Contini sluit en daarmee verdwijnt een legendarische restaurantnaam uit Groningen

Op je vijftiende beginnen, geen weekend vrij zijn en dan beseffen dat je inmiddels 50 bent en nog wel eens wat anders wil. René Contini is opgelucht nu zijn besluit op straat ligt. Op 1 maart sluit zijn restaurant aan de Verlengde Hereweg in Groningen. Het gaat daarna snel weer open, maar gedreven door twee Duitse mannen en onder een nieuwe naam. Contini verkocht wel zijn bedrijf, maar niet zijn bedrijfsnaam.

Daarmee gaat hij door als cateraar. ,,Dan kan ik meer dan nu mijn eigen agenda bepalen. Ook op vrijdag en zaterdag eens wat anders doen, mee met sportwedstrijden van mijn kinderen.’’ Hij heeft er vier. Maar naast de hang naar vrijheid zijn er nieuwe ambities. ,,Ik heb al een vliegbrevet, maar wil ook een commercieel brevet halen. Instructeur worden, bijvoorbeeld.’’

Technische kennis en inzicht die daarvoor nodig zijn: geen probleem. Contini heeft aanleg. ,,Mijn vader vond het goed als ik de horeca in wilde, maar ik moest ook studeren. Dat werd hts.’’

Naast het weekendwerk in de fameuze pizzeria van zijn even fameuze vader Nino, werkte René doordeweeks ook nog drie jaar bij ICT-bedrijf Getronics. ,,ICT-werk wil ik ook weer oppakken. Projectmanagement. Een vriend had nog niet gehoord dat ik hier zou sluiten of hij bood me al een goeie baan aan. Pff, wacht nog maar heel even.’’

Vader Nino begon in 1971 in Groningen de eerste pizzeria van Noord-Nederland. De zaak in de Peperstraat ontplofte tot restaurant met negen zalen en duizend stoelen. ,,Ik stond al op mijn vijftiende achter de bar in de drukste zaal, op de tweede verdieping, die met de vaste gasten en mijn vader die daar als een echte gastheer rondliep. Een jaar later kreeg ik mijn eigen zaaltje, bedienen, ijs maken, afrekenen. Op mijn zeventiende werd ikzelf ook gastheer. Goed dat daar nooit brand is uitgebroken. Alles hout en smalle vluchtroutes.’’

In 1999 deed Contini sr. de zaak over aan alleskoper Sjoerd Kooistra. ,,Ik had toen even niks. Ja, reizen. In 2001 begonnen mijn zus Gabriella en ik onze nieuwe zaak, hier aan de Verlengde Hereweg. Maar zij wilde al snel stewardess worden.’’

Dus ging René alleen verder. Of alleen, vader Nino liep er vaak rond. In zijn oude rol van flamboyante gastheer. ,,Hij bracht enorm veel vaste gasten mee van vroeger. Dat was natuurlijk mooi. En hij sprong voor me in als ik een keer op pad moest met catering of als ik een feestje had.’’

Toch zal menige opvolger de nadelen herkennen van zo’n seniorenaanwezigheid. ,,Mijn vader was super eigenwijs. Hij vond bijvoorbeeld dat ik per se een Cannonau moest schenken die vier keer zo duur was als de net zo goeie wijn die ik op het oog had. Dan kwam het tot felle discussies.’’ En wie kreeg zijn zin? Contini trekt zijn mondhoeken op. ,,Hij.’’

Wat hij leerde van Nino, die ruim vijf jaar geleden overleed, was het gastheerschap. ,,Wat ik anders wilde, was minder eigenwijs te zijn.’’ Wat iets anders is dan geen tegengas geven. ,,Horeca is een wedstrijd. Je moet snel beslissingen nemen. Ik kan niet zeggen: ‘Jeroen, zou je alsjeblieft die vitello...’ Nee: ‘Vitello!’’’

,,Ik heb mijn personeel weleens bijeengeroepen. Ik was klaar met de hele tijd dat ‘ja maar’. Niks ‘ja maar’. Doen. Vroeg ik erna aan een serveerster wat die meneer aan tafel twee wilde. Begint ze met ‘ja maar’. Ik boos. En nog twee keer ‘ja maar’. Dus ik vraag of ze nou nog niks geleerd had. Zegt ze: ‘Ja maar.... die meneer was een mevrouw’. Ik heb me vol schaamte omgedraaid.’’

René Contini kijkt met groot plezier achterom. ,,Prachtig vak, enorme voldoening, de gezelligheid, de babbels, de fijne gasten en leveranciers waaraan ik zo veel te danken heb.’’ De teleurstelling onder klanten over het sluiten én de regen aan reserveringen voor de laatste maand zeggen hem genoeg.

En dan straks alleen de catering nog, waarmee hij ook al veel moois heeft beleefd. ,,Op een dag eentje voor 200 mensen bij een bedrijf in Roden, een bruiloft voor 80 man én hier de zaak vol. Als zoiets lukt... En de catering bij een bruiloft in Apeldoorn omdat die mensen een grote Contini-fan waren. Auto’s regelen, barbecue mee en gaan.’’

Dat is wat hij nu gaat doen, een loods zoeken voor zijn cateringactiviteiten. Gaat dat niet uit de hand lopen? Met ook nog ICT- en vliegambities? Weg gehoopte vrije tijd? Gedecideerd: ,,Nee! Ik wil zeker weekends vrijmaken.’’ Maar ja, die drang. Hij vreest de stille momenten. ,,Ik moet mensen om me heen hebben. Anders word ik gek.’’