Ilva fotografeert Paula voor haar rubriek in LC en DVHN. Foto: Mediahuis
Voor ons nieuwe platform Noorderframe, waar beeld en nieuws samenkomen, interviewen we twee fotografen van onze titels. Wat maakt hun werk zo leuk, hoe ziet een dag in hun leven eruit?
Noorderframe is een nieuw platform van Leeuwarder Courant, Dagblad van het Noorden en Friesch Dagblad. Het is plek waar verhalen in beeld worden gevangen. Of je nu professional bent of niet: bij Noorderframe ontdek je hoe beeldmakers en journalisten kijken, kiezen en verbeelden. Waarom betrouwbaarheid telt. Wat nieuws kan zijn. En hoe beeld kan raken.
Met wedstrijden, exposities, lesmateriaal en verhalen nodigen we iedereen uit om het Noorden op zijn eigen manier in beeld te brengen. We interviewen de twee fotografen Ilva Stoelwinder en Nienke Maat om je alvast een inkijkje te geven in hun wereld. Ilva maakt deze dag foto’s voor de lifestylerubriek en Nienke voor het nieuws.
Ilva Stoelwinder
Op haar blauwe fiets scheurt ze door de straten van Leeuwarden. Op naar haar klus voor de Leeuwarder Courant en Dagblad van het Noorden. Ze heeft als opdracht om foto’s te maken van TikTok-hit Paula Leest, die voor de krant een maandelijkse rubriek krijgt over boeken bekend bij jongeren.
Eenmaal in Paula’s huis, komen twee camera’s uit de tas en een draagbare lamp. „Je weet nooit hoe het licht valt.” Van tevoren stalkt Ilva de persoon even op Instagram. „Dan weet ik een beetje wat ik kan verwachten”, zegt ze met een glimlach.
„Wat heb je een mooi huisje!”, zegt ze meteen wanneer ze de woonkamer ziet. Ze begint met wat smalltalk om de persoon op haar gemak te stellen. „Heb je ook schoentjes?”, vraagt Ilva. Tijdens de shoot geeft ze wat suggesties voor poses en achtergronden. Een paar foto’s voor de boekenkast en later wat portretfoto’s voor de witte muur.
Ilva Stoelwinder. Foto: Nienke Maat
Fotograferen deed ze niet altijd. Ilva begon haar werkende leven samen met haar broer: ze hadden een bruin café in Leeuwarden. „Maar het leven ging toen zo snel aan mij voorbij. Er kwamen heel veel mensen met zo veel verhalen. Toen dacht ik: waarom worden die niet gewoon verteld?”
Haar vader fotografeerde altijd en stelde voor dat Ilva eens op pad ging met zijn cameraatje. Lekker ontdekken. „En zo ben ik begonnen.”
Ilva pakt nog een extra stapel boeken voor Paula om vast te houden. „Ik doe altijd net alsof ik thuis ben. Ik verplaats alle meubels”, zegt ze lachend.
Elke seconde is net even anders, dat kan zo veel schelen
Op zo’n dag als vandaag schiet Ilva honderden foto’s. Nu ook wat meer achter elkaar, omdat ze rekening moet houden met de flikkering van Paula’s bril. Af en toe gooit Ilva er een grapje in: „Dan komt een onverwachtse blik. Emotie. Daarom maak ik ook zoveel shots achter elkaar aan. Elke seconde is net even anders, dat kan zo veel schelen.”
Bij het afscheid geeft Ilva een knuffel aan Paula en zegt ze vrolijk: ‘Tot de volgende keer!’ Ze vindt haar baan zichtbaar heerlijk. „Fantastisch, toch? Je treft iedere dag andere mensen.”
Ze stapt weer op haar fietsje, op naar haar woonboot om de foto’s te editen. Het belangrijkste vindt ze dat degene die gefotografeerd wordt, er zelf blij mee is. „Dat ze denken: ‘Hé, dat is een mooie foto van mezelf’.”
Hoe ze dat creëert? „Alles draait om vertrouwen en gevoel.” Ze vraagt persoonlijke dingen; geen vraag te gek. Ook bij heel schrijnende verhalen, zoals bij iemand die niet meer beter wordt. Dat is soms wel even spannend, zegt ze. „Maar dan krijg je ook op beeld het meest eerlijke verhaal. Het is mooi als je dát kunt vangen.”
Nienke Maat uit Groningen fotografeert vandaag voor het nieuws
Op haar fiets, camera in de tas, trapt Nienke Maat door de straten van Groningen. Vanmiddag heeft ze een opdracht bij de ombudsman, voor Dagblad Van Het Noorden. Gespannen is ze niet. „Maar ik ben altijd overgeleverd aan wat er is. Daar moet ik het mee doen.”
Fotografie vergroot haar wereld. Ze stapt uit haar eigen bubbel, kijkt naar het leven van een ander. En dat verrijkt haar. „Ik ben altijd benieuwd hoe anderen het leven doen, hoe ze omgaan met wat ze tegenkomen. Door mijn werk maak ik contact met mensen, en daardoor voel ik me meer verbonden met mezelf.”
Nienke Maat. Foto: Ilva Stoelwinder
Het liefst weet ze van tevoren niet te veel. Geen regie, geen plan. Gewoon, erheen gaan. Kijken en vangen. Want juist dan, ontstaat er ruimte voor creativiteit. En is de kans op stigmatisering het kleinst. „Je maakt snel wat je al kent, maar ik probeer erop te letten dat ik niet het geijkte verhaal vastleg.”
Zo fotografeert ze bijvoorbeeld geen vrouwen van bovenaf. „Dan ogen ze klein en kwetsbaar. En dat is niet wat ik wil laten zien.”
Bij nieuwsfotografie denk je misschien aan actie: rennende fotografen, klik-klak-klaar. Maar Nienke werkt anders. Ze komt liever iets eerder op locatie, om te landen. „Dan krijg ik wat meer informatie mee, kunnen we aan elkaar wennen en heb ik iets meer tijd om de ruimte te bekijken.”
Ik lag laatst in een moeilijke houding, toen ik uit mijn broek scheurde
Vandaag is het niet anders. De journalist is nog in gesprek als Nienke aankomt. De ombudsman leidt haar vast rond. „Hier spreek ik de inwoners”, zegt ze. De kamer heeft fel licht, en een systeemplafond.
Nienke fronst. „Hmm. Is er ook een plek waar u graag pauzeert?” Ze hoopt op een andere omgeving, iets met daglicht, een plek wat iets over de persoon zegt. Maar pauze? Daar komt de ombudsman meestal niet aan toe, lacht ze.
Nienke lacht mee, loopt wat rond, kijkt hoe het licht valt. „Qua kleur is dit wel mooi. Wil je hier eens gaan zitten?” Ze klikt, kijkt, en klikt nog een paar keer.
Goedgekeurd. Nienke voert ondertussen een luchtig gesprek, maakt wat grapjes en… loopt achteruit. Boem. Dat was de verwarming. „Kijk, dit gebeurt heel vaak.”
Ze kan erom lachen. Onhandigheid hoort erbij. „Ik lag laatst – totaal onnodig – in een moeilijke houding, toen ik bij mijn bil uit mijn broek scheurde”, vertelt ze.
Licht is alles, vindt Nienke. Photoshop? Ho maar. Hooguit wat contrastverschillen. Het moment moet puur zijn.
Wanneer ze naar het scherm kijkt, is ze tevreden. „Ik heb het. Het is mooi geworden.” Het moment is gevangen. Zonder opsmuk. „Dat is wat ik het liefste doe. Contact maken, en dan iets vastleggen dat klopt.”
Noorderframe-wedstrijd
Pak je camera of telefoon en doe mee aan de Noorderframe-wedstrijd! Foto: Stella Dekker
Vanaf 1 december kan iedereen, van professionele persfotografen tot aan nieuw talent, zijn beste beelden insturen voor de Noorderframe-wedstrijd 2025. Heb jij dit jaar een prachtige foto of video gemaakt van nieuws in Friesland, Groningen of Drenthe? Of een mooi portret van een noorderling die belangrijk was het afgelopen jaar? Of wat denk je van een grappige nieuwsgebeurtenis? Stuur het in en maak kans op leuke prijzen! Meedoen kan in vier categorieën. Meer info? Ga naar Noorderframe.
