Het rapport van maar liefst 2000 pagina's trekt harde conclusies over de gaswinning in Groningen. Onze verslaggevers kregen vrijdagochtend vroeg het rapport en zetten de belangrijkste zaken op een rij. Foto: DVHN
Het eindrapport van de parlementaire enquêtecommissie gaswinning is even uitvoerig als snoeihard. Daarmee wordt Groningen recht gedaan. Maar dat is helemaal niets waard, als kabinet en Kamer de conclusies en aanbevelingen naast zich neerleggen.
Denk maar eens terug aan het eveneens snoeiharde rapport van de parlementaire enquête naar de Bijlmerramp. Het afgelopen najaar rakelde een podcast, een documentaire en een op ware gebeurtenissen gebaseerde dramaserie de gebeurtenissen van 30 jaar eerder op.
Het Kamerdebat gewijd aan het rapport over deze rampvlucht toonde ongekende Haagse lenigheid. Het kabinet wees de -harde- conclusies destijds af, maar nam de aanbevelingen, voortvloeiend uit die conclusies, wel over. De regeringspartijen steunden het kabinet. Met als prettige bijkomstigheid dat niemand hoefde af te treden.
Al bij zijn aantreden, ruim een jaar geleden, werd staatssecretaris Hans Vijlbrief van mijnbouw een ‘offerlam’ genoemd. Zijn kop zou wel rollen, als het rapport naar de gaswinning er eenmaal zou zijn, was de verwachting. Met zijn opstappen schiet Groningen evenwel niets op. Vijlbrief neemt zijn taak en Groningen serieus en er is volop werk aan de winkel.
We hebben er alle baat bij dat er snel zaak wordt gemaakt van de aanbevelingen uit het rapport. Neem bijvoorbeeld die aanbevelingen die ons rechtstreeks raken. In de eerste plaats, de schadeafhandelingen moet menselijker, milder en makkelijker. Zeker, dat moet. Ten tweede moet er snel duidelijkheid komen over de versterking van woningen. Ook dat, zonder twijfel. Daarnaast moet er een nieuw toekomstperspectief komen voor de regio. Jazeker, broodnodig. En er moet voldoende geld beschikbaar komen voor alle toekomstige kosten. Natuurlijk, ook dat. Aan de slag.
