'Er is maar één aan wie Thijs Dallinga dit te danken heeft. FC Groningen heeft hem gewoon links laten liggen'

‘Hou je ogen goed open, een dezer dagen is er genoeg tijd om met elkaar te gaan zitten’. Met deze woorden ontving bondscoach Ronald Koeman Thijs Dallinga dinsdagochtend in Zeist, waar de 23-jarige Groninger zich voor het eerst bij het grote Oranje meldde. In het vliegtuig naar Nederland zal de spits in gedachten ongetwijfeld zijn carrière even de revue hebben laten passeren. Hoe hij als kabouter begon bij vv Siddeburen en al in de F-jes opviel bij de jeugdtrainer van het grotere vv Hoogezand, Jan Slor.

,,We speelden tegen Siddeburen voor de beker’’, herinnert Slor zich. ,,Je kon gelijk zien, dit is een voetballer. Hij was snel, doelgericht, technisch al aardig ontwikkeld. Hoe jong ook, je zag gewoon dat hij exceptionele kwaliteiten had. Na de wedstrijd sprak ik zijn vader, Eisse-Reint. Siddeburen was een kleine club. Ik heb toen ongetwijfeld gezegd dat het voor de ontwikkeling van Thijs beter zou zijn als hij op een hoger niveau zou gaan spelen, of het nou Hoogezand, Be Quick of GVAV was.’’

Het werd de eerste, de club van Slor. ,,Hij kwam bij ons in de E-tjes terecht. Dat was een enorm sterk team. We werden kampioen, pakten de beker. We wonnen alles. Voor een trainer was het een feest om mee te werken. Thijs en mijn zoon Kian schoten er samen geloof ik wel honderd in. Het was niet normaal. Je kon toen echt al zien dat het exceptioneel was wat Thijs in huis had.’’

Daar dachten ze bij FC Groningen anders over. ,,Veel jongetjes uit het team werden naar de voetbalschool gehaald, waar Peter Hoekstra toen trainer was. Alleen Thijs werd steeds maar niet uitgenodigd. Ik heb toen hele discussies gehad. Hoe kunnen jullie deze jongen nou niet uitnodigen, zei ik tegen de scouts van FC Groningen. Hij draait elke tegenstander dol. Hij is niet te verdedigen. Uiteindelijk werd hij als tweedejaars E’er een keer opgeroepen, maar toen zetten ze hem rechtsachter. Dat sloeg echt helemaal nergens op. Ze hadden het over zijn fysiek. Uiteindelijk werd hij niet geselecteerd. FC Groningen heeft hem gewoon links laten liggen.’’

In de beloften gebeurde dat opnieuw, maar daarover later meer. Slor ergert zich aan het feit dat FC Groningen op sociale media nu toch een beetje koketteert met het succes door plaatjes van de kersverse oranjeklant in FC Groningen-tenue te posten. ,,Er is maar één aan wie Dallinga dit te danken heeft en dat is hijzelf. Hij is altijd enorm gefocust geweest, een slimme jongen.’’

Het talent speelde na zijn eerste afwijzing bij FC Groningen nog een paar seizoenen bij vv Hoogezand en werd in 2012 opgepikt door de scouts van FC Emmen. In de jeugdopleiding van de Drenten sloeg de jonge Groninger zijn vleugels uit, al was het een hele opgave. Elke dag haalde chauffeur Anne Scholtens het talent op met een busje, reed hem van Hellum naar Emmen en weer terug en dat vijf jaar lang. De verste rit van alle spelers. Er werd weinig gezegd onderweg. Meestal sliep Dallinga, moe van school en de training.

,,Maar die jongen was zo uniek’’, vertelt Scholtens. ,,Thijs was een ontzettend serieuze jongen. Anderen gooiden er met de pet naar, maakten lol, hadden gein, maar hij was echt een van de weinigen die bijna altijd serieus was. Nu kan je zien wat er van terecht gekomen is. Hij wilde iets bereiken, had een heel duidelijk doel voor ogen. Toen al. En niemand die hem daar vanaf kon brengen.’’

Scholtens vond het jammer dat Dallinga uiteindelijk toch voor FC Groningen zwichtte. ,,Maar hij is en blijft toch een Groninger, hè. Uiteindelijk was dat zijn club.’’ Een succes werd het niet. Dallinga kwam tot slechts 74 minuten in zeven wedstrijden, waarin hij niet tot scoren kwam. Volgens trainer Danny Buijs, die op dat moment de scepter zwaaide bij FC Groningen, was de concurrentie in de spits groot.

,,Met Jørgen Strand Larsen, Romano Postema en Thijs Dallinga hadden we drie jonge spitsen’’, blikt Buijs terug. ,,Daarnaast heeft Thijs bij ons mede de pech gehad dat hij een pittige blessure had. Thijs voor zijn blessure en Thijs na zijn blessure was een groot verschil. Voor zijn blessure had hij het moeilijk. Daarna was het echt een vent en haalde hij een behoorlijk hoog niveau. Toen heeft hij ook nog een aantal wedstrijden meegedaan, maar hij had de pech dat hij de kansen die hij kreeg tijdens die invalbeurten niet afmaakte. Op dat moment was al duidelijk dat hij uit zijn contract liep en de club verder zou gaan met Strand Larsen en Postema. Toch heeft Thijs qua inzet en persoonlijkheid altijd zijn uiterste best gedaan.’’

Dat de eigenzinnige Groninger, die na het instorten van zijn droom vastberaden zijn eigen weg koos en naar Excelsior ging, uiteindelijk in de Franse Ligue 1 en het Nederlands elftal terecht zou komen, liet zich toen nog moeilijk voorspellen. ,,Het is een ontzettend mooie beloning voor hem’’, zegt Dallinga’s zaakwaarnemer Edwin Olde Riekerink, zelf oud-profvoetballer van FC Groningen in de jaren tachtig en negentig.

,,Thijs zijn kracht is dat hij een heel stabiele persoonlijkheid is, die zich niet snel van de wijs laat brengen. Hij blijft rustig en houdt altijd vertrouwen in zichzelf. Daardoor kan hij ook tegenslagen overwinnen, zoals hij dat bij FC Groningen heeft meegemaakt. Het is een intelligente jongen, die zich zeer bewust is van de keuzes die hij kan maken. Vandaar dat hij na een gesprek met trainer en oud-spits Marinus Dijkhuizen voor Excelsior koos, waar hij topscorer werd.’’

Ook bij de overstap naar Toulouse FC was het een keuze die Dallinga maakte op basis van een mix van gevoel en verstand. ,,Het was een van de eerste clubs die zich meldde toen hij succes had bij Excelsior. Ze lieten merken dat ze hem heel goed kenden en hadden een uitgekiend plan voor hem klaarliggen. Dat heeft hem enorm aangesproken. Hij weet gewoon precies wat hij wil. Dat, in combinatie met zijn kwaliteiten en het neusje voor de goal, hebben ervoor gezorgd dat hij deze stappen kan maken.’’

Het maakt veel mensen trots. Vader Eisse-Reint voorop. ,,Thijs heeft altijd in zichzelf geloofd, zowel op het gebied van wat hij kan als wat hij wil’’, zegt de oude Dallinga, die in afwachting is van kaartjes voor zaterdagavond: Nederland-Ierland in de Johan Cruijff Arena in Amsterdam. ,,Thijs probeert wat te regelen. Ik wil er natuurlijk geen minuut van missen.’’