Mitchell Valk woont weer thuis na een verbroken relatie. De zoektocht naar een eigen woonruimte is na een jaar nog altijd niet geslaagd. Foto: Boudewijn Benting
Terug naar je ouderlijk huis? Mitchell Valk (32) uit Veenoord hoopte dat het een noodoplossing was, voor heel even. Inmiddels zoekt hij al een jaar naar een eigen woonplek. „Mijn vertrouwen zakt een beetje weg.”
Hij wordt er bijna moedeloos van. Steeds vist hij achter het net bij de huurwoningen waar hij op reageert. En in zijn eentje kan hij niet kopen wat hij wil. „Ik ben fulltime pakketbezorger en draai meer dan 40 uur. Maar de hypotheekadviseur zei dat ik nog flink moet sparen. Of de lotto winnen.”
Een hypotheek van ongeveer 160.000 euro kan hij krijgen. „Samen met een starterslening van de gemeente Emmen kom ik op 192.000 euro. Daar vind je geen huis voor in Veenoord/Nieuw-Amsterdam. Als er al iets is, moet je flink overbieden of verbouwen. En je zit sowieso met de kosten koper die je niet kunt meefinancieren.”
‘Dit is niet wat je wilt op deze leeftijd’
Mitchell woonde tot anderhalf jaar geleden samen met zijn vriendin in Emmen, maar de relatie ging uit. Ze spraken af onder één dak te blijven wonen totdat een van de twee andere woonruimte had gevonden.
„Na een half jaar was dat nog steeds niet gelukt. Het was niet langer houdbaar. Ik heb mijn moeder gevraagd of ik terug mocht komen.”
Mitchell hoopte dat het voor even zou zijn, maar inmiddels woont hij alweer een jaar bij zijn moeder en stiefvader. Op zijn oude slaapkamer, waar hij een eigen tv en bankje heeft. „Het gaat prima, hoor. Mijn moeder kookt; ik help mee met de afwas. En het is ook best gezellig. Maar dit is niet wat je wilt op deze leeftijd.”
De situatie beperkt hem, merkt hij. Hij nodigt thuis geen vrienden uit om wat te drinken, bijvoorbeeld. Het zou wel mogen, maar hij gaat liever naar hen. „Ik heb ook het gevoel dat mijn leven on hold staat. Ik heb bijvoorbeeld een sterke kinderwens. Maar een partner en een gezin... dat past nu niet. Ik vind dat dat pas kan als ik op mezelf ben.”
Mitchell op zijn slaapkamer. Foto: Boudewijn Benting
Iedere maand betalen om te mogen reageren
Mitchell staat te kort ingeschreven om in aanmerking te komen voor een huurwoning via een woningcorporatie. „Ik ben aangewezen op de particuliere sector. Dan praat je over veel hogere bedragen.”
Hij houdt het aanbod in de gaten via Facebookpagina’s zoals Woning huren in Emmen en op websites van commerciële bemiddelaars.
„Daar moet je betaalde accounts voor hebben. Je betaalt dus elke maand om überhaupt te mogen reageren. En dan nog kom je er moeilijk tussen. Je zit met een heel grote groep in dezelfde vijver te vissen. Sommige woningzoekenden bieden verhuurders zelfs aan om de huur een jaar vooruit te betalen. Dat weet ik van een vriend die in de sector werkt.”
Een paar keer mocht hij komen kijken. „Eén keer was ik er met twintig man! De laatste keer koos de verhuurder voor een jonge meid omdat de vorige, mannelijke huurder er een bende van had gemaakt. Ik reageer nog wel op woningen, maar mijn vertrouwen zakt een beetje weg.”
Zorgen
Het liefst blijft Mitchell in Nieuw-Amsterdam/Veenoord, vanwege de voetbalclub waar hij voetbalt en verzorger is. „Maar Emmen is ook een optie. Ik maak me inmiddels wel zorgen over hoelang dit gaat duren. Ik zeg ook niet graag tegen anderen dat ik thuis woon. Dit is niet waar ik op dit moment in mijn leven had willen staan.”
Moeder Sylvia Bakker (65): ‘Wij zijn onze privacy kwijt’
Mitchells moeder Sylvia Bakker heeft gemengde gevoelens over de terugkeer van haar zoon. „Natuurlijk zeg je ja als je zoon zoiets vraagt. Ik heb er zelf niet zoveel problemen mee. Ik ben ook echt Mitchells moeder, met moedergevoelens. Mijn partner, Mitchells stiefvader, is wat strenger. Die heeft zoiets van: moet dit nou?”
Want, zo vertelt Sylvia, de twee woonden in Veenoord met vijf kinderen in huis. „We waren net een paar jaar zonder al die kinderen. We hadden net weer rust. Wij zijn nu onze privacy kwijt, net als Mitchell zelf.”
Sylvia is een behoorlijk zorgzaam type. „Ik hou echt rekening met hem. Hoe laat komt hij thuis van zijn werk? Hoe laat moeten we dan eten? Want hij moet vaak direct weer door naar voetbal. En ik doe de was voor hem. Wat dat betreft heb ik echt weer een kind in huis. Als hij uitgaat, slaap ik minder goed.”
Al met al is Sylvia ervan overtuigd dat het voor iedereen fijner zou zijn als Mitchell een plekje voor zichzelf zou hebben. „Ik dacht in het begin dat dit met een paar maandjes wel klaar zou zijn, maar hij woont hier nu een jaar. We hebben ook geen eindpunt om naar uit te kijken. Hoe lang duurt dit nog? Maar dan bedenk ik me opeens: als hij straks weer op zichzelf woont, ga ik hem nog missen ook.”
Mitchells moeder Sylvia Bakker heeft gemengde gevoelens over de terugkeer van haar zoon. Foto: Boudewijn Benting
Nestblijvers
Dagblad van het Noorden (DVHN) portretteert in de serie Nestblijvers jongvolwassenen die in plaats van uit te vliegen nog - of weer - thuis bij hun ouders wonen. Uit cijfers van het CBS blijkt dat jongeren op steeds hogere leeftijd het huis uitgaan. Vaak, maar niet altijd, speelt de wooncrisis een rol.
