Opening Zuiderplantsoen in Groningen: Niets dan lof voor het park boven de snelweg. ‘Alleen maar vrolijke gezichten’

Nee, het is geen Noorderplantsoen, daarvoor is het te kaal. Dat is het manco van parken boven tunnels. Of het nu de Groene Loper in Maastricht is of de Spaarndammertunnel in Amsterdam, op zo’n betonnen tunneldak kun je nu eenmaal niet een heel bos kwijt.

Los daarvan, tijdens het openingsfeest van het Zuiderplantsoen zatermiddag in Groningen ‘zie je alleen maar vrolijke gezichten’, aldus Hendrik (65) uit de Oosterpoort. Hij noemt het ‘een mooie, groene long’. „Het is fijn om een beetje lucht te krijgen. Het is niet zo groot, maar alle beetjes helpen. Ze hebben veel geld geïnvesteerd in iets moois.”

„Het is een leuk cadeau”, beaamt Ria (59), die sinds 2 jaar in de Frontier woont. „Ik kijk mijn ogen uit. De rust, de ruimte, de verbindingen. Ik heb niets dan lof. Om een baantje te trekken ben ik nu ook zo in de Papiermolen. Ik kan er bij wijze van spreken in een bikini naartoe.”

Caroline (63) uit De Linie heeft tijdens de bouw wel overlast ondervonden. Vooral van het intrillen van de damwanden. Dat vond ze ‘vervelend’. Maar nu is ze heel blij met het park. „Het ziet er uitnodigend uit. Het is ook leuk dat het een ontmoetingsplek is geworden. Er is veel reuring. Er zijn altijd mensen aan het wandelen, aan het fietsen, aan het picknicken, kinderen die spelen, mensen die de hond uitlaten. Het is echt fantastisch. De enige wanklank is het kunstwerk. Van mij mag het weg.”

Ze is niet de enige in de buurt die niet te spreken is over het stukje ringweg dat in het plantsoen als een verwijzing naar vroeger is blijven staan. Erg fraai is het staketsel niet, maar het is nog niet klaar. Wel is de mode dat er bij elk nieuwbouwproject iets ouds bewaard moet blijven, zoals de Kolenmuur op het nabijgelegen Europapark, verworden tot een cliché dat ontwerpers al te gemakzuchtig uit hun hoed toveren.

Uit onvrede heeft iemand een ‘reusachtige’ fallus omringd door kleine huisjes op een van de betonnen pijlers getekend, met de tekst ‘Nu alleen de wijkbewoners nog zien te overtuigen’. Het is een rake parodie, die vandaag meer dan veertig keer is gefotografeerd, schat verkeersregelaar Gerben Nijboer (58) die er vlakbij staat. Aanzienlijk vaker dan het ‘viaduct’ zelf.

Het openingsfeest is al net zo onvolprezen als het plantsoen. Tijdens de openingsact worden de vier omliggende stadswijken - De Linie, de Rivierenbuurt, de Herewegbuurt en de Oosterpoort - als puzzelstukjes aan elkaar gelijmd. „Sinds de jaren zestig heeft de snelweg die verdeeld”, riep wethouder Philip Broeksema (GroenLinks) in herinnering.

Verder zijn er een hoop leuke dingen voor de mensen. Muziek en dans, een kinderweide en een zomermarkt met tientallen kramen vol kunst, hapjes, hebbedingetjes maar je kunt je er ook opgeven voor een zangkoor of een cursus Esperanto. Voor elk wat wils, hoewel het verwachte aantal van 7.000 bezoekers bij lange na niet wordt gehaald. Het zijn vooral buurtbewoners die zich al dat lekkers laten welgevallen, maar zij hebben het gezien de jarenlange overlast ook dubbel en dwars verdiend.

Voormalig GroenLinks-raadslid Hans Paul Klijnsma, die er ook rondloopt, weet het treffend te verwoorden. Bij veel ambitieuze bouwprojecten in Groningen, of het nu het Groninger Museum, het DUO-gebouw, het Groninger Forum of de verdiepte ligging van de zuidelijke ringweg is: de projecten duren aanmerkelijk langer en kosten aanzienlijk meer dan gepland. Er is veel protest, maar dan is het klaar en sluiten ze het in hun hart. Vervolgens worden ze er trots op en gaan het uitventen.”

Er is veel kritiek op de politiek. Maar ondanks alles is dit toch wel even gefikst in Groningen. Terugkijkend is Ellen (62) uit de Herewegbuurt vooral lovend over de communicatie tijdens de bouw. „Omdat die heel goed was, was het prima vol te houden.”

„Het is geweldig”, vindt Inge van Vugt (72), die nu in De Linie woont en daarvoor in de Oosterpoort. „Toen het open ging, zag je de verbinding tussen de omliggende wijken tot stand komen. Van links en rechts zag je mensen toestromen.”

Haar dochter Hannah (42), die nu in Utrecht woont maar in de Oosterpoort is geboren. „Het is lekker groen. Hoe meer groen hoe beter.”

Er is ook rekening gehouden met mensen in een rolstoel, weet Janneke (60). „Ik heb weliswaar een motortje, maar ik kan goed de helling nemen op het geasfalteerde pad.”

Ze heeft net een foto gezien van hoe het hiervoor was. „Je kunt het je haast niet meer voorstellen.”