Saakje van Tellingen-Uiterwijk uit Schoonoord is secretaris van Openluchtmuseum Ellert en Brammert: ‘Ik vind het belangriek dat mien taol bewaord blef’ | Hier kom ik weg

Veurdaw zitten gaot in heur hoes kört bij de brug op Skonnerd, lat Saakje van Tellingen eerst zien hoe of het stiet met de verbouwing. Het mieste wark döt ze hielemaol zölf. In juli veurig jaor hef ze heur man Thijs verleuren, nao een lang ziekbed, maor bij de pakken neerzetten döt ze niet.

,,Kiek, daor stiet e”, wes ze aw in de kamer zit. Op de vensterbaank staot twee beelden van een oel en een hoendervalk. ,,Dat waren zien lievelingsdieren en daor zit zien as in. ’A’k dood bin, wil ik met de bek veur het raom staon’, hef e zegd.” Ze lacht. ,,Ja, dat vin’k humor.”

Het was heur tweede huwelijk. De geboren Skonnerdse mus op heur 16^e trouwen umdat ze in verwachting was. ,,Ik bin toen bij mien toenmaolige man in Valthermond wonen gaon. Mien olders vunden het vast niet mooi da’k zwanger was, maor mien mam hef mij ok vrog kregen.”

Jeugdige overmoed nuumt Van Tellingen het. ,,Wij dachten daw alles beter kunden as een aander. Wussen wij veul.” Oeteindelijk woont ze 24 jaor in Valthermond en kreg ze veer kinder, die ze Drèentstaolig opvoedt. ,,Ik heb daor Knaols praoten leerd. En a’k der nou hen gao, doe ik zo weer met.”

As ze in 2016 bij een reorganisatie heur wark bij Fresenius Kabi op Emmer-Compas kwietraakt, wordt ze vraogd veur het bestuur van Openluchtmuseum Ellert en Brammert. Van Tellingen wordt secretaris en döt alle administratie; een vrijwillige baan van twintig tot dartig uur in de week. ,,In de wintermaonden, as wij dicht bint, heb ik het ’t drokst. Dan maak wij ok de historische huusies schoon en was ik thuus alles uut. Aw lös bint, he’k het veural drok met reserveringen veur schoelreizen en feesies.”

Het museum - opend in 1954 – is deur de jaoren hen aordig moderniseerd. Doel is um mèensen te laoten zien hoe der eerder leefd weur in het veen. ,,Wij zörgt erveur dat der alle jaoren wat neis bij komt. Dit jaor is der een neie speultuun anlegd. De kinderboerderij hew een paor jaor leden al nei leven inblaozen en in de olde drukkerij kunt kinder bijveurbeeld zölf kaorties drukken.”

Het museum hef niet te lieden had under de coronacrisis, starker nog: verleden jaor bint der 34.000 bezukers west, zu’n 4.000 meer as in veurgaonde jaoren. ,,Wij kunden goed marken dat veul mèensen in Nederland op vekaansie gungen.”

Organiseren en regeln döt Van Tellingen geern. Kommend naojaor vindt der een streektaolevenement plaots in het museum, waorbij verscheidene sprekers verspreid over de hoesies gedichten veurleest of verhalen vertelt.

Ze zet zuch, as vrijwilliger bij het Huus van de Taol, geern in veur het behold van de streektaol. ,,Ik vind het jammer dat haost alle kinder hier tegenwoordig Hollandstaolig opvoed wordt. Het Drèents veraandert ok, dat is normaal; een taol giet met de tied met. Maor het möt niet zo wezen dat iederiene hier straks Nederlands prat umdat ze dat in het Westen allemaol doet. Ik vind het belangriek dat mien taol bewaord blef en gebruukt wordt.”