De 35-jarige vrouw uit Oekraïne werd donderdagavond 10 oktober levenloos aangetroffen. Foto: Noordelijk Persbureau
Femicide, oftwel vrouwenmoord, is een groot probleem in Nederland. Deze week was een Oekraïense vrouw in Assen het slachtoffer. We noemden haar Aleksandra. Heel eventjes. Waarom ging dat zo?
De intenties van verslaggever Robert-Erik Lanting waren helemaal goed. Hij wilde de Oekraïense vrouw die door haar ex-man was vermoord een gezicht geven. Niet letterlijk natuurlijk, maar een verhaal maken over wie zij was, hoe ze in Assen was beland en welke achtergronden hadden geleid tot haar gruwelijke lot.
Hij sprak Oekraïners in Assen die de vrouw en haar ex-man hadden gekend. Van hen kreeg hij ook een foto van de vrouw. Met daarbij het uitdrukkelijke verzoek deze foto niet voor publicatie te gebruiken.
Dat was de eerste tegenslag in zijn poging de vrouw een gezicht te geven. De tweede volgde al snel. Nog voordat hij een letter op papier had gezet, werd hij gebeld door een vertegenwoordiger van de stichting Namens de familie. Een stichting, verbonden aan Slachtofferhulp, bestaande uit adviseurs die slachtoffers, nabestaanden en naasten helpen in de omgang met journalisten tijdens crises.
Het is mooi dat er professionals zijn die in situaties als deze slachtoffers en nabestaanden bijstaan met deskundig advies. Maar eerlijk gezegd, het maakt ons werk er niet eenvoudiger op.
In dit geval belde een vertegenwoordiger van Namens de familie met het verzoek naam noch achternaam van de vermoorde vrouw te noemen. Dit in verband met de veiligheidssituatie van haar twee kinderen. Op de vraag wat hun veiligheid bedreigt, moest de vertegenwoordiger het antwoord schuldig blijven.
In eerste instantie besloot de verslaggever de vrouw een andere naam te geven (met tussen haakjes dat de echte naam bij de redactie bekend is). Hij koos voor Aleksandra.
Dat voelde helemaal niet fijn. Hij was begonnen met het voornemen de vermoorde vrouw ‘een gezicht’ te geven en nu bevond hij zich in de situatie dat hij haar een nepnaam had gegeven.
Dat leidde tot het exit van Aleksandra. En nu heeft ze in onze kolommen naam noch achternaam. Namens de familie is er misschien blij mee, maar wij niet. De volgende keer vermelden we in elk geval haar voornaam. Juist om haar recht te doen.
