Rita en Douwe Drijfhout hebben het dorpscafé 't Woaterbörgje gekocht. Foto: Jan Willem van Vliet
Het stinkt in de keuken van café ’t Woaterbörgje in Garnwerd. Een penetrante geur van rotte vis. De vloer plakt en aan het plafond hangt onafgemaakte bedrading. Het is de vergane glorie van een ooit gezellig dorpscafé. Maar dat komt terug.
Aan de muur in café ’t Woaterbörgje in Garnwerd hangt een kastje met vakjes en twee sloten. Elke stamgast had een eigen vakje. Als hij bij het afrekenen wat geld overhield, ging dat daarin. De voormalige eigenaar van het café en de zelfbenoemde dorpsburgemeester Harm Wegman hadden beiden een sleutel. Aan het einde van het jaar werden de vakjes leeggehaald en dronken de stamgasten samen de buit op.
Aan de muur hangt een kastje met vakjes waar stamgasten hun wisselgeld ingooiden. Foto: Jan Willem van Vliet
Het eetcafé, de kroeg en de cafetaria zijn de laatste drie jaar in verval geraakt. In 2019 verkochten Gerry en Jansje Medendorp hun zaak na meer dan 20 jaar aan ondernemer Robert Roossien. ’t Woaterbörgje was vervolgens meer gesloten dan open. Een doorn in het oog van vele Garnwerders. Roossien verbouwde het bruine café en hield er naar verluidt besloten feesten voor vrienden en zakenrelaties.
Roossien laat weten dat de zaak een jaar heeft leeggestaan, omdat hij er appartementen in wilde maken. Dat heeft hij toch niet gedaan, omdat hij ‘een goed bod’ kreeg. Hij weigert verder te reageren.
Bang dat het dorpscafé zou verdwijnen
Nu hebben Douwe Drijfhout (57) en zijn vrouw Rita (58) uit buurdorp Feerwerd de zaak overgenomen, want ’t Woaterbörgje moet ’t Woaterbörgje weer worden. Op een zomeravond in juli zag hij de deur openstaan en trok hij de stoute schoenen aan. Of Roossien de zaak niet wilde verkopen.
Er waren meer gegadigden, vertelt Drijfhout. ,,De nieuwe eigenaren van horecabedrijf Garnwerd aan Zee zouden een bod hebben gedaan. Ik ben daar net boven gaan zitten. Ik moest het toen nog wel even overleggen thuis, maar Rita was meteen enthousiast.’’
Douwe Drijfhout had al een bod gedaan voordat hij met zijn vrouw Rita had overlegd, maar zij was meteen enthousiast. Foto: Jan Willem van Vliet
Bas Schrage, een van de nieuwe eigenaren van Garnwerd aan Zee, laat weten zowel Roossien als Drijfhout nog nooit te hebben gesproken. Hij wist dat het café leegstond, maar heeft nooit het idee gehad dat hij daar iets mee wilde doen.
Bruine muren, veel hout en spiegels en kasten
Drijfhout heeft 33 jaar bij een transportbedrijf gewerkt, 17 jaar daarvan was hij mede-eigenaar. Afgelopen juli verkocht hij zijn aandelen. ,,Ik wilde het even een jaar rustig aan doen. Ik was er zat van en was toe aan rust.’’ Maar toen kwam ’t Woaterbörgje op zijn pad.
Ervaring in de horeca hebben Douwe en Rita niet. Behalve dan aan deze kant van de bar, zegt Douwe vanaf zijn barkruk. Daarom verbouwen ze de zaak de komende maanden en laten die daarna over aan een exploitant. Er zijn al twee geïnteresseerden. Aan de exploitatie hangen wel voorwaarden, want Douwe en Rita hebben precies in gedachten hoe het moet worden.
Zoals het vroeger was.
Als de exploitant de muren paars wil verven, gaat het niet door, aldus Rita. Het wordt een simpel eetcafé waar je snel wat kan eten, een gezellig bruin café en de oude cafetaria. De muren en de bar worden donker, er komt veel hout en achter de bar komt een wand met spiegels en kasten.
Het café wordt helemaal leeggehaald. Er komt een bruine bar en daarachter een wand met spiegels en kasten voor drank. foto: Jan Willem van Vliet
Geld van jongens uit het dorp
Het is deels ook eigen belang dat ze ’t Woaterbörgje hebben gekocht. De bruine cafés in buurdorpen verdwijnen langzamerhand, maar Douwe en Rita wilden een plek behouden om met mensen uit die dorpen een biertje te drinken.
Ze merken nu dat Garnwerders er net zo over denken. „Mensen bedanken ons, ook al weten ze nog niet eens wat we precies met het pand gaan doen. Als we hier zijn, kloppen er altijd wel nieuwsgierige mensen aan.’’
In de brievenbus zat ook al een soort cadeautje: envelopjes met geld en daarbij briefjes, afkomstig van een paar jongens uit het dorp die hun excuses wilden maken. Ze hadden cola en sinas gestolen en wilden daar alsnog voor betalen. Het heeft alvast iets van het stamgastenkastje dat in ere hersteld wordt.
