Trainer Dick Lukkien van FC Emmen zou het succes graag met z'n ouders delen: 'Ik hoop dat ze het daarboven meekrijgen'

De rust is weergekeerd in huize Dick Lukkien in Veendam. Dagen vol festiviteiten zijn de inmiddels 50-jarige trainer niet in de koude kleren gaan zitten. Met Pasen was het voornamelijk bijkomen geblazen en alles even laten bezinken, voor zover dat laatste niet al was gebeurd. „De promotie was dit jaar anders dan de vorige keer”, zegt Lukkien. „In 2018 was het verrassender. Niet dat ik dat toen niet zag aankomen hoor, ook toen had ik er alle vertrouwen in. Maar dit seizoen zaten we er al maanden tegenaan te hikken. Als het dan uiteindelijk gebeurt, dan is het al ‘een soort van’ ingedaald.”

De festiviteiten waren er niet minder om. Een kleine 15.000 supporters en nieuwsgierigen vierden op het Raadhuisplein in Emmen groots feest met de selectie en staf van FC Emmen. Dat waren er meer dan de pakweg 10.000 in 2018. Lukkien genoot zichtbaar met volle teugen van het tafereel. Uiteraard nam hij op het podium een moment om zijn dankwoord uit te spreken. In eerste instantie leek het even of hij geen letter kon uitbrengen, dat hij totaal overdonderd was. Het was iets anders. De vele enthousiastelingen op het Raadhuisplein waren gewoonweg niet stil te krijgen. Uiteindelijk kwam de volksmenner in Lukkien dan toch naar boven.

„Ik heb na de huldiging van diverse mensen de vraag gekregen welke promotie nou mooier was, die in 2018 of die van nu”, zegt de oefenmeester. „Dat is als kiezen tussen je zoon of dochter of tussen je vader of moeder: het slaat nergens op. Beide keren waren fantastisch om mee te maken en goed voor de toekomst van deze club. Als je met z’n allen wat wilt, dan is het cruciaal dat je laat zien waar je voor staat. Wat dat betreft verdient de spelersgroep een groot compliment. Dat geldt overigens ook voor de gehele interne organisatie én de supporters. Op de momenten dat het mocht, zat het stadion dit seizoen vol. Dat is mooi om te zien.”

Hoewel Lukkien beide promoties niet wil vergelijken gaan dit jaar de gedachten toch even terug naar 2018. Kort na die verrassende prestatie overleed zijn vader, Dick Lukkien senior, op 74-jarige leeftijd. Senior stond bekend als een monument van SC Veendam en was in het voetbalwereldje een graag geziene gast. Zo bekleedde hij bij Veendam in de loop der jaren de functies van speler, trainer, leider en was hij tot aan het faillissement van de voetbalclub betrokken bij de randzaken van spelers. Bovenal was hij ook steun en toeverlaat van zijn zoon, die hij nog de prijs voor beste trainer van de eerste divisie mocht uitreiken.

„Op momenten als deze gaan mijn gedachten uiteraard automatisch naar hem”, zegt Lukkien. „Maar ik wil benoemen dat ook mijn moeder dan in mijn gedachten is. Daar had ik, evenals met mijn vader, een geweldige band mee. Jammer dat ze er nu niet meer zijn. Als je aan de vooravond van de promotiewedstrijd in Dordrecht staat, spoken dat soort dingen door je hoofd. Wetende dat ze het enorm zouden kunnen hebben waarderen, hoop ik dat ze het daarboven meekrijgen. Ik geloof in principe niet zo in dat soort dingen hoor, maar ik sluit het ook niet uit. Als het wel zo is, dan hoop ik dat ze er samen iets op hebben gedronken.”

De hechte spelersgroep, de slechte seizoenstart, de ommekeer tegen MVV Maastricht (7-1), de klapper tegen FC Volendam (4-1) en al die andere momenten. Hoewel de prestaties die dit seizoen tot promotie hebben geleid in de maanden ervoor al langzaam indaalden, was het pas in de bus op de terugweg van Dordrecht naar Emmen dat bij Lukkien het kwartje volledig viel. „Sindsdien ben ik geleefd. Ik denk dat ik daarom maar eens op de fiets stap. Er is een plekje op de begraafplaats waar ik af en toe naartoe ga. Meestal doe ik dat samen met mijn jongste dochter, die is daar ook wel van. Dan zitten we even en laten we alles bezinken.”

Lukkien heeft het volgens eigen zeggen ‘prima’ naar zijn zin bij FC Emmen. „Het is niet zo dat ik diehard supporter van de club ben. Ik sprak er nog een aantal die er wél vanaf het ontstaan van de club bij zijn. Die mensen hebben nu de tijd van hun leven. Ik ben daarom blij met wat er gebeurt. Ik hou ervan dat de club wordt opgestuwd in de vaart der volkeren. Mensen verwachten tegenwoordig meer van FC Emmen. Dat laten ze tussen neus en lippen door ook blijken. En verwachtingen hebben, dat is waar het uiteindelijk om gaat. Als jij denkt dat jouw eigen club nog beter kan dan nu, dan betekent het dat je liefde hebt voor die club.”

Het gebeurt geregeld dat Lukkien in de supermarkt loopt of dat hij bij het stadionplein komt aanrijden en dat hij wordt aangesproken op de prestaties van FC Emmen. Nerveus zegt hij er niet van te worden. Het wakkert zijn verantwoordelijkheidsgevoel alleen maar verder aan. „Ik geloof in mijn spelers, het plan dat we hebben en hoe we volgens dat plan werken. Dat geeft natuurlijk geen garanties, maar stemt mij wel rustiger. Dan kun je wedstrijden verliezen en zeggen dat het niet goed genoeg was, maar weet je dat alles nog volgens plan verloopt. In het begin toen het wat minder ging, ben ik dan ook niet in paniek geraakt.”

Rustig zijn, niet panikeren en altijd realistisch blijven: het kenmerkt tot nu toe Lukkiens tijd bij FC Emmen. Hij kwam in 2016 over van FC Groningen en lijkt, als er niets geks gebeurt, zijn zevende seizoen als hoofdtrainer van de Drentse club in te gaan. „Ik ben nog volledig met mijn hoofd in Emmen”, zegt Lukkien, wiens contract doorloopt tot de zomer van 2023. Van concrete interesse van andere clubs is volgens hem op het moment van schrijven geen sprake. Wel zegt hij FC Twente een ‘prachtige club’ te vinden. „Die club heeft mij twee jaar geleden benaderd, maar toen was de inkt onder mijn contractverlenging in Emmen nauwelijks droog. Het zou gek zijn dan te vertrekken.”

Het is inmiddels algemeen bekend dat Lukkien zichzelf rijp acht voor een nieuwe stap in zijn ontwikkeling als hoofdtrainer, maar tegelijkertijd ziet hij bij FC Emmen nog voldoende uitdaging. „Het werk in het voetbal is nooit af, bij geen enkele club.” Hij is ervan op de hoogte dat sommigen pleiten voor een standbeeld van hem, voor De Oude Meerdijk. „Dat is een teken van waardering, maar een standbeeld zou betekenen dat het werk al af is. Dat is niet zo. En als er dan al één is die een standbeeld zou moeten hebben, is dat Ronald Lubbers. Zonder hem was de club in 2011/2012 failliet gegaan. Hij is een uitstekende strateeg.”

Omdat er vooralsnog geen sprake is van een vertrek, kan er worden vooruitgeblikt op de toekomst. Dat is een voordeel van het drie wedstrijden voor het einde van de competitie al verzekerd zijn van promotie, zegt Lukkien: er kunnen sneller zaken worden gedaan. Dat was volgens hem een van de dingen die vorig seizoen eraan schortten, omdat FC Emmen pas in de play-offs om promotie/degradatie wist op welk niveau het zou uitkomen. Het zorgde ervoor dat een groot deel van de spelers relatief laat in de voorbereiding bij de selectie aansloot. Mogelijk een van de redenen waarom de eerste vijf competitiewedstrijden zo moeizaam verliepen.

„We willen stappen zetten, in alle facetten. We willen professionaliseren. Denk bijvoorbeeld aan het uitbreiden van onze medische staf. Denk ook aan onze faciliteiten. Ik wil spelers heel graag langer op de club houden, maar dat is niet mogelijk. Er zijn niet standaard elke dag van de week ruimtes beschikbaar waar ze kunnen verblijven, waar ze bijvoorbeeld tussendoor een potje tafeltennis kunnen spelen. Dat is de handicap van dit stadion, het is allemaal houtje-touwtje.’’

,,Natuurlijk heeft dat zo zijn charme, maar charme is wat mij betreft zo goed mogelijk presteren. Prachtig hoor, dat mensen de volgepakte sponsorruimtes en die rijen voor het stadion voorafgaand aan de wedstrijden charmant vinden, maar op een gegeven moment gaan we ons eraan ergeren.”