Harma de Graaf uut Emmen 'Liefde giet over de dood hen, dat wee'k ik zeker' | Hier kom ik weg

„Kinder leren dat zij goed bennen zoas zij bennen, vun ik het allermooiste an juf wezen”, zeg de 60-jaorige Harma de Graaf an heur keukentaofel in Emmen. „Veural leerlingen in het speciaal underwies heuren dat wel iens te weinig.”

De Graaf vun warken met kinder fantastisch. „Het gedrag van sommige leerlingen vleug soms uut de bocht. Dat nam ik niet persoonlijk. Heur gedrag kwam argens weg.” Ze tiekende kinder soms een hartie op de haand en zee dan: „Wat je hebt gedaan, vind ik niet leuk, maar ik vind je altijd lief. Denk daar maar aan als je dit hartje ziet.”

Drèents leerde De Graaf bij heur olders thuus. „Zij hadden een krudenierswinkel an huus op Skonnerd”, glimlacht ze. As juf preut De Graaf wel iens Drèents met olders en kinder. „Je kommen dichterbij mekaor aj dezölfde taol praoten.” De Emmense hef pas moeten stoppen met warken. „Maor de leerlingen zitten stuk veur stuk in mien hart.”

Deur het hiele huus hangen kleurige schilderijen die ze zölf maakt hef en foto’s van heur kinder Sanne, Fleur en Ruud. Ruud is geboren in Emmen en in 2021 op 29-jaorige leeftied in Amsterdam uut de tied kommen an kanker. „Hij wol zien hiele leven al in Amsterdam wonen”, vertelt zien mamme. „Daor vuuld’e zuch thuus, samen met zien partner Jeannot.”

Ruud is begraven op de bekende Amsterdamse begraafplaots Zorgvlied. „Het vuult veur mij niet gek dat Ruud daor begraven is.” De Graaf vervolgt met traonen in de ogen: „Joen kind heurt natuurlijk niet op een begraafplaots te liggen, maor Ruud huul van Amsterdam. Daor har e zien bruisende leven.”

Ruud hef zes jaor ziek west en tieden van hoop wisselden zuch of met die van intensieve behandelingen. Hij was arg actief op Twitter, waor e bijna twintigduzend volgers har. Veul mèensen kenden hum ok as verslaggever bij RTL-Boulevard.

„Ruud was nao zien diagnose op zuuk naor manieren um mentaal gezond te blieven.” Hij schreef daorover in zien boek Ziek Gelukkig, dat tien dagen nao zien dood uutkwam. „Ook al was e ziek, hij was wel gelukkig”, vertelt De Graaf. „Dat wol e ok veur aandern.”

Ruud zien dierbaren bennen drok gangs met de deur hum oprichte Stichting Ziek Gelukkig, die samenwarkt met het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuus (AVL) in Amsterdam. „Het AVL is specialiseerd in kanker. Wij organiseren sponsoracties waormet wij geld inzameln.”

Veur de veurstelling Zwerver in Zweeloo maokte De Graaf bijveurbeeld schilderijen waorvan de opbrengst naor de stichting gung. „Het AVL döt met behulp van dizze opbrengsten underzuuk naor het belang van een goeie mentale gezondheid bij kankerpatiënten.”

Bang veur de dood is De Graaf niet meer. Zij vuult heur zeun in alles um zuch toe. In een roodbörstien dat vaok bij het graf zit en heur tussen de voeten deur hupt. In een hertie dat op vekaansie hiel dichtbij kwam en de hiele femilie an bleef kieken. In een vuur in de open heerd dat vaneis opvlamde toen De Graaf heur zeun ’s nachts miste. „Ik geleuf dat het tiekens van Ruud bennen”, glimlacht ze. „Liefde giet over de dood hen, dat wee’k zeker.”