Hoofdredacteur Evert van Dijk (links) en Martin Nijenhuis reden deze week een oude brandweerauto naar het front in Oekraïne. Foto: Eigen foto
We moeten ophouden te doen of dit een oorlog van Oekraïne is. Militaire steun voor het getroffen land is broodnodig.
Een gedenkplaats in Kyiv toont een slideshow met foto’s van omgekomen kinderen. Het zijn er 550, tot nu toe. Baby’s, peuters, scholieren. Ze ogen vertederend, natuurlijk onwetend van de Russische bommen die een eind aan hun veel te korte leven zouden maken. Daarnaast zijn er 1354 gewonde kinderen geteld.
Tenminste, dat was donderdag, de dag waarop ik die gedenkplaats bezocht. De nacht daarop bombardeerden de Russen weer Kharkiv, met drie doden en zestien gewonden tot gevolg. Onder die laatste groep twee kinderen, dus de teller staat een dag later alweer op 1356 gewonden. Daar blijft het niet bij.
De oorlog in Oekraïne duurt al 808 dagen. Zo lang is het geleden dat de Russen het land binnenvielen. Voor Oekraïners begon de oorlog al in 2014, met de inval op de Krim en de afscheiding van de zelfverklaarde volksrepublieken Donetsk en Loegansk. Meer dan tien jaar geleden dus.
‘We hebben blijkbaar alle tijd’
Deze week kwam het bericht dat Nederland zogeheten kerncomponenten beschikbaar stelt, om samen met andere landen een Patriot-luchtverdedigingssysteem in elkaar te zetten. Ook was te lezen dat de toegezegde F16’s mogelijk aan het eind van het jaar operabel zijn.
Laat dat eens op je inwerken. We hebben blijkbaar alle tijd. Stemmen af met bondgenoten. Wikken en wegen. Maken politieke afwegingen. Consulteren de achterban. Vergaderen nog eens even. En wat al niet meer.
Op 14 april dit jaar kon Israël een aanval van honderden drones, kruisraketten en andere raketten van zich afslaan, dankzij een raketschild, straaljagers en Westerse steun. Dat is het land dat druk bezig is de inwoners van Gaza een hongerdood te bezorgen, voor zover ze al niet zijn gestorven door de aanhoudende beschietingen.
Schaamrood op de kaken
Verschillen moeten er zijn, blijkbaar. Oekraïne heeft geen luchtmacht die enige naam mag hebben, heeft onvoldoende luchtverdedigingssystemen en vecht dus met de handen vastgebonden op de rug tegen het Rusland van Poetin. Die heeft zijn land in korte tijd omgeturnd tot een oorlogseconomie en gaat onverdroten door.
Hij zegt de inzet van nucleaire wapens niet te schuwen. Dat zijn ongetwijfeld geen loze woorden, maar dat mag ons er niet van weerhouden Oekraïne in staat te stellen zichzelf te beschermen.
Het is om schaamrood van op de kaken te krijgen, dat het nog steeds niet zover is. Dat betekent dat de teller gewoon doorloopt. Het blijft niet bij 550 gestorven kinderen.
