Henk van Tellingen (70) uut Noord-Slien is streektaolambassadeur in de gemiente Coevern. Hij gef ok Drèentse cursussen. Meer as virtig jaor hef e in het dörp veur de klas staon en lesgeven vindt nog altied mooi.
„Ik praot twee soorten Drèents”, lacht Henk van Tellingen. „Dat komp deurda’k op Skonnerd geboren bin en al meer as virtig jaor in Noord-Slien woon.” Hij woont der met zien vrouw. Samen hebben ze twee zeuns en twee kleinkinder.
Warken met kinder
Vanof 1979 is Van Tellingen underwiezer west op de basisschoel in Noord- Slien. Vlak veur de coronacrisis gung e met pensioen. „Toen de kinder nog gien continurooster hadden, at ik tussen de middag thuus,” zeg e. „Of ik het niet arg vun dat mèensen in ’t dörp mij wal ies wat vrugen over heur kinder? Tuurlijk niet. Het is juust mooi dat olders je zo vertrouwt dat zij over heur kinder praoten wilt.”
Hier kom ik weg
Het warken met kinder is wat Van Tellingen het mooist vun an zien wark. De hiele pepierwinkel die der deur de jaoren hen bij kwam, stun hum tegen. „As der wat biezunders met een kind is, is het logisch daj daor dingen veur bijholden moet. Maor bij kinder die zuch normaal ontwikkelt, vun ik dat wel ies zunde. Der is later nooit iene die nog weer naor zo’n dossier kek.”
Streektaolambassadeur
Van Tellingen is neisgierig en wil geern zien kennis deurgeven. „Op schoel was ik gangs met de Meertmaond Streektaolmaond. Zo kwam ik in contact met het Huus van de Taol. Ze zöchten docenten. Dat leek mij mooi”, zeg e.
Nou is e streektaolambassadeur in de gemiente Coevern en gef e cursussen over Drenthe an ‘nei-Drenten’, mèensen die hen oeze previncie verhuusd bennen. „Ik leer heur over de geschiedenis, de taol en het landschap. Maor ok over oeze gewoonten. Bijveurveeld dat iene die zeg ‘Kuj ’t even wachten?’ wil weten oj even tied hebt en niet bedoelt daj nog wachten moet.”
Hier kom ik weg
De streektaolrubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. As kandidaten plat praot, wordt ze in heur eigen variant van het Drèents citeerd. Schrievers Jessica Bonnema en Annemiek Meijer gebruukt heur eigen variant: resp. het Zuudoost-Veen- en het Zuudoost-Zaand-Drèents.
Samen met vrijwilligers organiseert Van Tellingen verscheiden Drèentse activiteiten. Een Drèentse aovend bijveurbeeld, maor ok een bezuuk an een verzörgingshuus. „En ik regel de veurlezers veur de Meertmaond Streektaolmaond. Een hiele klus. Het is mooi dat het ieder jaor weer lukt.”
Drèentse vlag
En dan blek dat e ok over de previnciegrens actief Drenthe promoot. Hij lacht: „Ja, ik heb de auto vol Drèentse stickers en pennen liggen, die ik uutdeel en an de luifel van de caravan wappert bij oes altied een Drèentse vlag!”
Van Tellingen is neisgierig en wil geern zien kennis deurgeven. Foto: Boudewijn Benting
Van Tellingen is wieder actief bij de tenielverieniging in Noord-Slien. „Dat doe’k al meer as virtig jaor”, zeg e. „Eerst as speuler, later ok as grimeur en regisseur”, somt e op. „Alle jaoren hew twee veurstellingen bij Zalencentrum Wielens in ’t dörp. Het verveelt nooit.”
Oekraïense kinder
„Drie jaor leden he’k nog lesgeven an Oekraïense kinder”, vertelt e wieder. Het hef grote indruk op hum maokt. Hij gaf les an kinder tussen de 6 en 13 jaor old. Een Oekraïense moeder met een pedagogische opleiding, die Engels kun, huulp hum met. „Tillefoons in de klas waren verbeuden, maor veur heur weur een uutzondering maakt. Ze hadden de tillefoons op taofel, umdat heur pap uut Oekraïne bellen kun.”
De underwiezer deu een oproep spullen te doneren, waormet de kinder zuch vernuvern kunden. „Ik stun versteld van wat mèensen oes brachten. Der kwam hulp van alle kaanten. Het is mooi daw veur dizze kinder wat betiekend hebt. Ik har het nooit missen wild.”
