Bakkersvrouw Wemmie Schepers: 'Onze bakkerij is metgruid met Slien' | Hier kom ik weg

Kapster har ze best worden wild, zeg Wemmie Schepers (58), maor dat kun niet aj hen de hoesholdschoel gungen. „De directrice van de schoel in Börk vun dat ik wel goed koken kun, dus die richting mus ik op”, vertelt ze. „Zo gung dat toen.”

Toch komp ze amperan as kok an het wark. „Ik kreeg verkering met een bakker, hè. Herman wol niet in de zaak van zien pap op Witteveen blieven, maor veur zuchzölf begunnen. Samen biw op zuuk gaon naor een winkel.” Zölf komt ze oet een undernimmersgezin in Örvelt. Heur pap was smid.

In 1988 neemt ze de bakkerij van de familie Hidding in Slien over. Ze breidt het bestaonde assortiment al gauw oet. Lachend: „Toen wij met meergranenbrood begunden, was het haost revolutionair. Klanten kwamen derachter dat er meer te kriegen was as het wit, bruun en gries brood dat ze wend waren. En Herman mag graag neie dingen proberen. Dat geldt ok veur onze zeun Roy, die nou bij in de zaak zit.” Tegenwoordig is het aanbod van stoet en banket veule maolen groter as in die begunjaoren.

Wemmie en Herman kriegt drei kinder. Achttien jaor leden, kört naodat Wemmie bevallen is van heur jongste dochter, opent ze een neie bakkerij underin het dan gloedneie appartementencomplex De Goornhoek. De olde zaak an de overkaant van de straot wordt sloopt; der lig nou een parkeerplaots.

Een groot diel van heur leven speult zuch of in de bakkerij. Herman en Roy begunt elk um de week um ien uur ’s nachts. Wemmie begunde jaorenlang um zes uur met het inpakken van producten, het vullen van de winkel en klaormaken van bestellingen. „Dat döt Roys vriendin Kristel nou. Zij neemt over een paar jaor samen de zaak over. Wij begunt of te bouwen. Zij doet het hartstikke goed. Ik zeg altied: aj wat aans wilt, zoas reizen of vrijwilligerwark, moej het tussen je 60e en je 70e doen; ie weet niet hoe het daornao giet. Mien mam kwam op heur 67e van de iene op de aandere dag uut de tied.”

De bakkerij is in 36 jaor tied een begrip worden. Klanten komt haost oet hiel Zuudoost-Drenthe. Dat het bedrief de iene nao de andere pries wint, legt heur ok gien windeier: beste bakker van Nederland, beste desembrood, de lekkerste kerststol, het giet maor deur. „Roy is daor echt fanatiek in”, vertelt zien mam.

In coronatied kwamen mèensen van heinde en verre um bij heur de prieswinnende stol te kopen. „Der mug en kun ja haost niks. Reden ze speciaal veur een stol kilometers um naor Slien. ‘Even een uitje’, zee iene.” Ze lacht hard: „Ik dacht nog: die is gek! Maor zo waren der hiel veul.”

Tegen klanten prat Wemmie haost altied Drèents. „Dat is veur mij het makkelijkst. Tegen vakantiegangers praot ik wel Nederlands, maor zo gauw ik heur dat iene de ‘en’ insloekt, bin ik alweer um haha.”

Over de vraog wat ‘Hier kom ik weg’ veur heur betiekent, is ze stellig: ik vuul mij een Sliener. Örvelt is zo veraanderd, daor he’k niks meer met. Slien is trouwens ok flink uutbreid. Wij hebt het dorp zien gruien en wij bint as bakkerij metgruid.”