Universitair docent Hans Nieuwenhuis (72) vluchtte Groningen uit vanwege de studenten. 'Als ik een beat hoor word ik panisch' | serie studentenoverlast

,,Op mijn 17de ben ik gaan studeren in Groningen en sindsdien woon ik ook in de stad. Vanaf mijn 21ste woon ik in Paddepoel, een heel aangename wijk. In 2004 kochten we een hoekhuis aan de Marsstraat, ik ben een late koper. In de straat was één huis met studenten, in eigendom van ouders of grootouders. Geen centje pijn.’’

,,Het ging mis toen er ergens rond 2008 een ex-boer uit Biddinghuizen opdook. Hij was uitgekocht door de overheid en hij moest iets met zijn geld. Hij kocht huizen in onze straat en vulde die met studenten. Naast ons woonde een dame op leeftijd, daarnaast had hij twee huizen, met twee keer zeven studenten.’’

 

,,Het ergste was de geluidsoverlast. Eeuwig de muziek aan, altijd met een beat die tot in onze huiskamer dreunde, op elk moment van de dag. Natuurlijk vroeg ik of het ook anders kon. Ik gaf les aan studenten, ik ken ze, ik mag ze graag. Maar weet je wat die student tegen me zei? ‘Er is toch ook zoiets als de gunfactor.’ Dat antwoord ben ik nooit vergeten.’’

,,Het werd van kwaad tot erger. Tegenover ons kwamen twee studentenhuizen, om de hoek een stuk of wat. De geluidsoverlast kwam van alle kanten. Ik ben geregeld naar ze toe gegaan, dat waren prima gesprekjes, maar als het de spuigaten uitliep en ik op de deur moest bonzen tot ze me hoorden, dan kwam zo’n student naar buiten en zei: ‘Sorry, sorry, het is een beetje uit de hand gelopen.’ Dan was er een feestje met dertig of veertig mensen. Meestal werd het dan om half 1 rustig, als ze naar de stad gingen. Maar om een uur of 4, 5 ’s nachts kwamen ze met de taxi thuis en werden we weer wakker.’’

,,Ik werd er gestoord van. Zeker toen ik 65 werd en overdag thuis was, toen werd het pas echt erg. Dat onvoorspelbare geluid, dat middenin de nacht thuiskomen. Ik kon het psychisch niet meer aan, ik werd er gek van. Nu nog, nu we in een vrijstaand huis in Grijpskerk wonen, en als de buurman in zijn tuin zacht de radio aan heeft, dan hoeft er maar een beat te klinken, of ik word panisch.’’

,,Kijk, die kinderen − de studenten − kunnen er niks aan doen. Het merendeel van de studenten maakt geen rotzooi, maar omdat het er duizenden en duizenden zijn, gaat het algauw mis. Het áántal studenten is het probleem! Dat heeft Selwerd verruïneerd, daarna Paddepoel. De gemeente heeft wel een quotum ingesteld, maar dat was mosterd na de maaltijd en bovendien heeft de gemeente geen mogelijkheid om ouders te verbieden hun kinderen in een huis te laten wonen.’’

,,De gemeente, de RUG en de Hanze doen net of het oeverloze aantal studenten in Groningen een natuurverschijnsel is. Dat is het niet. Het is een keuze van de RUG, de Hanze en de gemeente. Waarom is me een raadsel. De oplossing van de studentenoverlast zit ’m in een kleinere universiteit en een kleinere Hanzehogeschool. Het heil van de wereld komt niet van de academici, niet van communicatiedeskundigen of bedrijfskundigen. Dat is een fabeltje. We zouden toe moeten naar een samenleving waarin de loodgieter, de vuilnisman, de verpleegkundige en de kleuterjuf de waardering krijgen die ze verdienen.’’

,,De universiteit is een fabriek geworden, fabrieken moeten uitbreiden om overeind te blijven. En de overheid denkt in termen van managementdoelen. Met een denkt de gemeente Groningen het probleem van de studentenoverlast op te lossen; misschien menen veel mensen dat dit een goede manier van kijken is. Voor mij is het de dood in de pot, want mensen worden zo tot dingen gemaakt en dat miskent wie we zijn.’’