In dit dorpje wonen de meest asociale restaurantgasten ter wereld. Als ze in slaap vallen, is het jouw schuld | gamerecensie

Het gaat niet goed met de game-industrie. Nadat de afgelopen jaren de ene na de andere ontwikkelstudio werd overgenomen, gaat nu juist de ene na de andere studio dicht. Met grote gevolgen. Tienduizenden mensen staan op straat, tientallen spellen worden geannuleerd en veel uitgevers gaan op de veilige tour. De kans is groot dat we de komende jaren vooral meer van hetzelfde gaan zien. Voor nieuwe, originele, en daardoor risicovolle, spellen is minder ruimte.

Juist daarom raakt het berichtje me dat je leest als je Rolling Hills: Make Sushi, Make Friends opstart. ‘Dit spel is gemaakt door twee broers – met veel hulp van anderen. Het is een droom die uitkomt dat je ons spel speelt.’ De eerste sympathiepunten zijn al binnen.

In essentie draait de game om een schattig sushirobotje vol ambitie en dromen dat keihard wordt misleid door een zelfzuchtige burgemeester. Hij vertelt Sushibot dat zijn Rolling Hills een bruisende, florerende hotspot is waar een kok zijn geluk niet op kan. Dat valt tegen.

Een schamel restaurantje in een slaperig dorpje, daar moet het robotje het mee doen. Deert niet. Vol goede moed gaat hij aan de slag om van zijn sushicentrum, en in het verlengde daarvan het hele dorp, een groot succes te maken. Ondertussen leert hij vrienden maken, en lost hij ook nog even een paar magische mysteries op.

Sushi serveren. Gek genoeg, ondanks de titel, maak je zelf geen enkel rijstrolletje. In het restaurant druk je simpelweg op een knop en vijf willekeurige sushigerechten verschijnen uit een machine. Aan jou om de verschillende soorten sushi zo snel mogelijk aan de juiste klanten voor te schotelen om hun honger te stillen. En, minstens zo belangrijk, om die vijfsterrenrecensies binnen te harken.

Want, zo groeit je reputatie. Maar schijnbaar vooral onder het meest asociale soort gasten. Ze laten de tafel besmeurd achter, vallen in slaap en hebben het lef jou een slechte recensie te geven (‘waarom maakte je me niet wakker’) en gooien bij het weggaan – ‘vijf sterren, beste sushi ooit gegeten’ – doodleuk een blikje op de vloer.

Tot zover lijkt het spel – minus al die aso’s – redelijk op het populaire Overcooked. Maar dan met een snufje Animal Crossing. Je kunt namelijk ook vrienden maken, op koffiedates gaan en nieuw meubilair kopen. Een regelmatig tripje naar de supermarkt is ook handig, want daar vind je ingrediënten om je gerechten nog beter te maken.

Naarmate je verder komt, speel je meer soorten sushi vrij, wordt je restaurant groter en krijg je het drukker. Oftewel, goed opletten. Wacht iemand te lang op het eten, valt iemand in slaap, zijn de tafeltjes wel schoon? Uitdagend, maar nooit echt stressvol. Leuk, maar niet echt bijzonder.

Kortom, een prima game, maar uiteindelijk ook een beetje teleurstellend. Want van een passieproject als dit hoop je toch dat de smaken iets dieper gaan. Persoonlijker, unieker, gekker. Een ervaring die je bijblijft, zoals écht goede sushi. Dat is het allemaal niet. Rolling Hills is simpelweg prima, maar niet memorabel. Rolling Hills is supermarktsushi.