De portiek waar ik moest zijn was afgeschermd met hoge ijzeren hekken. Ik belde aan om een truttig rotan reismandje voor de kat op te halen.
Het was zo’n Marktplaatsdeal die scrollend in bed een goed idee had geleken, maar waarvoor je dan in het weekend met tegenzin op pad moet omdat je te beleefd bent om wildvreemde mensen af te zeggen.
Een jonge vrouw in een zwarte hoodie kwam naar beneden met de zo-goed-als nieuwe mand in de hand. „Ziet er prima uit”, zei ik, omdat je toch iets moet zeggen op zo’n moment.
„Nooit gebruikt”, zei zij. „Ik kan kopen wat ik wil, die katten van mij trekken toch hun eigen plan.”
Terwijl zij haar telefoon pakte voor een betaalverzoek stopte een politiewagen naast mijn auto, die met de alarmlichten aan even snel bij de achteringang van het Forum stond geparkeerd. Voor de zekerheid liepen we er samen naartoe.
Op dat moment ging het rolluik van de achteringang omhoog. Een groepje roetveegpieten met muziekinstrumenten in de hand liep naar buiten. Ze waren duidelijk op hun hoede en nu pas zag ik verderop een grimmig clubje mensen met bedekte gezichten staan. Toen de Pieten tevoorschijn kwamen begon de club te schreeuwen.
„Schaam je kapot!”
Ik zag hoe de bedremmelde Pieten onder politiebegeleiding werden weggeleid en schaamde me inderdaad. Ik wil geen zwarte pieten meer, maar dit orkestje had toch echt geprobeerd om zich aan te passen – blijkbaar onvoldoende in de ogen van de confrontatiezoekers. Alsof de samenleving niet al genoeg verdeeld is.
De kattenmandjesvrouw stond ondertussen te bibberen in haar hoodie dus we maakten snel de betaling rond. „Jij staat hier nog wel even”, zei ze rondkijkend en vluchtte naar binnen.
Ze had gelijk. Mijn weg was geblokkeerd door politieauto’s. De agenten waren uitgestapt en hadden het aan de stok met de ‘demonstranten’ of wat het dan ook waren. Geen auto kon erlangs, uit de parkeergarage klonk getoeter.
Ik zette de kattenmand in de achterbak, wachtte af en dacht na over goede bedoelingen. Over tweedehands kopen en ondertussen wel met de auto gaan, over opkomen voor de één terwijl je over de ander heen walst, over het nakomen van afspraken met vreemden terwijl je gezin zit te wachten, over veel te luxe mandjes voor katten die hun eigen plan trekken.
Als een goede burger probeerde ik eerst nog braaf mijn geduld te bewaren tot het einde van blokkade. Maar toen een van de andere auto’s voor een illegale uitweg via de Poelestraat koos, besloot ik hem haastig te volgen. Hou het maar eens in bedwang, dat eigenbelang.
