Rietdekker Harjo Keen: 'Ik heb het altied mooi wark vunden.' Foto: Boudewijn Benting
„Het is zo gruid”, zeg Harjo Keen oet Slien over zien keuze um, net as zien pap en opa, rietdekker te worden. „Het wark is ok een liefhebberij, aans hol ie het ok niet vol, denk ik.”
In de buurt waor Harjo Keen (53) woont, is gien rieten dak te bekennen. „Mèensen vraogt wel ies of ik zölf gien huus met een rieten dak wil. ‘Nee, want ik weet wat veur rommel het is’, zeg ik dan veur de gein.” Keen lacht. Hij woont nog altied in het hoes met pannendak waor e vanof zien 6e opgruid is en daor zit e best.
Hier kom ik weg
Zeg ie de naam Keen in Slien of umgeving dan dèenkt de mieste mèensen al gauw an het rietdekkersbedrief. In 1936 begunde Harjo Keens opa het bedrief. Zien pap volgde opa op en nou giet e zölf al jaoren het dak op. „Het is zo gruid. Het was gien verplichting.”
Fietscross
As kind wol e fietsenmaker worden. „Mien kameraoden en ik deden as jonkies an fietscross. Der weurden neie buurten bouwd in die tied en daor greuven wij met oeze schöppies zölf crossbaanties. Maor nao een tiedtie kwam de shovel um een huus uut te graven en was de baan weer vort.”
Hier kom ik weg
De streektaolrubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. As kandidaten plat praot, wordt ze in heur eigen variant van het Drèents citeerd. Schrievers Jessica Bonnema en Annemiek Meijer gebruukt heur eigen variant: resp. het Zuudoost-Veen- en het Zuudoost-Zaand-Drèents.
Samen met een kameraodtie en een juf schref Keen een brief an de burgemister. Ok verzamelt ze haandtiekeningen. Zo kriegt ze een stuk grond anwezen veur een echte crossbaan. „We hebt toen zölfs het Nederlands Kampioenschap hier in Slien had!”
Handlangen
Um wat geld te verdienen giet e op zien 15e samen met een kameraod op zaoterdag zien pap helpen. „Handlangen deden wij: het riet angeven. Ok haalden wij old riet van daken waor mien pap an het wark gung.”
As e mts bouwkunde döt, wil e wal architect worden. „Maor nao de mts wa’k wel klaor met leren. Mien pap har het drok en kun nog wel iene gebruken, zo bin ik bij hum an het wark kommen.”
Keen haalt mos en algen van het dak van een boerderij in Benneveld. Foto: Boudewijn Benting
„Ik heb het altied mooi wark vunden”, vertelt e wieder. „Ie bint lekker in de butenlucht en a’k een dak klaor heb en ik kiek achterum, denk ik vaak: dat he’k weer mooi maakt. Het gef voldaon gevuul.”
Mos en algen
Tegenwoordig bint het niet allent olde boerderijen die rieten daken hebt. „Der wordt ok wel neie huzen bouwd met een rieten dak. Het veurdiel van riet is dat het goed isoleert. ’s Zommers hol ie het koel en ’s winters holdt het warmte vast.
Keens warkgebied is Slien en zu’n 10 a 15 kilometer der umhen. In dizze periode van het jaor döt e veural underhold. „Wij bint nou in Benneveld an de gang. Daor haal wij mos en algen van het dak. Deur die rommel blef het riet langer nat, waordeur het minder lang met giet. Daorum is dat underhold zo belangriek.”
Keen: 'Het wark is veur mij ok liefhebberij.' Foto: Boudewijn Benting
Sportschoel
De Sliener is trouwd en hef twie dochters van 21 en 25 jaor, zunder rietdekambities. „Maor mien schoonzeun, de vriend van de oldste, hef wel interesse. Hij giet nou met mij op pad en ik leer hum het ambacht. Ik krieg der energie van a’k zie dat iene het goed oppakt.”
Veur de hobby mag Keen geern motorrieden. Sporten döt e niet meer, het wark is intensief zat, vindt e. „Mèensen vraogt wel ies of ik niet hen de sportschoel moet. ‘Ik heb maondag tot vrijdag sportschoel en ik krieg der nog veur betaald ok’, zeg ik dan. Het wark is ok een liefhebberij, aans hol ie het ok niet vol, denk ik.”