Esther Feringa (44) speult bij ’t Aol Volk: ‘Het Drèentse volkslied is een soort lijflied’ | Hier kom ik weg

Met een vriendin zat Esther Feringa (44) roem tien jaor leden te filosoferen over heur diepste wèensen. „Ik zee da’k eigenlijk hiel geern tenielspeulen wol. ‘Dat wil ik ok!’ reup zij. „Toen he’k mien tante Janny Boxem opbeld. Die speulde al jaoren bij ’t Aol Volk.”

Waj neudig bint veur tenielspeulen, vreug Feringa heur. „Ze zee: ‘Donders veul lef’. Dat hadden wij wel. Wij hebt een maol achter de scharmen keken bij een optreden in theater De Muzeval um met iederien kennis te maken. Dat was zó gezellig. Daor wil ik wel bijheuren, dacht ik.”

Dat de vriendinnen, die van Emmer-Compas komt, gien Drèents praot, is gien probleem. „’Dat leer ie hier wel’, zeden ze. Wij hadden het vrogger wel veul heurd, maor bint zölf Nederlandstaolig opvoed. Toen hew ofspreuken: aw op de rippetities bint, praot wij gien Nederlands meer.”

De scripts bint in de zuudoost-zaand-variant van het Drèents. Feringa: „Aans as op Emmer-Compas. Daor zegt ze bijveurbeeld ‘huus’ en wij leerden ‘hoes’. Dus elke keer as ik ‘huus’ zee, reup der iene ‘hoes!’, haha. En zo he’k het leerd.”

„Op mien wark bij de Belastingdienst praot ik de hiele dag Nederlands, dus bij de rippetities ’s aovends moe’k soms even umschakeln”, vertelt ze wieder. „Ik leer ok nog aal neie woorden. Wij hadden ies een tekst over een bol in de wei. Een bol? Ik har gien idee dat dat een stier was.”

„Ik heb vrogger een poosie warkt met de mam van Daniël Lohues, in de tied dat Skik in opkomst was. Dat volgde ik toen wel, maor ik waardeer Lohues zien muziek nou meer. Ik begriep het beter. Niet allent de taol, maor ok het gevuul wat derbij heurt.”

Dat ’t Aol Volk met oldere mèensen associeerd wordt, is volgens Feringa niet terecht; der zit ok jongere anwas bij de Drèentse vereniging, die veul meer döt as allent tenielspeulen, benaodrukt ze. „Der is ok een daansgroep, wij hebt een kledingverhuur, doet boerenbruloften en hebt de jaorlijkse veurdrachtwedstried veur kinder. Dat der jongern bij bint, is allent maor goed veur de toekomst.”

De tenielstukken bint altied deurspekt met humor. Dit jaor speult ze Knuppels in ’t hoenderhok van Harm Dijkstra. „Ik bin journaliste. Ik kan nou dus even de kunst ofkieken”, gniest ze tiedens het interview.

De oldste speuler is zowat twie maol zo old as Feringa, maor dat deert heur niet. „Het is zu’n gezellige groep! Ok nao tien jaor vin ik het nog hartstikke mooi. Of ik ok tot mien 80e deurgao?” Lachend: „Dat wee’k nog niet.”

Het schept een baand um samen in de streektaol te praoten, vindt ze. In hoes met heur man en 8-jaorige dochter döt ze het niet. „Dat hew nooit daon. Maor a’k iene tegenkom die het wel döt, doe ik het ok. Dan hej toch een beetie het gevuul van: wij begriept mekaor.”

Veurofgaond an de tenielveurstellingen van ’t Aol Volk wordt altied het Drèentse volkslied zungen. Prachtig vindt Feringa dat. „De hiele zaal giet staon en achter het teniel zing wij ok oet volle börst. Mien Drenthe is een soort lijflied”, zeg ze. „A’k vrienden die oeze tenielaovends niet kent vraog um ies te kommen, hebt ze de aovend van heur leven. Het is hiel aans as ze verwacht.”