Aaltje Bos in een vergaderzaal met 'binnenbos' in de Veldhoeve in Örvelt. Eigen foto
De rubriek Hier kom ik weg is een samenwarking met het Huus van de Taol en giet over Drenten en heur verhalen. Aaltje Bos oet Möppen warkte dartig jaor bij het Veldstudiecentrum in Örvelt en later bij de apotheek in Zweel. Tenielspeulen is heur lust en heur leven.
Zeg ie Aaltje Bos, dan zeg ie teniel. Ze speult al umdebij virtig jaor bij het Openluchtspel Zweeloo. Alle zommers voert ze een Drèentstaolige komedie op. Ze veul theaterrecensent Jacques d’Ancona meermaols op, zo bleek oet zien stukkies deur de jaoren hen. Bos bewees volgens hum daj ‘niet over de top hoeft te klimmen om indruk te maken’.
„Nao zu’n recensie stun ik ok altied geliek weer met beide voeten op de grond as mien zeun zee: ‘Ach, mam, weej wal hoe dat komt? Jullie communiceert op hetzölfde niveau’.” Ze lacht um de verwiezing naor heur lengte. Ze is – net as d’Ancona – klein van stuk.
„Ik vin het mooi um alle jaoren een aander karakter te speulen. Ien jaor he’k souffleur west umda’k veur het darde jaor hetzölfde type speulen mus. Dat vin’k niks. Ik bin gien Swiebertje”, zeg ze fel. Dan weer lachend: „Maor souffleren was niks. Ik was aal kwiet waor ze waren in de tekst.”
Hakkeln
Bos (66) is geboren op een kleine boerderij in Aalden. De streektaol, die ze van hoes oet metkreeg, kwam heur goed van pas in heur eerste baan bij het Consulentschap veur de Akkerbouw in Emmen. „Daor belden boeren hen met vraogen. Dan weur der soms eerst wat hakkelnd an de lien en as ik dan wat zee in ’t Drèents was ’t klaor, haha. Oef, ze kunden gewoon plat praoten.”
Hier kom ik weg
In de jaoren ’80 giet ze an ’t wark bij het Veldstudiecentrum in Örvelt, waor ze veural administratief en financieel wark döt. Groepen met scholieren en studenten oet het hiele laand komt der veur praktisch natuur- en milieu-underwies.
Bos hef het der hiel arg naor heur zin. „Veural groepen middelbare scholieren vun ik altied mooi. Dan zagen ie ze an het begun van de week met een lang gezicht kommen. Vaak vanoet de grote stad met het idee: wat moew hier doen? Maor hoe langer de week duurde, hoe mooier ze het begunden te vinden. Prachtig um te zien.”
Eerlijk
As koepelorganisatie Veldwerk Nederland in 2015 samengiet met IVN raakt Bos heur wark kwiet. „Ik heb nog zegd: ‘Wat moet jullie nou zunder mij?!’ maor dat wolden ze wel preberen, zeden ze.”
Ze holdt van een grappie, maor heur ontslag was een harde dobber veur heur. „Ik bin eerlijk en zeg het a’k argens wat van vind. Ik denk dat sommige mèenschen mij wat lastig vunden.”
De leste jaoren veur heur pensioen hef Bos warkt veur de apotheek in Zweel. Ze brengt under meer medicienen naor oldere patiënten in hoes. Een sociale baan die heur op het lief schreven is. „Ik har het niet missen wild. Ie komt bij de miest biezundere mèenschen in hoes.”
Tegenwoordig warkt ze weer as vrijwilliger bij IVN Veldhoeve, heur vroggere warkplek in Örvelt, bij het Huus van de Taol en bij het Frensenhoes in heur woonplaots. Ok past ze geern op heur kleinkinder. ,,Ik lees mien kleinzeun van 4 wal boekies veur. Ok in het Drèents. ‘Nou niet gewoon lezen, oma’, zeg e dan. Dan möt het in de streektaol, haha. Het Drèents blef wel bestaon denk ik. Ik bin niet zwartgallig, dat kan altied nog.”
