Bij FC Emmen moeten de spelers ervan uitgaan dat het nooit meevalt | De Kijk van Klompe

Arts nam onlangs het stokje over van de vertrokken trainer Robin Peter. Tegen de talenten van PSV moest er gewonnen worden en dat lukte, maar niet zonder slag of stoot. Het verschil tussen de eerste en tweede helft was enorm.

Voor rust kon Jong PSV naar hartenlust combineren. Dat is de talenten uit Eindhoven wel toevertrouwd, want ze zijn vaardig, omdat ze vooral op die eigenschap geselecteerd worden. FC Emmen stond dat toe, omdat het slap verdedigde en het moment van druk zetten niet duidelijk was. Dat veroorzaakte twijfel. En als een speler één keer te laat komt in het duel, komen medespelers dat daarna ook. Een kettingreactie, waarbij iedereen letterlijk achter de bal aanloopt.

FC Emmen had last van de counter van Jong PSV in de eerste helft. Bij de 0-1 van Jevon Simons, die als rechtsbuiten regelmatig aan de binnenkant te vinden was, stond FC Emmen verdedigend goed qua aantal spelers, maar toch ging het mis.

FC Emmen had bij de openingsgoal twee centrale verdedigers op de middellijn en twee middenvelders ervoor op de helft van de tegenstander, terwijl de Drenten zelf in de aanval waren. Toch profiteerde Simons, ongedekt, nadat Michael Martin en Torben Rhein klungelden bij een lukrake lange bal van de Brabantse defensie. Daarna liep Simons verdediger Pascal Mulder voorbij alsof hij er niet stond. Mulder ging vol voor de bal, maar miste. Hij had beter mee kunnen lopen.

Het moet duidelijk gemaakt worden wie de controlerende middenvelders dekken als de eigen ploeg aanvalt. Zeker als ze zelf niet meedoen aan de aanval. Het centrale duo moet dekken en coachen, omdat ze het spel voor zich hebben, maar vaak kijken spelers naar hun eigen aanval en zijn ze hier minder mee bezig.

Ze worden toeschouwer en denken: het zal wel meevallen. Maar ze moeten juist rekening houden met een eventuele counter. En ze moeten zeker niet denken dat het meevalt, want zoals Foppe de Haan vroeger zei: je moet ervan uitgaan dat het nooit meevalt.

In de tweede helft werd de counter van Jong PSV lamgelegd en kwam de thuisploeg beter in duel. Een trainer kan daarin helderheid verschaffen door te zeggen dat er altijd en overal druk moet worden gegeven. Dan haal je twijfel weg bij je ploeg. En de spelers van Jong PSV zijn niet zo goed dat ze daar onderuit voetballen; ze staan niet voor niets op de achttiende plaats.

Het werd dus een fysieke strijd en daarin waren de Brabanders zwak. Al was bij de prachtige tweede goal van Jevon Simons het verdedigende blok niet waterdicht aan Drentse zijde.

Met de balveroveringen in de tweede helft kwam de thuisploeg in een juiste en parate modus terecht. Het gevolg was dat de ploeg aan de bal beter werd. De 1-1 van Julius Kade was het mooiste voorbeeld. Rhein deelde voor rust in de malaise, maar startte nu de aanval op met een inspeelpass door de as. Kade kwam eindelijk vrij aan de bal als diepe middenvelder. Via een combinatie ging de bal naar de linkerkant, waarna hij de voorzet goed afmaakte.

Kade was beslissend in de tweede helft. Bedrijvig als altijd, was hij ook aan de bal onderscheidend. Bij de 3-1 gaf hij de bal mee aan Kelian Nsona, wiens voorzet tot eigen doelpunt werd gepromoveerd. En bij de 4-1 van Yannick Eduardo gaf hij de assist na goed druk zetten.  

Uiteindelijk werd het, ook met geluk, 4-2. Drie van de vier doelpunten van FC Emmen werden cadeau gedaan. Eind goed al goed voor de Drenten. De donderspeech van Arts sorteerde dus effect.

Dat was knap, na de slechte eerste helft, die na een matige reeks wedstrijden en een trainer die vertrok ook wel verklaarbaar is. De spelers zijn ook gewoon mensen. De voetbaltrein dendert, leuk of niet, echter altijd door.