SIVO-festival hangt aan een zijden draadje. Folkloristisch dansfestijn zou herstart maken in Borger, maar de problemen stapelen zich op voor de organisatie

,,De kogel is nog niet door de kerk, maar ik ben voorlopig niet heel positief. We lopen tegen zoveel dingen aan’’, zegt bestuurslid Sjoerd Looijenga. ,,Binnen veertien dagen hakken we de knoop door of het doorgaat of niet.’’

Het folkloristische dansfestival, dat in 2019 voor het laatst is gehouden, staat op de kalender van 28 tot en met 30 juli. Zo’n tien dansgroepen uit binnen- en buitenland geven dan in principe optredens op het grasveld bij het Esdal College, waaronder een groep van de Chileense Paaseilanden. Die wilde jaren geleden al meedoen, maar kreeg het geld niet eerder bij elkaar.

Het is voor het eerst dat het dansfestival in Borger wordt gehouden. Een van de grootste problemen waar de organisatie mee kampt, is het gebrek aan gastgezinnen. Er hebben zich zo’n veertig aangemeld, maar dat is lang niet genoeg om alle dansers onderdak te bieden. En alternatieve onderkomens zoals groepsaccommodaties zitten voor een groot deel vol. ,,Daar zitten Oekraïners of asielzoekers. Of de ruimte is voor die groepen gereserveerd en moet à la minute beschikbaar zijn’’, zegt Looijenga.

Ook zijn er nog niet genoeg vrijwilligers en heeft het SIVO, net als andere evenementen, te maken met steeds meer regelwerk. ,,We moeten ineens een natuurvergunning hebben, stikstofberekeningen uitvoeren en dat soort dingen. Al met al hebben we erg veel problemen met van alles en nog wat.’’

Het bestuur bekijkt nu of er dit jaar toch nog een kleinere versie op poten kan worden gezet. Verder wordt nagedacht over een aangepast SIVO in de toekomst. ,,We zullen moeten kijken naar een andere vorm. Misschien moeten we buiten de zomervakantie gaan zitten, wanneer er meer accommodaties beschikbaar zijn. Ook kijken we naar de optie om buitenlandse dansgroepen in te schakelen die in Noord-Nederland zitten. Die dansers kunnen dan gewoon thuis slapen.’’

SIVO kent een lange traditie. Het ontstond in de jaren tachtig in Odoorn, waar op het hoogtepunt wel zeshonderd dansers kwamen. In 2016 kwam er een einde aan het festival, door het afkalvende aantal vrijwilligers en gastgezinnen voor de dansers.

In 2019 kwam er een doorstart in Orvelte. Het festijn trok daar een kleine 9.000 betalende bezoekers, volgens Looijenga een goede basis om op verder te bouwen. Maar dan niet in Orvelte, want de samenwerking tussen dit dorp en SIVO was volgens hem geen succes.

Dolblij was het bestuur dan ook toen de gemeente Borger-Odoorn zich meldde. Die wilde het festival graag terug binnen eigen gemeentegrenzen. De keus viel op Borger en zowel de gemeente als de provincie Drenthe zegde financiële steun toe.

En toen kwam corona, het virus dat inmiddels drie jaar achter elkaar roet in het eten gooit. ,,Ook vorig jaar durfden buitenlandse dansgroepen het nog niet aan om hier te komen en waren gastgezinnen huiverig’’, zegt Looijenga. ,,Wij mogen geen vaccinatiebewijs of zo vragen.’’

Een extra complicerende factor nu is volgens hem de oorlog tussen Oekraïne en Rusland. ,,De wereld is veranderd. Die wil niet met die en die wil niet met die. Maar het zou toch heel jammer zijn als het dit jaar niet doorgaat. Want wat blijft er dan nog over voor de toekomst?’’