Samen in de brassband. Johan (27) en Jildou (26) zijn geliefden, bandgenoten én rivalen. ‘Gelukkig hebben we geen directe buren’

Beiden zijn ze opgegroeid in een muzikaal gezin. Hij bij de fanfare van Witmarsum en zij bij de plaatselijke brassband in Gerkesklooster. Johan van der Velde (27) en Jildou van der Weg (26) waren al jaren geen onbekenden meer van elkaar, maar pas in 2020 sloeg de vonk over.

Ze kenden elkaar eigenlijk al vanuit de muziekwereld, want die wereld is gewoon heel klein. ,,Toen corona kwam en we nergens meer heen mochten, besloot ik een kijkje te nemen op een datingapp’’ vertelt Johan. ,,En daar kwam ik Jildou tegen.” Al snel sloeg de digitale vonk over tussen de twee muzikanten. Al zijn ze beiden van mening dat ze elkaar anders ook hadden gevonden in de liefde. „Alleen werd het nu wat versneld.”

Nu, vijf jaar later, hebben ze net hun eerste huis samen gekocht in Surhuisterveen. Die plek is niet zomaar gekozen. Samen spelen ze bij drie verschillende brassbands, waarvan de repetitielocaties uit elkaar liggen: Noordbergum, Bedum en Gerkesklooster. „We waren gefocust op Surhuisterveen, want logistiek gezien is dit een heel handige uitvalsbasis. Alle repetitielocaties zijn binnen een half uur rijden vanuit hier”, vertelt Jildou.

Johan en Jildou zijn bandgenoten bij eerstedivisiebrassband Gloria Deï uit Gerkesklooster. Jildou speelt hier trombone en is muzikaal opgegroeid bij Gloria Deï. Toen er een jaar geleden een vacature kwam op euphonium [tenortuba, red.], zag Johan dat wel zitten. Hij speelde op dat moment nog bij een andere brassband in de eerste divisie. „Ik wilde eigenlijk altijd al samen met Jildou in een brassband spelen. En toen kwam er een plekje vrij op euphonium in Gerkesklooster. Dan is het natuurlijk handig als je connecties hebt en eigenlijk was het daardoor heel snel geregeld.”

Ondanks dat van der Velde opgegroeid is in de fanfarewereld, heeft hij de overstap gemaakt naar de brassband. „Mijn ouders spelen beiden bij de fanfare in Witmarsum, dus daar is mijn muzikale carrière begonnen. Maar toen ik vroeger naar muziekles moest, vond ik dat niet altijd leuk.”

Toch heeft Johan doorgezet, de omslag kwam tijdens zijn middelbare schoolperiode. „Toen ging er een knop om en werd ik superfanatiek. Dan wordt het ook opeens een andere hobby en merkte ik dat ik er plezier in had. Mijn klasgenoten snapten alleen niks van muziek en vroegen zich af waarom ik altijd op vrijdagavond moest repeteren.”

In 2014 ging hij voor het eerst met een brassband naar de Nederlandse Brassband Kampioenschappen (NBK). „Al snel was ik verkocht, en sindsdien heb ik alleen maar in brassbands gespeeld.”

Vriendin Jildou is wel opgegroeid met de brassbandsound. „Gloria Deï is al mijn hele leven mijn korps. Toen ik klein was ben ik begonnen bij het jeugdorkest van de vereniging, Projunior. En sinds 2013 speel ik bij Gloria Deï. Inmiddels ben ik ook alweer vier jaar voorzitter van de band.”

De repetitie van Gloria Deï is voor Jildou ook elke week een weerzien met haar familie. Want naast haar partner Johan, spelen ook haar vader, zus, drie tantes en twee nichtjes bij het korps.

Wat het zo leuk maakt om als stel bij deze band te spelen? Jildou: „We kunnen na de repetities altijd nog even gezellig napraten, en het is fijn om de passie voor brass op deze manier samen te delen.”

Johan vult aan: „De NBK beginnen bijna. Dan is het erg leuk om met z’n tweeën voor het kampioenschap in de eerste divisie te strijden. Mede omdat het een super intensieve periode is, waar heel veel tijd in gaat zitten. We snappen elkaar daarin heel goed, en dat we dat gevoel met elkaar kunnen delen, maakt het heel bijzonder.”

In schril contrast met de gezamenlijke strijd in de eerste divisie staat de competitie op het hoogste brassbandniveau van Nederland, de kampioensdivisie. Daarin gaan Johan en Jildou óók voor de winst, maar dan elk met hun eigen band. Johan speelt sinds 2017 bij de Provinciale Brassband Groningen (PBG) en Jildou speelt sinds 2020 bij brassband De Wâldsang uit Buitenpost.

Of ze elkaar de winst gunnen? „Jildou is vorig jaar al kampioen geworden met De Wâldsang, daarom gun ik het haar eigenlijk dit jaar niet nog eens”, aldus een lachende Johan. „Ondanks dat ik vorig jaar natuurlijk supertrots op haar was. Maar ze mag niet twee keer achter elkaar winnen vind ik.”

Jildou moet goed nadenken over deze vraag en komt uiteindelijk met de conclusie: „Het is niet dat ik het je niet gun, maar ik wil liever zelf winnen en kampioen worden. Daar repeteer je uiteindelijk al die uren voor.”

Op dit moment draait alles in het huishouden van der Velde en van der Weg om muziek. „We zitten eigenlijk nooit samen op de bank. Alle avonden staan in het teken van repetities, extra repetities, sectierepetities, studieweekenden of try-outs.”

Daarnaast werkt Johan als hr-adviseur bij Jorritsma Bouw en Jildou als projectleider bij de meldkamer Ambulancezorg in Drachten. En als klap op de vuurpijl hebben ze 1 september de sleutels gekregen van hun klushuis. Johan: „We weten eigenlijk niet precies wanneer dit huis af gaat zijn, want we doen nu zoveel mogelijk tussendoor. Maar pas na de NBK hebben we daar wat meer tijd voor.”

Jildou: „Dan hebben we überhaupt wat meer tijd voor elkaar. We zien elkaar deze periode vooral bij het avondeten, daarna gaan we beiden de deur weer uit.” En als ze na de repetities ’s avonds elkaar thuis weer zien, dan gaat het toch nog steeds over de muziek.

Johan: „We hebben het er echt veel over. Laatst kwam ik op vrijdagavond laat thuis uit de repetitie van de PBG. Die avond waren we met mijn euphoniumsolo bezig geweest. Toen heb ik dat om 1 uur ’s nachts nog laten horen aan Jildou. Gelukkig maar dat we geen directe buren hebben.”

Beide hopen ze dat ze elkaars optreden kunnen beluisteren in de zaal van TivoliVredenburg. Maar dat kunnen ze nu nog niet met zekerheid zeggen. Jildou: „Vorig jaar hadden we na elkaar geloot. Toen moest eerst de PBG en gelijk daarna De Wâldsang. Toen heb ik jullie alleen vanachter de coulissen kunnen horen.”

De loting bepaalt de volgorde van spelen van iedere band per divisie. Daarmee is het een belangrijk en spannend onderdeel van die dag. Vooral voor Jildou. „Omdat ik voorzitter ben van Gloria Deï, ben ik die middag vooral aan het regelen: ‘is iedereen er, hoe laat moeten we inspelen, waar moeten we omkleden’. Dat leidt er uiteindelijk ook toe dat ik altijd vrij veel spanning heb bij het optreden met Gloria Deï.”

Voor Johan is dat hetzelfde, „Bij het optreden van Gloria Deï voel je die NBK-spanning echt door je lijf, waardoor ik juist ’s avonds wat relaxter op het podium zit. Die ergste spanning is er dan wel af. Je kunt immers nooit een hele dag zenuwachtig zijn.” Maar, zo voegt Johan toe: „Vergis je niet. Als we richting dat stukje gaan waar solo bij staat, dan gaat die hartslag ook echt wel omhoog hoor.”

Na hun optreden met Gloria Deï is eerst de prijsuitreiking van de eerste divisie voordat de kampioensdivisie aanvangt. „Dus is het maar de vraag of we bij de prijsuitreiking kunnen zijn. Als je namelijk als eerste hebt geloot in de kampioensdivisie, dan lukt dat niet.”

En dat is echt omschakelen, vult Jildou aan. „De emoties die je voelt na het optreden en de uitslag met Gloria Deï, moet je eigenlijk zo snel mogelijk uitschakelen. Zowel als het tegenvalt als wanneer je kampioen bent. Want het is dan tijd om, in mijn geval, in de focus te gaan met brassband De Wâldsang.”

Johan: „We geven elkaar nog een kus na de uitslag van de eerste divisie, en wensen elkaar succes. Dan zien we elkaar niet meer totdat beide optredens geweest zijn.”

Voor Johan draait het NBK vooral om het optreden op de zaterdagavond. „Ik vind het ongelofelijk vet dat we met de PBG onderdeel mogen zijn van de kampioensdivisie. Vorig jaar was mijn eerste jaar op soloeuphonium. Het allermooiste vind ik het overweldigende applaus als we het podium op komen. Dan hebben we nog geen noot gespeeld. En als we goed gespeeld hebben, dan hoop ik dat het applaus al begint terwijl we de slotnoot nog spelen. Dat is echt fantastisch.”

Ook voor Jildou is het gevoel anders bij beide optredens. „Op zaterdagmiddag met Gloria Deï ervaar ik altijd meer spanning. Als dat optreden achter de rug is, ben ik altijd blij dat ik ’s avonds nóg een keer mag spelen. Terwijl het eigenlijk andersom zou moeten zijn, want in de kampioensdivisie staat er veel meer op het spel als je wint en er zit veel meer publiek in de zaal.”

De verwachtingen zijn ook dit jaar bij het stel hooggespannen. Jildou gaat met brassband De Wâldsang als titelverdediger naar Utrecht. „Je merkt dit jaar in de voorbereiding dat iedereen superenthousiast is, omdat we vorig jaar gewonnen hebben. En voor wat betreft het stuk, dat kan iedere band spelen. Dus het is echt een kwestie van opvatting. En uiteindelijk bepaalt de jury dat. Maar ik heb er in ieder geval veel zin in!”

De PBG eindigde vorig jaar op de vijfde plaats en heeft een roerige tijd achter de rug. „De muziek brengt ons nu echt bij elkaar. Sinds een aantal maanden staat voormalig dirigent Richard Visser weer voor de band. Hij snapt de muziek van Gregson goed en hij kent de band ook heel goed. Dus ik denk dat we een heel mooi optreden neer gaan zetten.”

En als alle optredens geweest zijn en de uitslag bekend is, dan valt ook alle spanning van de afgelopen weken weg bij het stel. „Dan gaan alle muzikanten zo snel mogelijk naar de bar. Om de uitslag te vieren, of om het verdriet weg te drinken. Hoe dan ook, dan zoeken we elkaar heel snel op en bouwen we een feestje. En dan zijn wij geen concurrenten meer van elkaar, maar gewoon weer Johan en Jildou.”