakt, van het spelen van de FA Cup-finale tot degradaties, af te kunnen sluiten bij de enige echte Trots van het Noorden. Johnsen en Juninho hebben de keuze voor mij eigenlijk heel gemakkelijk gemaakt.’’

Over zijn broers gesproken, er is nog wel een droom die in het achterhoofd van Bacuna zit. Vorig jaar trainde hij als transfervrije speler een paar weken mee bij Birmingham City, waar Juninho voetbalt. Uiteindelijk kwam het niet tot een contract, omdat de club meende dat ze met de oudere Leandro precies hetzelfde type binnen zouden halen als de jongere Juninho. Maar bij het nationaal team van Curacao bewijzen de broers daarentegen dat het prima samengaat. Zou het niet geweldig zijn als...?

,,Samen spelen bij FC Groningen?’’, vult Bacuna de wens in. ,,Ja, wie weet. We zullen zien hoe lang ik het nog volhoud bij de FC. Over drie jaar is Juninho ook de dertig gepasseerd. Misschien volgt hij dan wel mijn goede voorbeeld en bewandelt hij hetzelfde pad. Dat zou wel heel bijzonder zijn. Maar dat is allemaal toekomstmuziek. We zullen zien hoe het tegen die tijd gaat.’’

Eerst maar eens met zijn oude trainer Dick Lukkien de Nederlandse velden weer op. ,,Dick is een ontzettend leuke trainer om mee samen te werken. Ik ben altijd goed met hem geweest, al sinds de jeugd. Dat heeft absoluut ook een rol gespeeld bij mijn terugkeer. Dick voelt de sfeer binnen een selectie heel goed aan. Het hoeft er niet altijd zo serieus aan toe te gaan zoals bij veel andere trainers. Dick maakt een grap als het kan en is messcherp als het nodig is. Ook richting mij hoor. Ik hoor hem wel schreeuwen op het veld. Het deed me meteen weer terugdenken aan toen ik achttien was en Dick mijn trainer was. Ik heb aan een half woord van hem genoeg. Dan weet ik precies wat hij bedoelt. Twee meter naar links, twee meter naar rechts. Hij weet exact waar hij het over heeft. Een uitstekende trainer in het moderne voetbal. We gaan er samen iets moois van maken.’’