Het was zo’n week waarin alles tegelijk leek samen te spannen: ik lag gevloerd met een zomergriep, de temperatuur in mijn huis op driehoog liep op tot 28 graden, en mijn eigen thermometer tikte de 39 aan.
Terwijl ik zwetend en klam tussen lakens lag, besloot ik iets wat ik normaal zelden doe: televisie kijken. En niet zomaar iets, namelijk B&B Vol Liefde. Zo’n programma dat ik eerder als goedkoop amusement bestempelde, maar nu in mijn koorts volledig verslond.
Voor wie het niet kent: vrijgezelle Nederlanders die ergens in het buitenland een bed and breakfast runnen, openen hun deuren en hun hart in de hoop de liefde van hun leven te vinden. Een soort mix van emigratie-idealisten en romantici met lef. Ik leerde de gezichten van het vorig seizoen kennen. Zoals Anja, 70 jaar, met haar B&B in Frankrijk die op zoek is naar een man om ,,de rest van haar leven mee te delen en lekker te zoenen”. Of Iris, de feestganger met een B&B in Griekenland, die hoopt dat er nog een leuke man voor haar is, het liefst eentje met wie het nog een beetje spannend kan worden tussen de lakens.
Weinig interesse
Het ontroerde me. Die open zoektocht naar liefde op latere leeftijd. Want hoe ouder je wordt, hoe ingewikkelder dat toch lijkt. En zeker zo openlijk op televisie: dat je je kwetsbaarheid en verlangen zo zichtbaar maakt. We snakken allemaal naar liefde, hoe oud we ook zijn. En toch lijkt het idee van romantiek en seks op een bepaalde leeftijd voor mij een abstractie, alsof het op magische wijze uit ons leven verdwijnt na je 60ste. Gek eigenlijk.
Wat me vooral opviel in mijn koortsige marathonsessie: de mannen die bij de vrouwen op bezoek kwamen, leken weinig interesse te tonen. Ze vroegen nauwelijks iets. Anja werd er zichtbaar geïrriteerd van. ,,Niemand vraagt wie ik ben, wat ik leuk vind’’, zuchtte ze. Gepensioneerd schipper Peter (74) had daar een soort berustend antwoord op: ,,Op een gegeven moment heb je zo’n heel leven achter je, wat valt er dan nog te vragen?” Hij wilde liever gewoon zijn met een vrouw. Een ander praatte alleen over vissen. Weer een ander over zijn werk als buschauffeur in Amsterdam, en ja: oost, west, noord. Hij noemde alle lijndiensten moeiteloos op. Maar vragen stellen? Ho maar.
Het schuurt, kraakt en rammelt
Ik herkende het. Ook in mijn eigen dateleven zijn het vaak monologen waarin indruk maken belangrijker lijkt dan nieuwsgierigheid. Onderzoek bevestigt het: mannen pochen om indruk te maken, en dat stopt niet op je 70ste. Toch bewonder ik ze. Ik zou er niet aan moeten denken: daten met een camera erbij. Maar de honger naar liefde blijkt grenzeloos. Op elk potje past een deksel? Blijkbaar niet. Het schuurt, kraakt en rammelt. Niet echt een geruststellend idee. Maar het blijft het proberen waard. Voor mij nu eerst een gemberthee en aansterken om me schrap zetten voor het nieuwe seizoen dat alweer gauw begint.
