Egbert Meijers: ‘Oeze taol is het belangriekste cultuurgoed daw hebt’

Als vrijheid zoveel jaar kan duren is de titel van het liedtiesprogramma dat Egbert Meijers en The Serenade Sisters (under aandern Martijje Lubbers) in april en mei acht maol opvoert. „Het giet over vrijheid in de briedste zin van het woord. Ok slavernij en de vrijheid um te wezen zo aj wezen wilt, komt veurbij”, vertelt de cultuurman oet Gasselt.

Meijers (76) is de verteller in de veurstelling. Zölf muziek maken op het podium döt e niet meer. „Naodat ik een TIA had heb, scheut ik mangs zomaor vol. Iniens kregen bepaolde zinnen een laoding die ik niet meer controleren kun. Ik schaomde mij derveur en vun het belastend veur het publiek.”

Een grote naam in de Drèentse streektaolmuziek zal e altied blieven. In de jaoren 80 en 90, as het anbod op dat gebied veural oet kleinkunst bestiet, gooit hij het over een aandere boeg. „Mien eerste plaot Tweiduuster was een country-popachtige elpee. Dat paste eigenlijk niet in die sfeer van het publiek plezieren. Ik schreef ok maatschappijkritische teksten. Die wolden mèensen eerst niet heuren.”

De boerenzeun – geboren en opgruid in Grol – möt schrieven wat het publiek heuren wil, wordt hum verteld. Hij prakkezeert der niet over. „Ik wol zien laoten waj met de streektaol nog meer kunt en juust aandere wegen inslaon”, zeg e.

Meijers leert as kind accordeon speulen, maor klasgeneuten op de ulo, under wie Johan Derksen, laot hum kennismaken met blues- en countrymuziek. Midden jaoren 60 ruilt e de accordeon in veur een semi-akoestische gitaar.

Hij belaandt in de country-scene en treedt in het hiele laand op, miesttieds met Amerikaanse country-artiesten. „Underweg naor een optreden vreugen twee Amerikanen mij waorum ik in het Engels schreef en niet in mien eigen taol.” Dat zet hum an het denken.

„As ik puur mijzölf wezen wil, moe’k het inderdaod doen in mien eigen taol, het Drèents, bedacht ik. Ik gung Drèentse verhaolen en gedichten lezen en kreeg hiel veul inspiratie. Dit bin ik, wus ik. Ik ontdekte waor ik eerder nooit bij stilstaon had: ik kan alles zeggen wat ik denk in mien taol.”

Ienmaol overstag lat e zuch niet van de wies brengen. „Zachies an kwam der begrip en waardering veur wat ik dee. Zo he’k het veld een beetie in cultuur bracht”, lacht e, „een beetie ploegd, egd en zeid. Daor hebt aandern ok van profiteren kund.”

Zien baan as heufd arbeidstherapie in Huize Mariëncamp bij Raol verwisselt e veur die van streektaolfunctionaris bij Stichting Drentse Taol. Muziek is ien van zien speerpunten. „As ik dacht an de toekomst van de streektaol, dan wus ik: je moet jongern derbij betrekken en der is gien makkelijker medium as de muziek um die groep te bereiken.” Ien van de jongern die Meijers in de jaoren 90 ontdekt, is Daniël Lohues.

De ienige manier um de taol limtig te holden, is via de cultuur, is zien overtuging nog altied. „‘Een lied in de streektaol raakt je eerder achter het vessie’, zee de Twentse theoloog Anne van der Meijden. Een hiel mooie oetspraak. Zolang der mèensen bint die de taol gebroeken wilt, moej je derveur blieven inzetten. Oeze eigen taol is het belangriekste cultuurgoed daw hebt.”