De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. Henk Nijmeijer out Assen is regenboogambassadeur van Drenthe. „De coming out begunt bij jezölf.”
„We denkt met mekaar vaak dat het tegenwoordig wel goed zit met homoacceptatie, dat het allemaal wel regeld is. Maar as homoseksueel woj nog hiel vaak discrimineerd of heur ie rare opmerkingen.” Het is ien van de redenen waorum Henk Nijmeijer (66) oet Assen regenambassadeur van Drenthe worden is.
„Toen ik uut de kast kwam, ben ik gaon vechten veur erkenning. Tegenwoordig lek het soms net of der aal minder acceptatie is, dat is waorum ik nog altied an het vechten ben”, zeg e. „As ambassadeur vin ik da’k veur dizze zaak opkommen moet en wil ik aandern helpen.”
Hier kom ik weg
Regenboogweek
As Staotenlid veur GroenLinks hef e zuch acht jaor lang inzet veur meer acceptatie veur lhbti+-mèensen. „Ik heb meuite met het woord ‘gemienschap’ dat vaak wordt gebruukt, want der is niet ien club ofzo. Homo wezen is ok hiel wat aans as bijveurbeeld transpersoon wezen. Het eerste hef te maken met je seksuele veurkeur en tweede met je hiele identiteit.”
Op zien initiatief is Drenthe de eerste regenboogprovincie van oes laand worden. Dizze en volgende week is het regenboogweek en besteedt ok alle (regenboog)gemienten in Drenthe op heur eigen manier andacht het lhbti+-acceptatie. Nijmeijer understeunt en adviseert ze daorbij.
‘Coming out begunt bij jezölf’
An de veuraovend van internationale Coming Out Day, vrijdag 11 oktober, vertelt e over zien eigen worsteling. „Ik kom uut een boerengezin met negen kinder uut Anreep. Toen ik op de havo in Assen zat, worstelde ik slim met mijzölf en dat beïnvloedde mien leerprestaties. Ik ben stopt en an het wark gaon en ik ben trouwd met een vrouw.”
„Het miest lastige is um veur jezölf te erkennen daj op mannen valt. De coming out begunt bij jezölf”, vertelt e wieder. „Ik wol hielemaol gien homo wezen, want dat was ja allent maar lastig? Ik was bang um niet accepteerd te worden en had de stille hoop dat het veurbij was a’k trouwde met een vrouw.”
‘Wat döt je vrouw?’
Maor oeteindelijk beslöt e zuchzölf en zien umgeving niet langer veur de gek te holden. „Ik was 24 of 25 jaor toen ik uut de kast kwam. Der gung een wereld veur mij open. De hiele toekomst weur aans.”
Hetero wezen is de nörm in oeze samenleving, zeg e. „Dat wordt zien as normaal en alles wat ofwiekt wordt vaak zien as niet normaal. As een onbekende mij vrag of ik trouwd ben en ik zeg ‘ja’, dan is de vervolgvraog: ‘Wat döt je vrouw?’ Da’k tegenwoordig met een man trouwd ben, he’k lang niet altied duren zeggen. Dan drèide ik der umhen en begunde ik over ‘mien partner’. Maar dan bej niet jezölf. Daor wa’k op een bepaald moment flauw van.”
Wegstuurd
Dat der nog möt genog gebeuren op het gebied van lhbti+-acceptatie hef gien oetleg neudig. Zien eigen ervaringen nimt Nijmeijer met in zien ambassadeurschap. „Ik ben vrienden verleuren deur de jaoren hen, wat achterof dus gien vrienden waren. Ik ben ok bij mien sportclub wegstuurd toen ik uut de kast kommen was. De trainer vreug het netties; het team vuulde zuch niet veilig, zee e. Kuj naogaon: het team?! Dat verhaal vertel ik altied as ik praoties hol bij sportverenigingen. Het is zó belangriek dat ok sportclubs hier andacht an besteedt!”
