Imker Albert Hilberts uut Raol: ‘Der is niet genog diversiteit in de natuur’

De 65-jaorige Albert Hilberts stiet in de tuun van imkerij ‘Bij de Hunebedden’ an de raand van Raol. Een stukkie wiederop stiet de Rolder toren. „En daor rechts is het een beetien een dooie boel”, wes Hilberts naor het karkhof en het hunebed.

Insecten zoemen in de lucht. „Dit is een walneutenboom, maor der staot ook bessenstruken en ik heb een stuk inzèeid met bloemen”, zeg Hilberts. „Ik wil niet dat de tuun te strak wordt. Daor holdt bijen niet van.”

Bijen leggen zo 5 kilometer of en vliegen naor het dörp en het Balloërveld, de plek waor Hilberts as klein jonkie ok geern kwam. „Mien breur en ik waren daor zo een hiele dag. Wij aten van alles oet de natuur.” Hij mut lachen. „Dat völ de iene maol beter as de aandere. Niet alles bleek eetbaor.”

Zien mamme mus de jongen vaok zuken. „Wij hadden het daor zo machtig mooi en dachten niet an de tied.” Hilberts zien bijen bennen ok geern op het veld. „Der bint verscheiden heidesoorten, die almaol op een aander moment in blui staot. Dat hef weer invloed op de smaok van de hönnig”, leg de imker uut.

Tussen de bomen hef Hilberts zölf een bijenstal bouwd. In ien diel staon bijenkasten waor e neie volken kweekt. In een aander diel staon dartien kasten, met in elke kast zo’n 50.000 bijen. „Ze bint niet agressief. Een waps zal je eerder steken. Aj een bij met rust laot, is der niks an de haand. Kiek maor.” Hilberts aait hiel veurzichtig een bij die bovenop een kast zit.

„In de kast is het altied rond de 34,5 graoden. Daor zörgt de bijen zölf veur. Kasten bint niet meer van holt, maor van kunststof dat goed isoleert”, zeg Hilberts. „Dat scheelt de dieren energie. Die huuft zölf minder hönnig te eten, waordeur der meer veur de mèens overblef.”

„Bijen starft niet zomaor oet”, zeg e. „Met de wilde bij giet het niet goed. Ik kan zoveul keuniginnen kweken as ik wil; der is niet genog diversiteit in de natuur um al die neie bijenvolken kwiet te kunnen. Dat is wel zörgelijk.”

Hilberts hef ok over de grup bijenkasten staon. „In Duutsland hej veul grotere velden met koolzaod. Dat levert meer hönnig op as hier.”

In een hoek van de tuun staon vier soorten hönnig op taofel. Of de verslaggever en de fotograaf ies pruven willen? Ze vinden beide de koolzaodhönnig zuut en de veurjaorshönnig ok. Maor as de imker daornao de esdoornhönnig pruven lat, trekt de smaak de verslaggever deur tot achter de ogen: „Dit hef wel wat weg van hoestdrank.” Waorop de fotograaf het stokkie hönnig in zien mond stek, knikt en zeg: „Zuut.”

„En wat vindt jullie van dizze?” Hilberts lacht. „Stark”, vinden beide pruvers. „Het is waldhönnig maokt van loezenstront met bijenkwiel”, aldus de imker. „Loezen scheidt hönnigdauw of. Dat schraopt de bijen van de bomen.” Dus net even aans as bloemenhönnig die maokt is van stoefmeel, nectar en bijenkwiel.” Hilberts dreit de deksels weer op de potten en beslöt met trots : „Het is net as taol. Alle streken hebt heur eigen smaak.”