Dink Binnendijk (66) neemt afscheid van RTV Drenthe. 'Het gaat fout als je te veel in jezelf gelooft'

In een blauw poloshirt zit hij aan de grote, ellipsvormige tafel. Zijn er geen afspraken buiten de deur, dan loopt Dink Binnendijk (66) bij voorkeur niet strak in het pak. Je kunt hem uittekenen in een trui of poloshirt met spijkerbroek, het grijze haar soms een beetje warrig.

Deze weken rondt hij zijn laatste taken af en per 1 januari is zijn (pré)pensioen een feit. Na 45 jaar in de journalistiek, waarvan bijna 40 in de (regionale) omroepwereld, wacht een nieuw hoofdstuk voor de geboren Leidenaar, die in 2010 - na banen bij onder meer RTV Oost, NOS Studio Sport en regionale omroepen in Limburg, Flevoland, Zuid- en Noord-Holland - in Assen begon.

„Drenthe is een provincie, net als Limburg en Groningen, waar een regionale omroep een grote rol kan spelen. Anders dan in de Randstad, waar het aanbod van media veel groter is en je, vooral bij groot nieuws, veel meer moet opboksen tegen landelijke media. Als je in Drenthe regionaal nieuws wilt volgen, moet je bij DVHN of bij RTV Drenthe zijn. Het speelveld van media is beperkter en je impact dus groter. Los daarvan lag hier bij deze omroep in 2010 een opdracht die mij wel paste.”

„De sollicitatiecommissie zei: ‘Er moet wat gebeuren. We willen er weer toe doen, meer de provincie in’. De boodschap was: wij zijn geen slechte omroep, maar wel wat gezapig geworden. Toen heb ik gezegd: ‘Ik wil wel dingen veranderen, maar dan gaat er ook echt wat gebeuren. Ik ben niet van het rustig afwachten en ik doe dingen niet half. Later, in individuele gesprekken met medewerkers, hoorde ik hetzelfde: de bezem moest erdoorheen.”

„Ja. Er werden daar met veel zorg heel aardige programma’s gemaakt, maar ik vroeg me af: wat willen we ermee en bereiken we veel mensen? Nou, toen waren er een heleboel medewerkers boos en is een aantal vertrokken. Destijds bestond, ook naar aanleiding van mijn periode bij RTV West - waar ik vanwege financiële problemen 42 mensen heb moeten ontslaan - bij sommigen een negatief beeld over me. Sommige mensen dachten: o jee, wat hebben we nu voor slager binnengehaald?”

„Ik heb het gedaan om de omroep in zijn totaliteit sterker te maken. Er zijn collega’s die zeggen: ‘Goh, wat had ik een hekel aan jou, maar achteraf snap ik dat je het hebt gedaan’. Als ik terugdenk aan West, dan vond ik dat een heel vervelende periode. Door wanbeleid van mijn voorganger kwam ik terecht bij een nagenoeg failliet bedrijf en kon ik niet anders dan die 42 mensen ontslaan. Uiteindelijk gaat het om allemaal hardwerkende mensen die er niks aan konden doen. Maar om terug te komen op RTV Drenthe: ik vond dat de afdelingen hier veel meer met elkaar moesten samenwerken. Ik vind dat binnen een organisatie iedereen gelijk is. De telefoniste is net zo belangrijk als de directeur. Als iemand belt en die wordt niet vriendelijk te woord gestaan, dan gaat op verjaardagen al snel het verhaal: ‘Wat een arrogante lui, daar bij RTV Drenthe. Ze kriegt subsidie en denkt dat ze hiel wat veurstelt’. Ik heb een hekel aan mensen die denken dat ze meer zijn dan een ander. Ik denk dan ook: tel je zegeningen. Joh, als onze wiegjes nou een paar duizend kilometer verder naar het zuiden hadden gestaan, dan zaten we nou misschien als vluchtelingen op een bootje.”

„Nee. Ik probeer me altijd te vereenzelvigen met de regio waar ik werk. Ik vind dat je, als je bij een regionale omroep werkt, je best moet doen om de mensen en de cultuur te leren kennen. Toen ik kwam solliciteren, had ik me al verdiept in de Drentse geschiedenis en informatie gelezen over alle gemeenten. Ik logeerde in het begin in Veenhuizen en ben door de provincie gaan rijden. Ik ben een groot muziekliefhebber en heb ook gelijk een kaartje voor Daniël Lohues gekocht. Drenthe is sindsdien heel belangrijk voor me.”

„Dat kun je wel zeggen. Alleen al het personeelsbestand is voor 65 procent vernieuwd. We hebben een leuke club met jonge en oudere medewerkers door elkaar. Ik geloof in de kracht van mensen, niet in bedrijfsmodellen. De mensen maken een bedrijf samen succesvol. Op online-gebied hebben we heel grote stappen gemaakt en we scoren er als een dolle mee. We doen ook steeds meer verslag van evenementen en tv en radio zijn vernieuwd. Ik vind dat we een volwassen omroep zijn. Maar op sommige punten zijn we ook wel wat gemarginaliseerd, wat deels te maken heeft met beperkte budgetten. We maken bijvoorbeeld minder radio en minder televisie.”

„Daarin heb ik wel fouten gemaakt. Een jaar of vijf geleden bedachten we dat we een jonger publiek wilden bereiken. We gingen de presentatoren bijvoorbeeld dj’s noemen en kozen voor andere muziek. Dat had ik niet moeten doen. Bij andere omroepen had ik juist altijd goed gescoord met radio. Sinds het ontstaan van de regionale omroepen bestaat het publiek hoofdzakelijk uit 55-plussers. Dat kun je leuk vinden of niet, het is gewoon zo. Uit de luistercijfers bleek wel dat na die verjongingsslag niet gebeurde wat we voor ogen hadden. We hebben het deels teruggedraaid.”

„Ja, en dat creëerde ik altijd zelf, ook bij vorige omroepen. Je moet als leidinggevende juist mensen om je heen verzamelen die dat doen. Het gaat fout als je ’s ochtends in de spiegel kijkt en denkt: daar staat een belangrijk iemand, als je teveel in jezelf gelooft. Ik ben wel zelfbewust, maar ik haat arrogantie. Ik wil juist tegengas, zowel in mijn werk als in mijn relatie. Ik zou geen relatie kunnen hebben met iemand die alleen maar ‘ja’ knikt. Daar word ik niet wijzer van.”

„Ik was echt ontsteld. Het raakte mij persoonlijk. Ik kan dat niet zo goed scheiden. Nee, ik ben geen ijskonijn. Ik ben gedreven en gepassioneerd in mijn werk. Dat kan ook een valkuil zijn. Tegelijkertijd ben ik ook bedachtzaam. Als het spannend wordt, en dat is het hier ook best wel eens geweest de afgelopen jaren, trek ik me terug. Dan hou ik me even 24 of 48 uur rustig om na te denken voor ik reageer.”

„Als het zo is dat iemand bij wijze van spreken een greep uit de kas heeft gedaan, dan heb ik er geen moeite mee. Maar als het gaat om mensen die niet zo goed functioneren en je weet: hier zit geen toekomst in, dat raakt je. En weet je: als je ouder bent, dan raakt je dat meer dan wanneer je jong bent. Ik heb nu meer levenservaring, ben vader. Dan lijkt het wel alsof je milder wordt en meer moeite hebt met dit soort dingen Je grijpt uiteindelijk enorm in iemands leven in. Dus ja, die emoties heb ik zeker. Vroeger was ik wat rücksichtsloser.”

„Hoe belangrijk een goede werksfeer is. Vanuit een goede sfeer kun je stappen zetten. Vroeger dacht: wat nou sfeer, gewoon werken en als het iemand niet bevalt, moet ‘ie maar weggaan. Ik vind het ook mooi om met een nieuwe generatie te werken. Ik hou niet van de uitspraak dat vroeger alles beter was, want dat is gewoon niet zo. Het was anders. Tegenwoordig moeten werk en privé veel meer samengaan dan vroeger. En wat heeft het voor zin als ik zou zeggen: snap je nou dat die jongeren van nu niet meer dag en nacht willen werken? Het heeft zin om samen met je werknemers na te denken over hoe wij de beste omroep kunnen zijn, waar zij zich kunnen ontwikkelen. Ook nu mensen op een andere manier met hun werk omgaan dan ik destijds.”

„De komende maanden doe ik bewust rustig aan om te kijken hoe me dat bevalt na 45 jaar werken. Ik blijf voorlopig in Assen, waar ik in een heel fijne buurt in Kloosterveen woon. Ik ben heel nieuwgierig naar wat me te wachten staat.”

„Goh, wat een vraag… Sowieso tijd doorbrengen met mijn dochter van 26. Zij is het belangrijkste in mijn leven. Dat ze in Amsterdam woont, vind ik soms lastig en aan de andere kant zit zij op haar leeftijd natuurlijk niet te wachten op een vader die om de haverklap wil afspreken. Ik denk dat ik op mijn laatste dag het liefst met de mensen die me dierbaar zijn bier zou gaan drinken bij Maallust in Veenhuizen. Ik kan zo genieten van de sfeer daar. Veenhuizen is sowieso een fascinerend dorp; mijn favoriete plek in Drenthe.”