Olivia (11), Daniël (8) en Sep (7) bewonderen Groningen vanaf het dak van het DUO-gebouw. ‘Hé, daar werkt papa’

Een groep van twintig Groningers staat te popelen in de ontvangsthal van de Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO). Nog even geduld en dan komen ze erachter hoe Groningen eruitziet vanaf de bovenste verdieping van het ‘cruiseschip’, op 92 meter hoogte.

De 24ste verdieping van de studiefinancieringsclub was zaterdag eenmalig toegankelijk voor publiek, vanwege de opening van het Zuiderplantsoen. De belangstelling daarvoor bleek overweldigend. Waar elk kwartier 20 mensen omhoog konden en in totaal plek was voor 240 deelnemers, meldden 1860 mensen zich aan. „We waren verrast door de animo. We denken erover om dit in de toekomst vaker te doen”, zegt woordvoerder Tea Jonkman. Onderwijsminister Gouke Moes (BBB) zat ook tussen de bezoekers.

Iets verwijderd van de groep van twintig staan Henk (68) en Truus (64) vertwijfeld te wachten. Ze wonen in de buurt en probeerden zich in te schrijven, maar waren te laat. Ze zijn op de gok naar DUO gekomen in de hoop dat er een plekje vrij komt. „Onze kinderen betalen kapitalen aan DUO. Dan vind ik dat we dit ook een beetje verdienen”, grapt Henk.

Dan is het tijd om omhoog te gaan voor de groep die wél een plekje bemachtigd heeft. De twintig mensen stappen in de lift. Die schiet razendsnel omhoog. Met suizende oren stappen de bezoekers op de 24ste verdieping de hal in. „Yo!”, roept Daniël Abraham (8). Hij rent naar het raam en pakt zijn verrekijker erbij.

Door het regenachtige weer is Groningen bedekt onder een dikke grijze deken van mist, maar dat hindert Daniël en zijn zus Olivia (11) niet. Samen met buurjongen Sep Wulfert (7) kijken ze hun ogen uit. „Hé, daar is het UMCG. Daar werkt papa”, wijst Daniël naar buiten.

„We hoopten ons eigen huis te zien”, zegt buurvrouw Francis Wulfert (50). Ze woont naast het DUO-gebouw aan de Kempkensberg en heeft haar zoon en twee buurkinderen meegenomen voor het torenhoge bezoekje. „Spannend? Nee, we wilden dit altijd al eens, maar het kon nooit”, zegt Olivia. „Ik had de stad al eens vanaf het Forum gezien, maar vanaf hier nog nooit. Heel mooi.”

Het kwartiertje is alweer voorbij. Francis Wulfert en de kinderen stappen weer in de lift. Stuiterend van plezier lopen de kinderen naar buiten. De regen deert hen niet.

Even later komen Henk en Truus naar beneden. Het is hen toch gelukt. „Van zo hoog lijkt alles opeens zo dichtbij: de Euroborg, de Abel Tasmantoren, het Gasuniegebouw. Ik vond het indrukwekkend”, zegt Truus. Dat beaamt haar man. „Dit was het wachten waard.”