Jarenlang zag Nederland ervan af om uitgeprocedeerde asielkinderen uit te zetten, als ze hier al langer dan vijf jaar zijn. Donderdag kwam daar helaas verandering in.
Negen jaar was het gezin Imuse al in Nederland. Ze woonden in Emmen; moeder Lydia en haar drie kinderen Isaac (16), Sarah (11) en Rejoice (7). De jongste was in Nederland geboren, de anderen waren met moeder gevlucht uit Nigeria.
Hun asielaanvraag werd afgewezen. Het feit dat de kinderen hier inmiddels langer waren dan vijf jaar, en dus golden als ‘geworteld’, kon hen niet helpen. Hoewel Nederland in jaren geen gewortelde kinderen meer had uitgezet, zaten Lydia, Isaac, Sarah en Rejoice donderdag in het vliegtuig. Met een enkeltje Lagos. Ze kregen wat geld mee en officieel heet het dat er opvang in het land is geregeld. Maar hulpverleners twijfelen daar ernstig aan. Zoals het vrijdag in DVHN stond: ‘Platzak staan ze meteen op straat’.
Het moet geen basis zijn voor asielbeleid dat kinderen die langer dan vijf jaar in ons land zijn, mogen blijven. Wat wel de basis moet zijn: binnen twee jaar moet er een beslissing zijn over een asielverzoek. De regels zijn namelijk: een asielzoeker hoort binnen 6 maanden of hij een vergunning krijgt. Verlenging van de procedure is mogelijk met 15 maanden.
Als de overheid daar niet aan voldoet, dan moeten de rechten van het kind de doorslag geven. Een individu mag niet vermorzeld worden omdat de Staat zijn zaakjes niet op orde heeft. En hoe beschaafd Nederland ook mag heten, de overheid hééft de zaken niet op orde. Denk ook aan de toeslagenaffaire.
Kinderen uitzetten die hier al negen jaar zijn, is om je kapot te schamen. Minister Marjolein Faber was onvermurwbaar: de asielaanvraag is afgewezen, dus ze moeten eruit. Maar hier worden kinderen willens en wetens kapot gemaakt, door ze vanuit hun veilige thuis in Emmen te dumpen in een ontwikkelingsland dat ze niet kennen, zonder bestaansmiddelen.
Minister Faber is tot nu toe de kampioen in symbolische acties. Ze regelt niks en laat de boel in de soep lopen, onder het motto: het is hier geen luilekkerland. Dat is geen asielbeleid. Dat is obstructie.
Faber regelt niks, haar ‘beleid’ bestaat uit obstructie
Als Faber wil dat asielzoekers in Nederland niet onterecht verblijven, dan moet ze als de wiedeweerga zorgen dat er genoeg personeel en bijstand is om vluchtelingen binnen 2 jaar helderheid te bieden. En anders blijven de kinderen hier.
