Het nieuwe FC Groningen krijgt langzaam vorm | De Kijk van Klompe

In het eigen strafschopgebied pakte Tika de Jonge in de absolute slotfase de bal af van de ingevallen en te egoïstische Kento Shiogai. Dat was een belangrijke ingreep in een sterk optreden van bijna honderd minuten, inclusief blessuretijd. De jongeling, afkomstig uit Zierikzee, startte in de basis van FC Groningen en legde volharding (kenmerk van een Zeeuw) aan de dag.

Aanvoerder Leandro Bacuna, Thijs Oosting en Johan Hove namen plaats op de bank tegen NEC. Na de slechte uitbeurt tegen Sparta nam de technische staf van FC Groningen geen halve maatregelen. Brynjólfur Willumsson was niet beschikbaar door een blessure. Marco Rente, Tika de Jonge en Luciano Valente speelden op de plek van de bankzitters en de aanwinsten Dave Kwakman, Hjalmar Ekdal en Mats Seuntjens stonden eveneens in de basis. Thom van Bergen verving Willumsson in de punt van de aanval.

Dat zijn heel wat veranderingen, waarbij trainer Dick Lukkien zoekt naar de beste samenstelling om lijfsbehoud te bewerkstelligen. Het ‘nieuwe’ FC Groningen begint langzamerhand vorm te krijgen na de winterstop. Hoe pakten de wijzigingen uit tegen NEC?

Met Rente als rechtsback werd FC Groningen verdedigend sterker, omdat Rente van huis uit (meer centraal dan rechts) een verdediger is. Hij legde de handige tegenstander Sontje Hansen aan banden. Afgezien van één slechte sliding bleef hij prima op de been.

Bacuna viel in als rechtsback na de rode kaart van Thijmen Blokzijl en had het lastig tegen de ingevallen linksbuiten Basar Önal. Het is dubbel voor Bacuna: je helpt door de plek in te vullen, maar voelt je er niet helemaal senang.

Ekdal speelde als rechter centrale verdediger. Hij was weer iets beter dan tegen Sparta, toen je kon zien dat hij (logischerwijs) ritme miste, maar ook niet slecht speelde.

Op Het Kasteel drukte spits Tobias Lauritsen hem wel gelijk met de neus op de feiten door hem te kloppen in de lucht bij het doelpunt uit een hoekschop. Nota bene uit een variant die in de hoekschop daarvoor al duidelijk werd. Dat mag niet, maar het was niet alleen zijn fout. Tegen NEC toonde de Zweed een bepaalde soberheid die beviel. Hij greep in en organiseerde ook.

Tika de Jonge vormde samen met Stije Resijnk het kloppende hart van de ploeg op het middenveld. Ze toonden onverzettelijkheid. Zo wonnen ze in de eerste helft achter elkaar een kopduel, illustratief voor hun optreden, waardoor Luciano Valente in balbezit kwam. Uit zijn ietwat gelukkige assist maakte Thom van Bergen alert de 2-0.

De Jonge, lang geblesseerd voor de winterstop, stelde dus niet teleur. In vergelijking met Hove was hij letterlijk meer zichtbaar. Als De Jonge zo speelt als afgelopen zaterdag tegen NEC, moet de goede voetballer Hove de strijd aangaan om terug te keren in het elftal. Concurrentie kan stuwend werken. En Hove moet na een teleurstelling de handschoen toch weer oppakken.

Valente speelde als een soort tweede spits in een vrije rol rechts naast en achter de energieke Thom van Bergen. In de as van het veld en in de combinatie met Seuntjens had de jeugdinternational van Italië zeker iets te bieden. Voor hem ligt er nu de uitdaging om datzelfde te tonen uit bij Willem II.  

Valente betekende meer voor de ploeg dan Oosting op min of meer dezelfde positie in de afgelopen weken. Oosting zal aan de bak moeten. Voetballen kan hij; hij heeft gevoel voor ruimtes en kan een doelpunt maken. Met het gezicht naar voren lijkt hij in zijn kracht te komen, zoals hij het doelpunt maakte in de wedstrijd tegen Willem II thuis. Hij mist wel wat explosiviteit, maar daar kun je mee aan de slag.

De vaardige Kwakman speelde linksvoor meer dan voldoende tegen NEC, maar combineerde regelmatig op de vierkante meter, min of meer zaalvoetbalachtig. Dat zag er leuk uit en hij hield balbezit, maar je moet naar het doel en dan moet je ook groter kijken, zoals Seuntjens wel doet.  

De ‘voetballer’ Seuntjens voegde iets toe met sterke momenten aan de bal. De frequentie daarvan moet omhoog. En hij miste bij het verdedigen twee drukmomenten na rust, waardoor de lange bal te makkelijk en gericht gespeeld kon worden. Bij de tweede lange bal pakte Blokzijl rood.

Met een goede keeper en kunst- en vliegwerk kwam de zege van FC Groningen tegen het inspiratieloze NEC tot stand. Vooral de combinatie Resink-De Jonge bracht de wil om onverzettelijk te zijn en ernst in de ploeg. De wijzigingen van Dick Lukkien pakten goed uit en er was lichte groei waarneembaar. Dat gaat niet in een rechte lijn omhoog, maar moet nu doorzetten, omdat de ploegen onderin punten pakken.