Milan de Koe (21) uit Zuidhorn is nu maaltijdbezorger, maar ook weer klaar om profvoetballer te worden. 'Zolang het maar niet verder dan Zwolle is'

Opgewekt schuift Milan, afgelopen maandag net 21 geworden, aan op het terras in het centrum van Haren, waar zijn vriendin woont, een kilometer verderop. Zelf woont hij nog bij zijn ouders in Zuidhorn.

Hij is weer helemaal terug. Niet alleen fysiek, maar ook vooral tussen de oren. Afgelopen zaterdag nog maakte hij, nog altijd als centrale verdediger, voor Harkemase Boys de winnende treffer (1-2) tegen Barendrecht, tot zaterdag de nummer 3 van de derde divisie.

Het was Milans vierde goal al dit seizoen. ,,Ja, het gaat lekker’’, vertelt de lange voetballer met een grote grijns. ,,Ik heb bijna alles gespeeld dit seizoen, ik geloof dat ik 45 minuten heb gemist ofzo. Ik ben fit, we hebben een heel leuk team, echt een team, bij Harkema. Voetballen is weer leuk.’’ Zaterdag een nieuwe topwedstrijd in de derde divisie: Harkemase Boys ontvangt dan GVVV, dat na het verlies tegen ACV net koploper-af is.

Hij begon op zijn vierde bij Zuidhorn en kwam al snel bij TLC terecht, in Leek. Op zijn elfde werd De Koe, zoon van voormalig Zuidhorn-middenvelder Benny de Koe, gescout door Cambuur. ,,Ik scoorde bij LAC Frisia tweemaal in één helft, waarna de scout van Cambuur die daar aanwezig was direct naar mijn vader liep om te vertellen dat Cambuur me graag wilde. Gelukkig was hij weg in de tweede helft, want daarin speelde ik heel slecht, haha.’’

Na drie seizoenen in Leeuwarden verkaste hij naar FC Groningen, dat toen nog een samenwerkingsverband met de Leeuwarders had. Op Corpus den Hoorn stroomde hij moeiteloos door naar de hoogste jeugdteams. Absoluut hoogtepunt was het kampioenschap dat hij behaalde met het Onder-17-team, met trainer Paul Matthijs.

,,In de eerste helft van dat seizoen eindigden we als zevende en mochten we dus op het nippertje meedoen in de kampioenspoule, maar daarin wonnen we vervolgens alles: van Ajax, van Feyenoord, van Vitesse. We stonden er zelf van te kijken. Ik scoorde ook regelmatig, vaak met het hoofd. Het was een mooi team hoor, met jongens als Björn Meijer, Tomas Suslov natuurlijk, Luciano Valente, Kian Slor, Joël van Kaam en Romano Postema.’’

De inmiddels legendarische kampioenswedstrijd van de FC-pubers tegen die van Ajax, op woensdagavond 24 april 2019, staat nog van minuut tot minuut op zijn netvlies. ,,Ik heb die wedstrijd zo vaak teruggekeken’’, lacht De Koe. ,,Ik kan het je zo opnoemen. Binnen vijf minuten kwamen we achter en dacht ik: daar gaan we, wij redden het toch niet. Maar heel snel kwamen we na een steekpass van Luciano Valente op Romano Postema, die daarna werd neergelegd door hun keeper, Calvin Raatsie. Romano schoot zelf de penalty raak en maakte kort daarna 2-1, Slor de 3-1 en Romano nog voor rust 4-1. Zij kwamen nog terug tot 4-2 in de tweede helft, en toen kopte ik 5-2 binnen. Ik werd gek van vreugde; ik weet nog dat mijn vrienden uit Zuidhorn daar achter het hek stonden en ik sprong zo tegen het hek aan, nadat Tomas Suslov me van vreugde bijna had fijngeknepen. Wat mooi was dat.’’

Die kampioenswedstrijd, voor zo’n 1500 man publiek, beschouwt De Koe nog altijd als het absolute hoogtepunt van zijn carrière. ,,Wie kan nou zeggen dat hij kampioen is geworden van Nederland, ook nog in een direct duel met Ajax, met onder anderen Devyne Rensch, Naci Ünüvar, Sontje Hansen, Julius Dirksen en Neraysho Kasanwirjo?’’

Hij somt de namen moeiteloos op. Namen van voetballers die nu wekelijks schitteren in de eerste divisie met Jong Ajax (Ünüvar, Hansen) of die de stap naar de eredivisie al hebben gemaakt (Rensch, Dirksen en Kasanwirjo). Ook veel van zijn FC-ploeggenoten van destijds, Meijer, Valente, Suslov en Postema, hebben inmiddels al heel wat eredivisieduels achter hun naam, Meijer speelde dit seizoen zelfs in de achtste finale van de Champions League met Club Brugge.

De Koe was ook voorbestemd die weg te gaan, maar bij hem stokte het even en dat gebeurde diep in Limburg. Want na dat prachtige kampioenschap met de Onder-17 van de FC tekende De Koe zijn eerste, tweejarige contract bij FC Groningen met een optie tot verlenging. Die optie werd in 2021 echter niet gelicht. ,,Ik kreeg het te horen na een training’’, vertelt de rechtsbenige verdediger. ,,Zomaar. Mark-Jan Fledderus had eerder laten weten nog met mij in gesprek te gaan, maar ineens werd er gezegd: van jou nemen we ook afscheid. Geen gesprek, niets meer. Dat was niet heel fijn, vind ik nog steeds.’’

Maar De Koe ging niet bij de pakken neerzitten en vroeg zijn toenmalige zaakwaarnemer Len Koeman om te kijken naar een profclub die hem een kans wilde geven. De zoon van Erwin Koeman bracht De Koe in contact met Fortuna Sittard, waar hij eerst stage liep en toen kon tekenen voor de Onder-21. Dat deed hij. Sittard was weliswaar nogal wat kilometers weg van het ouderlijk huis en zijn Zuidhornster vriendengroep, maar De Koe besloot ervoor te gaan. ,,Ik wilde zo graag slagen als profvoetballer. Dat was mijn grote droom.’’

Hij trainde al snel mee met het eerste team van Fortuna en kwam terecht op een berg bij Sittard, in een enorm sportcomplex genaamd Watersley, waar ook andere sporters als handballers en atleten worden gehuisvest. ,,Ik woonde in een appartement met twee andere Fortuna-spelers, Richie Musaba en Toshio Lake, die nu allebei bij TOP Oss spelen. En met twee handballers, waarvan ik de namen niet meer weet. Toch vooral jongens die veel meer banden hadden met de omgeving van Sittard, of met Brabant. Die jongens gingen vaak naar familie en vrienden en ik niet. Ik zat daar maar, op mijn kamer.’’

De eerste weken vielen hem zwaar. ,,Ik moest voor het eerst zelf koken. Dat ging niet altijd even goed. Ik kreeg van mijn moeder vaak wat mee dat ik kon opwarmen in de magnetron. Ach ja, gaandeweg leer je wel iets hoor. Maar ik vond het niet makkelijk.’’

Tot overmaat van ramp kreeg De Koe zelf ook nog corona. ,,Daardoor mocht ik niet naar mijn ouders, omdat ik ze dan kon besmetten. En toen overleed mijn opa ook nog. Gelukkig kon ik wel naar zijn begrafenis, toen was ik weer beter. Maar al die dingen maakten wel dat ik het absoluut niet leuk vond.’’ Na indringende gesprekken met zijn ouders besloot Milan te stoppen en terug te keren naar Zuidhorn. ,,Zij willen heel graag dat ik profvoetballer word, maar ze zeiden: we willen je nog liever gelukkig zien. Dus kom maar terug.’’

In Zuidhorn pakte hij zijn opleiding weer op, Sport en Bewegen aan het Alfa-college. Over een paar weken hoopt hij die af te ronden. Hij meldde zich aan bij zijn oude club Zuidhorn en ging weer met plezier naar het veld. ,,Ik moest beginnen op de bank’’, lacht De Koe. ,,Logisch. Maar na die eerste wedstrijd stond ik vast in de basis, haha. Dat was wel even wennen, in de tweede klasse. Maar ik had de lol weer terug.’’

De overstap naar Harkemase Boys, vorige zomer, was al de vooraankondiging dat het weer écht ging kriebelen bij De Koe. En nu staat hij zelfs weer open voor een nieuwe uitdaging. ,,Let wel, ik heb het heel erg naar mijn zin in Harkema, dus het moet wel echt een leuke club zijn. Voor een club uit bijvoorbeeld de Keuken Kampioen Divisie sta ik echt wel open. Maar niet te ver weg, niet verder dan Zwolle.’’

FC Groningen hoeft voorlopig niet bij huize De Koe aan te bellen. ,,Nee. Zeker niet na hoe ze zijn omgegaan met mij. Maar voor een andere club uit het Noorden sta ik open. Ik bezorg nu maaltijden voor Hotel Aduard en geef training bij de jeugd van Harkemase Boys. Ik weet nog niet precies wat ik wil worden, maar ik ben nog jong. Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Zolang ik maar hier in het Noorden kan blijven, ben ik tevreden. Ik heb de lol weer terug.’’