Albertje Sok heeft al veertien edities van Stiefkiekn georganiseerd. Foto: Marcel Jurian de Jong
Zo’n 10.000 bezoekers vergapen zich elk jaar tijdens Stiefkiekn aan de levende standbeelden in Westerbork. Toch zit het evenement bijna op zwart zaad. Het weer gooide dit jaar ook nog roet in het eten. Organisator Albertje Sok blikt terug.
„We begonnen ooit met de gedachte: dat doen we even. De levende standbeelden gaan ergens staan, we zetten bakjes bij ze voor het geld en klaar.” Albertje Sok uit Westerbork lacht om haar naïviteit van toen. „Sommige deelnemers hebben hun beroep gemaakt van optreden als levend standbeeld. Die moet je als organisatie ook gewoon betalen. Daarnaast moeten er vergunningen worden geregeld en nog veel meer.”
Met haar vriendin Hillie Weerman bedenkt Sok het standbeeldenfestival in Westerbork, naar aanleiding van een item in het Jeugdjournaal. Beide vrouwen zijn creatief en spelen toneel. Zelf treden ze ook op als levende standbeelden. Vrienden en familie doen tijdens de eerste edities van Stiefkieken hetzelfde. Door de jaren heen komen er steeds meer professionele standbeelden bij, uit heel Nederland.
De levende standbeelden trotseerden de regen in juli. Foto: Gerrit Boer
Dat zo’n evenement, waar elke eerste zondag in juli zo’n 10.000 bezoekers op afkomen, meer inhoudt dan ‘beelden’ regelen en bakjes neerzetten, is na veertien edities wel bekend. Een aantal jaren geleden is de stichting Magisch Volksvermaak Drenthe opgericht, waarvan Sok (57) voorzitter is.
De stichting organiseert zowel Stiefkiekn als het vijf jaar jongere ‘zusje’ Stiefkiekn in het Duuster, dat elk jaar in oktober plaatsvindt. Toch is de pijnlijke conclusie dat het steeds moeilijker wordt om de jaarlijks drukbezochte evenementen rendabel te houden.
Laagdrempelig
„Bij Stiefkiekn in het Duuster vragen we 3 euro entree. Dan wandelen bezoekers een route door het dorp. Maar entree heffen bij Stiefkiekn in juli is niet te doen”, legt Sok uit.
„Het centrum van Westerbork is van alle kanten toegankelijk; iedereen kan overal de Hoofdstraat op lopen. Straten afzetten met hekken, zodat mensen langs een kassa moeten, hebben we geprobeerd, maar dat werkte niet. Bij de kassa deden bezoekers moeilijk over de paar euro die ze moesten betalen. Die inkomsten gingen vervolgens weer op aan het bekostigen van de afzettingen.”
Het mooie van Stiefkiekn is juist de laagdrempeligheid; dat iedereen op eigen gelegenheid de dertig beelden kan bekijken en tussendoor lekker op een terras kan gaan zitten, zegt Sok.
Regen en storm
Dat laatste was afgelopen zomer dan weer iets minder aantrekkelijk, want de regen kwam op zondagmiddag 6 juli met bakken uit de lucht. „Het viel me heel erg mee dat er toch nog drieduizend mensen zijn geweest. Ik ben ook heel trots op iedereen die heeft geholpen om het door te laten gaan. Dat maakt dat ik toch positief terugkijk.”
De veertiende editie van Stiefkiekn viel in het water. Foto: Gerrit Boer
In oktober kwam de volgende domper: storm Amy kondigde zich aan op de dag van Stiefkiekn in het Duuster. „Het bleef lang onzeker, komt ‘ie wel of komt ‘ie niet, maar we moesten ‘s ochtends een knoop doorhakken”, zegt Sok.
De organisatie besluit geen risico te nemen. „Toen hoopte ik bijna dat het ‘s avonds hard zou stormen, anders hadden we het voor niks afgeblazen. Het ging uiteindelijk behoorlijk te keer, dus het bleek de juiste keuze.”
QR-code
Waar de organisatie voorheen vrij makkelijk een beroep kon doen op subsidies en sponsoring, wordt dat steeds lastiger. „De provincie heeft ons vier jaar lang 7500 euro gegeven. Nu heeft ze voor andere evenementen gekozen. Jammer, maar ook begrijpelijk”, zegt Sok.
„We hebben best wat sponsoren, maar sommige bedrijven haken na een aantal jaren ook af. Alles wordt duurder, ook voor hen. Je wilt niet weten hoeveel we de afgelopen jaren aan het bellen zijn geweest voor sponsoring. Als je voor de tachtigste keer ‘Sorry, wij slaan dit jaar over’ hoort, ben je er wel een keer klaar mee.”
Het organiseren van het evenement in juli kost 20.000 euro. „En dan zijn we voor de deelnemers ook nog een van de slechtst betalende evenementen in het land. Als elke bezoeker 2 euro zou betalen, zouden we al zijn gered. Daarom hebben we dit jaar met een QR-code gewerkt, waarmee mensen een vrijwillige bijdrage konden doneren. Helaas bracht ook dat nauwelijks iets op.”
Groter uitpakken
Het overgrote deel van het evenement werd dit jaar dan ook uit eigen kas betaald en daarvan is nu de bodem in zicht. Juist omdat Stiefkiekn in 2026 vijftien jaar bestaat, wil Sok dan groter uitpakken. Ze is positief ingesteld. Hoe weet ze nog niet, maar het moét gewoon doorgaan. „De moed opgeven? Zeker niet.”
