Ruud ten Wolde is zaterdag op 29-jarige leeftijd overleden. De oud-Emmenaar was verslaggever bij RTL Boulevard en geliefd op social media. Vooral vanwege zijn positieve levenshouding die hij ondanks zijn ziekte altijd bleef houden.
,,Ruud is precies het tegenovergestelde van de dood, het is voor ons niet voor te stellen dat hij er niet meer is”, zegt zijn zus Sanne. Fleur, zijn andere zus, vult aan: ,,Wij twee denken weleens na over de dood. Ik was er altijd bang voor. Nu niet meer. Waar ik na de dood ook heen ga, Ruud is daar al. Ik zal er veilig zijn.’’
Massale steunbetuigingen
Vrijwel iedereen die actief is op Twitter heeft weleens een berichtje van hem voorbij zien komen. De in Emmen geboren Ruud ten Wolde was geliefd onder zijn duizenden volgers. Omdat hij zo’n fijne humor had en de levenslust van zijn account spatte. En ja, ook omdat hij zo open en eerlijk schreef over de kanker die hem ziek maakte.
Niet voor niets was de hashtag #ziekveelliefdevoorruud begin vorige week zo’n 24 uur lang trending topic. Toen duidelijk was dat het, helaas opnieuw, slecht met hem ging. Massaal werd de steunbetuiging op het sociale medium gedeeld, tot ontroering van Ruud zelf. Op dat moment had hij al niet de kracht meer om zelf zijn dankwoord te plaatsen. Zaterdag overleed hij, slechts 29 jaar oud.
,,Ruud kon met zijn manier van schrijven, dat persoonlijke, écht mensen raken’’, zegt Fleur. ,,Dat verklaart misschien waarom iedereen zo meeleefde.’’
‘Zijn plannen lukten altijd’
Volgens Sanne - zelf ook geen onbekend twitteraar - bezat Ruud de gave om mensen ‘gewoon een fijn gevoel’ te geven.
,,Na zijn overlijden plaatste ik een oproep. Daarna kregen we van zo’n vijftig mensen die wij niet kennen, de vraag of ze persoonlijk afscheid mogen nemen. Een verpleegster bijvoorbeeld, die zei dat ze nooit contact met patiënten hield, maar dat Ruud tot de uitzonderingen behoorde. Dat vind ik zo mooi, dat zegt eigenlijk alles. Hij had een sprankelende persoonlijkheid.’’
Ruud werd geboren op 18 juni 1992. Hij werd volwassen in Drenthe en studeerde Media en Entertainment Management in Leeuwarden. Daarna verhuisde hij direct naar Amsterdam, want hij wist precies wat hij wilde: bij de televisie werken. Dat lukte. Na een stage bij Peter van der Vorst en een avontuur bij BNN werd hij verslaggever bij RTL Boulevard. Ook was hij productieleider bij verschillende tv-programma’s.
,,Ik was soms wel een beetje jaloers op hem, omdat hij zo zeker van zijn zaak was en het leven zo had uitgestippeld. En zijn plannen lukten ook nog altijd’’, zegt Fleur. ,,Nou ja, bijna alles dus.’’
Ziek Gelukkig
In 2015 werd bij Ruud voor het eerst melanoomkanker vastgesteld. Per toeval eigenlijk, omdat hij een moedervlek cosmetisch wilde laten verwijderen. Pas toen hij schoon werd verklaard, deelde hij zijn belevenissen openlijk. Hij wilde nooit die kankerpatiënt zijn.
Helaas kwam de ziekte meermaals terug. Op aanraden van zijn psychotherapeut begon hij erover te schrijven en ook op Twitter leefden steeds meer mensen met hem mee. Met zijn boek Ziek Gelukkig wilde hij laten zien dat je zelfs met zoveel tegenslag levenslustig kan blijven en dat de diagnose kanker niet het einde betekent. Begin september was het af.
,,Op dat moment ging het nog goed met hem”, zegt Sanne. ,,Met een vriendin was hij een weekendje weg, er werd flink gefeest. Bij terugkomst dacht hij dat hij brak was, maar hij bleef zich maar niet lekker voelen. Toen ging het ineens heel hard.”
De presentatie van zijn eigen boek - gepland op 19 oktober - heeft Ruud niet gehaald. ,,Zelfs toen de dokters hem twee weken geleden vertelden dat hij niet meer beter zou worden, wilde hij niet aan de dood denken”, zegt Fleur. ,,Tot op de voorlaatste dag bleef hij hoop houden. Moesten wij hem nog masseren, zodat zijn bloedsomloop goed zou blijven om te herstellen.”
Grootse begrafenis
De begrafenis, zaterdag in Amsterdam, wordt groots opgezet. Ruud zijn leven wordt gevierd. Met champagne en veel kleur. Géén witte bloemen.
,,Toen we gisteren naar hem toe gingen, lagen er juist wél allemaal witte bloemen en linten om hem heen. ‘Geen woorden. Evert’, dat soort teksten”, zeggen de zussen. Een lach breekt door. ,,Bleek allemaal voor een andere overledene te zijn. Heel slordig natuurlijk, maar Ruud had het waarschijnlijk hilarisch gevonden.”
